030 Achtergrond zorgenkindje? Zegen of Nieuw zorgprestatiemodel in de ggz van start


Op 1 januari is het nieuwe zorgprestatiemodel voor de ggz en forensische zorg ingegaan. Het doel is het verkorten


van de wachtlijsten voor complexe problematiek. Maar het lijkt alsof er opnieuw is gekozen voor een politieke oplossing die ver van de realiteit afstaat. “De wachtlijsten worden alleen maar langer.”


D


at sinds 1 januari 2022 een ggz-behandeling jaarlij ks van het eigen risico afgaat in plaats van eenmalig zoals voorheen, is niet het enige bezwaar dat patiën-


ten, huisartsen en ggz-behandelaren hebben tegen het nieuwe zorgprestatie- model. Maar daarover zo meer. Want over het oude model, de bekostigings- systematiek op basis van de dbc-pro- ductstructuur, waren zorgverleners en patiënten ook niet tevreden, schetst senior jurist Katrij n van Berkum van VvAA. “Het model was complex, ondui- delij k en leverde veel administratieve lasten op.” De bekostiging moest dus anders. Het doel: eenvoudige regels, duidelij ke nota’s en eerlij ke vergoedingen voor ge- paste zorg. Maar dat concept komt nog niet zo uit de verf, vindt Van Berkum. “Vanaf nu stoelt de bekostiging van een ggz-behandeling op met name vier factoren: de mate van expertise van de


behandelaar, het type zorg, de duur van de behandeling en of het een diagnose of behandeling betreft. Er zij n acht be- roepen die meedoen, er zij n acht varian- ten in consultduur en acht settings om zorg te verlenen. In theorie is er straks sprake van meer dan duizend verschil- lende prestaties (product of dbc, red.).”


Differentiatie in tarief Een andere wij ziging is de keuze om een ‘diff erentiatie in het tarief’ aan te brengen. “De NZa beroept zich daarbij op de patiëntencategorieën die in het Landelij k Kwaliteitsstatuut ggz staan en de minimaal vereiste beroepsopleidin- gen voor de regiebehandelaar”, legt Van Berkum uit. “Als ook andere zorgprofes- sionals dan de psychiater de rol van re- giebehandelaar kunnen vervullen, kan dat voor een lager tarief. Dit betekent in de praktij k dat de zelfstandig gevestigd psychiater (ZGP) die zorg dan wel mág verlenen, maar tegen een lager tarief dan een psychiater in een instelling.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92