Tekst: Naomi van Esschoten Beeld: Shutterstock


031


ONDERZOEKER THEO BROEKMAN: ‘Het zorgprestatiemodel is een paard van Troje’


Al in 2017 trok ggz-onderzoeker Theo Broekman aan de bel over het idee van een zorgprestatiemodel, dat toen nog ‘zorgclustermodel’ heette. Hij ziet de invoe- ring met lede ogen aan.


“Een belangrijke reden voor het ministerie van VWS in 2015 om met een voorstel voor een nieuw model en vooral een nieuwe productstructuur te komen, was de risicoverevening: de uitke- ring die zorgverzekeraars ontvangen op grond van het risico- profi el van de verzekerdenpopulatie. VWS en zorgverzekeraars verwachten dat het nieuwe model bijdraagt aan een betere verevening.”


Onwerkbare clusters “Het zorgclustermodel gaat uit van drie clusters als product- structuur: niet-psychotische stoornissen (stemmings-, angst-, eet- en persoonlijkheidsstoornissen), psychotische stoornissen en als derde cognitieve stoornissen op organische basis (dementie). De clustering bestaat dus uit probleemgroepen in plaats van zorgproducten – terwijl je juist die laatste nodig hebt om tot een goede productstructuur en bekostiging te komen. Ook ontbreekt kostenhomogeniteit binnen de clusters, een vereiste voor een robuust vereveningsmodel.”


Onwetenschappelijke methoden “Mijn grootste kritiekpunt is dat de ggz zichzelf tekortdoet door de bekostiging los te koppelen van wetenschappelijk onder- bouwde diagnostische classifi catiesystemen. De clusters zijn ad hoc samengesteld en niet gebaseerd op wetenschap. Dat geldt ook voor de toewijzing aan de clusters met het assess- mentinstrument HoNOS. Daar is de HoNOS niet voor ontwikkeld of gevalideerd. Dat werkt strategisch invulgedrag in de hand. Om werkelijk een beter risicoprofi el te bereiken, kun je beter de diagnosespecifi eke symptomen en het functioneren meewegen en niet alleen uitgaan van de diagnose uit de classifi catiesyste- men DSM of ICD.”


Gesneuveld “Het zorgprestatiemodel is een paard van Troje voor het zorgclustermodel. Door mijn publicatie in het Tijdschrift voor Psychiatrie uit 2017 en vele andere kritische commentaren leek het zorgclustermodel aanvankelijk te sneuvelen. Nu is het onder een andere naam alsnog ingevoerd. Er spelen veel belangen mee. Daardoor zijn de inhoud en het doel compleet uit het oog verloren.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92