Aansprakelijkheid 025
ding. “In de VS verschilt het per staat tot welk maximum deze vergoeding kan worden opgelegd”, weet Blaauw. “Maar over het algemeen zij n die bedragen ho- ger dan in Nederland. En daarbij kennen ze in de VS nog een schadecomponent die we hier niet kennen: de ‘punitive damages’. Een soort civielrechtelij ke boete die kan worden opgelegd aan de schadeveroorzakende partij , bovenop de schadevergoeding, bedoeld als compen- satie, preventie of voorbeeldstelling.”
Third party Op voorhand schikken
Wanneer een patiënt een claim indient, heeft dat vaak een enorme impact op de arts. Recent om- schreef een huisarts in Arts en Auto het traject dat hij na een claim moest doorlopen als ‘heel zwaar en emotio- neel’. Voor Amerikaanse artsen is dit traject misschien nog wel zwaarder. Blaauw: “Als het al voor de rechter komt, dan is het proces in Nederland vooral gericht op het overtuigen van de rechter op basis van de wet. Eventuele getuigen worden door de rechter verhoord. In de VS zijn de advocaten degenen die de getuigen verhoren en dat kan sensationele taferelen opleveren. De arts wordt meestal door beide partijen als ge- tuige opgeroepen, wat een grondige voorbereiding vergt. Veelal bestaat deze ook uit het nabootsen van het proces, een zogenaamde mock trial, om te zien waar de risico’s liggen. Veel artsen ervaren dit als een loodzwaar traject. Daar komt nog bij dat de arts zijn agenda enkele weken moet vrijmaken; collega’s moeten het werk opvangen en ook dat levert stress op. En dan vindt het proces soms ook nog plaats in een andere staat ver van huis. Dit alles leidt ertoe dat Amerikaanse artsen vaak op voorhand een schikking aanbieden, waardoor de rechtszaak met al deze bezwaren, vermeden kan worden.”
Iets anders wat we hier (bij na) niet kennen en waar ze in de USA wél mee te maken hebben, is het fenomeen ‘third party funding’. Blaauw legt uit: “Dit houdt in dat een derde partij de patiënt aanbiedt om bij te dragen aan de kosten van procesvoering onder de voorwaarde dat een percentage van de opbrengst (de schadevergoeding die wordt uitgekeerd, red.) aan deze partij wordt betaald. Zo’n ‘third party’ ziet een claim als investe- ring en zal dus aandringen op het beta- len van het maximale resultaat.” Dat laatste vindt in de VS veel vaker
dan in Nederland plaats ‘in court’. “Er is een groot verschil in het aantal claims dat in een civiele procedure bij de
‘Een third party ziet een claim als investering; wil het maximale resultaat’
rechter eindigt”, bevestigt Blaauw. “Uit cij fers van VvAA blij kt dat ongeveer 4 procent van de medische aansprakelij k- stellingen bij de rechter wordt gebracht, tegenover ongeveer 22 procent in de VS.” Volgens haar ligt het niet in de lij n der verwachting dat in Nederland in de toe- komst meer claims bij de rechter zullen eindigen. “Met de komst van de Wkkgz is er voor de patiënt juist een laagdrem- pelig alternatief gekomen voor de gang naar de verzekeraar of de rechter: de
procedure bij de Geschillencommissie. Deze is bevoegd om schade toe te ken- nen tot 25.000 euro. De beslissing van deze commissie is bindend en indien een patiënt het niet eens is met de beslissing, staat er in beginsel geen rechtsgang meer open.” Een andere verklaring voor het gerin-
ger aantal claims dat in Nederland bij de rechter eindigt, ziet de jurist in de Gedragscode Openheid Medische Inci- denten (GOMA). “VvAA heeft zich met twee andere grote aansprakelij kheids- verzekeraars gecommitteerd aan deze gedragscode”, licht Blaauw toe. “Hierin staan aanbevelingen hoe partij en dienen om te gaan bij verschil van mening over de aansprakelij kheid. Bestaat er verschil van inzicht op medisch gebied, dan wordt aanbevolen de kwestie op verzoek van beide partij en voor te leggen aan een deskundige, wiens oordeel bindend is. Dit deskundigenonderzoek is in verre- weg de meeste gevallen het eindstation zonder dat er een rechter aan te pas komt, terwij l in de VS de deskundige eerder als getuige in de rechterlij ke procedure wordt gehoord. En mocht het tot een rechtszaak komen, dan oordeelt in ons rechtssysteem natuurlij k niet een jury, maar de rechter over de verwij t- baarheid van het handelen van de arts.” De Nederlandse vormen van geschil-
lenbeslechting, de gedragscodes en andere factoren die jurist Blaauw eerder noemde, lij ken er tezamen voor te zorgen dat ‘Amerikaanse toestanden’ ver van ons bed blij ven. Al is een Ameri- kaans fenomeen als ’ambulance chasing’ bij voorbeeld wel naar Australië over- gewaaid. “Hierbij rij den letselschade- advocaten letterlij k achter de ambulance aan om vervolgens hun visitekaartje aan de patiënt te geven om hun diensten aan te bieden”, vertelt Blaauw. Of de kans bestaat dat we dit ook in Nederland gaan zien? “Dat denk ik niet, al is dat natuur- lij k niet met zekerheid te zeggen. Bij het Erasmus MC is onlangs wel een
groot reclamebord van een letselschade- advocaat verschenen.”
Meer over de Amerikaanse claimcultuur:
vvaa.nl/claimcultuur
<
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108