048 Reizen H Ledenvoordeel


Bent u van plan de komen- de maanden naar Vlieland te gaan? Wanneer u een Slauerhoff-wandeling boekt bij eilanddichter Gerda Posthumus,


ontvangt u als VvAA-lid gratis haar bundel met Vlieland-gedichten en een kopje koffi e. Voor meer informatie, zie pagina 74.


et was een doordeweek- se dag, hartje winter, ergens in de jaren negentig, dat ik door de Dorpsstraat van Vlie- land liep. Een voordeur ging open, een voetbal


vloog met een grote boog naar de overkant van de straat. “Er is hier geen bál te doen”, riep de puberjongen die achter de bal aan het huis uitkwam. Maar dat is meer dan twintig jaar geleden. Tegenwoordig kun je op Vlieland zomer én winter naar het café, de vuurtoren en het Bunkermuseum bezoeken, professioneel gegidst door de duinen wandelen, naar een themafi lmweekend in de bioscoop, kaas proeven in de Kaasbunker, koffi ebranden bij Baken Vlieland, bier drinken in brouwerij Fortuna, het Drenkelingenhuisje op de Vliehors bezoeken of met eilanddichter Gerda Posthumus aan de wandel in het spoor van dichter en scheepsarts Jan Jacob Slauerhoff , die een groot deel van zij n jeugd op Vlieland doorbracht. Op dit eiland kan van alles, het hele jaar


door, maar de grootste zaligheid van winter- gast zij n zit 'm wat mij betreft in de rust van relatief weinig toeristen en in de ruigheid van weer en wind. Is het aan het strand té ruig? In de dennenbossen wandelt het beschut en in de beslotenheid van het dorp is het gezellig en knus.


Baken Elke keer dat ik Vlieland bezoek, leidt mij n eerste wandeling steevast over de Badweg naar het Noordzeestrand. Soms trekt het Badhuys me eerst naar binnen; een uit de kluiten gewassen strandpaviljoen met zitjes rond vuurtjes en met zicht op het strand en de eindeloze zee. Maar waar ik voor kom, is mij n favoriete wandelroute. 'De Noordoosthoek om' is ook onder Vlielanders een geliefd ommetje. Als ik het strand oploop, zie ik waar ik stiekem op hoopte: niemand. Heel in de verte bewegen twee stipjes, verder ben ik alleen met het geluid van de branding. En die mag er zij n bij de windkracht 5 die vandaag uit het noordwesten op het eiland afkomt. De golven zwellen aan, breken op het strand en rollen uit. Het patroon herhaalt zich eindeloos en verveelt nooit. Grote groepen meeuwen en scholeksters houden hun pootjes maar net droog op de stenen strekdammen. Met de zee links, de duinen rechts en de


Terschellinger vuurtoren Brandaris in de verte, loop ik naar het punt waar de Noordzee in de Waddenzee overgaat en een andere wereld


zich opent: die van eb en vloed, zandbanken en geulen. Vanaf de jachthaven is het de rode vuurtoren van Vlieland die de wandelaar terug naar het dorp gidst. Twee seconden aan, twee seconden uit – daar is dit baken in het donker aan te herkennen. Overdag valt vooral zij n ge- ringe lengte op, de toren meet maar 18 meter. Dankzij de 43 meter van het Vuurboetsduin (het hoogste duin van de Waddeneilanden) waar hij bovenop staat, kunnen zeelui zij n lichtbundels toch van verre zien. Vlak naast de vuurtoren, verscholen tussen


de dennen, ligt de Vlielander Kaasbunker. Ja, als je van kaas houdt en van experimenteren en je weet dat achter de dij k onwaarschij n- lij ke hoeveelheden zeewier groeien, is het appeltje-eitje. Dat was het voor Nils Koster, die zeewierkaas speciaal van het eiland ontwik- kelde. In de voormalige bunker uit de Tweede Wereldoorlog vond hij de ideale plaats om de kazen te laten rij pen en te verkopen.


Eigen bier Behalve cranberries bracht de arme zandgrond van Vlieland nooit veel voort, maar innovatieve ondernemers ontdekken steeds meer moge- lij kheden. Zo wordt er een oesterzwammen- kwekerij opgezet en heeft het eiland sinds een paar jaar eigen bier. Het water voor de tien Vlielander bieren van brouwerij Fortuna komt rechtstreeks uit de duinen. Cranberries, zeewier, duindoorn, rozebottels, duizendblad: brouwer Bojan Bajic gebruikt alle ingrediënten die het eiland biedt. Hij laat een glazen pot zien met honingklaver. “Voor tweeduizend liter bier heb ik maar honderd gram nodig om een echte Vlielander smaak te krij gen.” Net zo Vlielands als het bier, maar een stuk


ouder, is het Drenkelingenhuisje. Sinds 1890 vonden ruim honderd drenkelingen een veilig heenkomen in dit huisje op hoge palen. Het staat op de Vliehors, de 24 km2 grote zandplaat die de westelij ke helft van het eiland beslaat. Nu is het een klein juttersmuseum, in een wereld die verder alleen uit zand, lucht en wolken lij kt te bestaan. Wie de excursie naar het Drenkelingenhuisje met de gele truck van de Vliehors Expres maakt, wordt als bonus meegenomen naar het uiterste punt van het eiland. Vaak liggen daar zeehonden te zonnen, altij d lij kt de vuurtoren van Texel binnen handbereik. De palen van de steiger van voet/ fi etsveer De Vriendschap priemen werkeloos, maar in een prachtig lij nenspel de lucht in. In het voorjaar wordt de lange steiger weer opge- bouwd. Dan komen de zomergasten weer van alle kanten op Vlieland af.


<


FOTO: SHUTTERSTOCK


FOTO: SHUTTERSTOCK


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92