search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
087


gemiddeld 2.2 miljard euro bedraagt, kan wellicht beter begrijpen waarom men daarvan graag iets terugziet. In andere sectoren en van andersoortige bedrijven wordt dat geaccepteerd, maar door de aard van onze producten, is het een voortdurend punt van discussie en kritiek. Ik begrijp dat, maar als je het za- kelijk en ook vanuit het oogpunt van het kunnen blijven ontwikkelen van steeds nieuwe producten ziet, is die weerstand en kritiek mijns inziens niet terecht. Dat gezegd hebbend: wij voelen ons mede- verantwoordelijk voor het betaalbaar houden van een kwalitatief goede ge- zondheidszorg. Wij willen die verant- woordelijkheid graag mee dragen. Aan tafel zitten op plaatsen waar daarover beslissingen worden genomen. Bij het sluiten van hoofdlijnakkoorden bijvoor- beeld. Jan en alleman zit daarbij aan tafel, maar de geneesmiddelensector niet. Bijna was dat wel gebeurd, maar Bruins, destijds minister op VWS, durfde het toch niet aan. Gemiste kans wat mij betreft, want als we onderdeel van de zorgen zijn, willen we ook meedenken over oplossingen en voor die oplossingen verantwoordelijkheid dragen. Als serieu- ze gesprekspartner. Een nieuw kabinet


zou daar werk van moeten maken.” De 2.2 miljard euro die het ontwik-


kelen van een efficiënt en veilig middel gemiddeld kost (bron: de Amerikaanse Tufts CSDD, onderdeel van Tufts Universi- ty Boston) wordt volgens Schouw groten- deels gevormd door researchkosten en mislukkingen maar ook door wet- en regelgeving waaraan de sector gebonden is. En die heeft weer vooral grond in het zo veilig mogelijk maken en houden van de middelen die uiteindelijk patiënten bereiken. De materie is uiterst complex, stelt hij. “Op meerdere manieren. De technologische vooruitgang schrijdt voort en dat stelt ons in staat heel andere middelen te ontwikkelen dan voorheen. De tijd van de aspirine is allang voorbij. We maken producten die oneindig veel ingewikkelder zijn via een volslagen an- dere technologie. Denk aan targeted the- rapie, immunotherapie, enz. Daarnaast is er met betrekking tot veiligheid zeer te- recht strikte (internationale) regelgeving. Maar dan zijn we er nog niet, want dan hebben we vervolgens in Nederland zelf nog eens te maken met allerlei hoepels en barrières. De Nederlandse procedure richting de markt, dus na goedkeuring door de EMA, vergt veel meer tijd dan die


in de ons omringende landen. Voorbeeld is Duitsland. Daar is een goedgekeurd middel binnen een maand beschikbaar in alle ziekenhuizen voor alle patiënten, in Nederland neemt dat proces een half jaar tot een jaar in beslag. Vanwege ons gedecentraliseerde stelsel. Heel weinig mensen maken zich daar druk over en dat is wat mij betreft om je voor kapot te schamen. Daarover zouden we veel harder aan de bel moeten trekken bij de overheid, ook samen met de medisch specialisten. Want zonder druk op de politiek, komt er geen beweging.”


Vastlopend stelsel Over het Nederlandse stelsel gesproken; daar heeft de directeur van VIG ook nog wel wat op aan te merken. Het zorgverze- keringsstelsel heeft in zijn visie bijgedra- gen aan het doelmatiger maken van zorg en behandeling, maar is niet toegerust voor nieuwe technologische ontwikkelin- gen en ook niet voor de volumestijging in de zorg. “Ons stelsel begint vast te lopen, de citroen is uitgeperst, we moeten naar een andere vorm. Het stelsel is niet toe- komstbestendig. Kijk naar de ontwikke- lingen en je ziet het gebeuren. Als je naar onze producten kijkt, zijn de kosten per


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108