Tekst: Flip Vuijsje Beeld: Shutterstock


027


een gooi naar de Democratische kandida- tuur voor de presidentverkiezingen van 2004. Als dé kandidaat van het protest tegen de Amerikaanse interventie in Irak, begin 2003, op conto van de Republikeinse president George W. Bush, kreeg hij vooral veel jongeren achter zich en was hij lange tijd frontrunner in de peilingen. Ook pionierde hij succesvol met het toen nog nieuwe idee van cam- pagnefondsen werven via het internet, met focus op veel kleine bijdragen van gewone (‘grassroots’) sympathisanten in plaats van de traditionele afhankelijk- heid van een klein aantal megadonors. Dat Dean het in de Democratische


voorverkiezingen toch niet haalde, kwam deels door politieke onhandigheid en tactloosheid, zoals ongecontroleerde uitspraken tijdens toespraken. Uitein- delijk gaven de kiezers de voorkeur aan senator John Kerry, meer man van het midden – die het op zijn beurt in novem- ber 2004 moest afleggen tegen president Bush. In 2005 werd Dean voorzitter van de


handicaps en barrières af voordat hij eindigde als neurochirurg, hoogleraar en directeur bij Johns Hopkins Hospital in Baltimore. Een verhaal dat is naverteld in de speelfilm Gifted Hands uit 2009, met in de hoofdrol Cuba Gooding Jr. Maar ook Carson haalde het in 2016 niet. Een paar weken na collega-arts Paul staakte ook hij zijn campagne - die tot dan toe 58 miljoen dollar had gekost - en schaarde hij zich achter Donald Trump.


Medisch presidentschap De arts die het dichtst bij het Ameri- kaanse presidentschap kwam, is Howard Dean (1948). Zijn politieke loopbaan, binnen de Democratische Partij en nauw verbonden met de noordelijke deelstaat Vermont, combineerde hij eerst nog met de huisartsenpraktijk die hij samen met zijn vrouw runde in een buitenwijk van Burlington, de grootste stad van Ver- mont. Maar in 1991 werd Dean gouver- neur van Vermont, wat hij tot 2003 zou blijven. Dit gaf hem de springplank voor


Democratische Partij, wat hij tot 2009 bleef. In die periode versterkte en ver- nieuwde hij de organisatie van de partij op een manier die bewondering afdwong. Dat Barack Obama in 2008 tot president werd verkozen, is mede te danken aan Dean. Even overwoog Dean nog om in 2016 opnieuw voor het presidentschap te gaan. Maar voordat die strijd echt begon, schaarde hij zich achter de kandidatuur van Hillary Clinton.


Ministers van volksgezondheid Onder Amerika’s ministers van volks- gezondheid zijn de afgelopen halve eeuw incidenteel artsen geweest. De meest recente was chirurg Tom Price, die begin 2017 aantrad in de nieuwe regering-Trump. Maar Price moest na zeven maanden alweer aftreden, na een schandaal rond privégebruik van regeringsvliegtuigen. Eerdere arts-zorg- ministers waren er van 1985 tot 1993, met eerst Otis R. Bowen, onder president Reagan, en daarna Louis Wade Sullivan, onder president George H. Bush (allemaal Republikeinen dus). Maar doorgaans hebben Amerika’s


ministers van Volksgezondheid een niet- medische achtergrond. Dit geldt ook


voor Trumps huidige Secretary of Health and Human Services: de jurist en voormalig farma-lobbyist Alex Azar. Traditioneel zijn het wél artsen die Amerika’s Surgeon General zijn. De Surgeon General is het hoofd van de U.S. Public Health Service Commissioned Corps, een militaire organisatie met zo’n 6.500 geüniformeerde medewerkers die 24 uur per dag beschikbaar zijn voor inzet bij een publieke gezondheidscrisis. Surgeon General is een politieke functie. De benoeming – voor steeds vier jaar – gebeurt door de president, waarna ook nog goedkeuring door de Senaat nodig is. Toch blijft het politieke profiel van de Surgeon General meestal bescheiden. De Surgeon General van nu, viceadmiraal Jerome Adams, van opleiding anesthesio- loog, mengt zich bijvoorbeeld niet in de harde controverse rond het terugdraaien van de Affordable Care Act (Obamacare). Net als zijn voorgangers kiest hij vooral voor een rol als medisch geweten van de natie, als met gezag bekleed pleitbe- zorger van zaken als gezonde leefstijl en griepvaccinatie. Ook bij de voorlichting


Chirurg Price was onder Trump kort minister op


volksgezondheid


over COVID-19 is viceadmiraal Adams betrokken, maar niet in een hoofdrol. De enige Surgeon General die een


vertrouwde naam werd, was C. Everett Koop. Benoemd door president Reagan, in de periode 1982-1989, was hij het die als Surgeon General te maken kreeg met de komst van aids. Terwijl zijn president vaak is verweten dat hij deze epidemie onvoldoende serieus opvatte, nam dokter Koop, van opleiding pediatrisch chirurg, na eerst wat aarzeling, serieus het heft in eigen handen. Met pleidooien voor seksuele voorlichting op scholen en voor het gebruik van condooms, onderwerpen die in Koops eigen (Republikeinse) politieke kring normaal gesproken taboe waren. In het centrum van de politieke


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108