014 Interview Huisarts en hoogleraar Jochen Cals


H ‘Dé huisarts


et is halverwege december, Limburg kleurt op alle corona- kaarten zwart. Alle planbare zorg is afgeschaald in de provin- cie. Toch valt het in de praktijk van huisarts en hoogleraar Jochen Cals (41) in Sittard wel


mee met de drukte. “Ernstig zieke COVID- patiënten verspreiden zich over de wijken en over de weken”, zegt Cals. “Terwijl patiënten met andere klachten door alle berichtgeving denken: laat ik maar even wegblijven. We hebben het vooral druk met secundaire ellende. Patiënten die in de problemen komen, omdat operaties worden uitgesteld. Personeelsuitval bij thuis- en wondzorg waarmee patiënten worden geconfronteerd. Vragen over boosters, quarantaine, DigiD’s aanvragen, QR-codes om naar Oostenrijk te gaan. Ik zeg altijd: als je niet weet hoe lang de bloemkool moet koken, bel je de huisarts. Enerzijds is dat positief, die lage drempel, maar het is nu wel extreem.” Hoewel vooral de assistenten daar last van


hebben, heeft hij zelf ook weleens leukere werkweken gekend, al peinst Cals er niet over het huisartsenvak vaarwel te zeggen en zich alleen op de wetenschap toe te leggen. “In de praktijk doe ik zinvolle ideeën op voor onder-


bestaat niet’


Huisartsen doen er goed aan wat vaker ‘nee’ te zeggen, vindt hoogleraar en huisarts Jochen Cals. Dat probeert hij zelf ook. Als het gaat om de werk-privébalans, maar ook in zijn praktijk. “We zijn meer geneigd te doen dan te laten.”


zoek, en spreekuur draaien blijft het allerleuk- ste wat er is.” Ook het praktijkhouderschap zou hij niet willen missen. “Ik krijg de indruk dat veel jonge huisartsen zich laten afschrikken door alle regelgeving, bureaucratie en wat er verder bij praktijkvoering komt kijken. Daarbij kunnen zij als zzp’er natuurlijk flexibele keuzes maken. Maar men onderschat misschien wel hoe leuk het kan zijn. Juist als praktijkhouder heb je vrijheid en regie over hoe je de praktijk indeelt.” Dat nog maar weinig jonge collega’s een eigen praktijk ambiëren, baart hem zorgen. “Als de ketenvorming in de huisartsenzorg doorzet, is dat het failliet van het vak. Commer- ciële partijen zijn niet uit op goede huisartsen- zorg, maar op goede investeringen. Ze kunnen het organisatorisch wel overnemen, maar je hebt vaste huisartsen nodig in een praktijk. Patiënten met een vaste huisarts zijn beter af – zo blijkt uit verschillende grote studies – op allerlei uitkomstmaten, zoals op ziekenhuis- opnames en -duur en zelfs op mortaliteit.” Cals benadrukt dat dit ‘geen vingerwijzing


is naar jonge collega’s’, maar wél een reden het praktijkhouderschap ‘aantrekkelijker’ te maken. Door nu echt eens wat te doen aan alle regeldruk en administratie bijvoorbeeld. Want alle ‘ontregel-initiatieven’ ten spijt blijven de


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92