search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
016 Interview


presidentsverkiezingen. Vanwege de opleving van het virus is het nog niet 100 procent zeker, maar het is de bedoeling dat Huys binnenkort het vliegtuig naar de States pakt om voor Buitenhof twee afleveringen te maken over de verkiezingen. Als de trip doorgaat, zet de verslaggever voet in de stad waar hij tijdens zijn correspondentschap heeft gewoond. Al is New York op dit moment een ghost town, zo vertelde een vriend hem eerder deze week. “De corona- maatregelen zijn er veel strenger dan hier. En het draagvlak daarvoor is er vele malen groter. De stad is getroffen door een coronaexplosie in maart: meer dan 20.000 doden. Als je op je netvlies hebt hoe er lijken in een vrachtwagen worden geladen, dan neem je het virus en de maatregelen wel serieus.”


Ziektekostenparadijs New York is ook de stad waar Huys’ oudste zoon in 2005 ter wereld komt. Het is het moment dat de correspondent zelf kennismaakt met de gezondheidszorg daar. “Mijn zoon is met een keizersnede geboren. De volgende dag wilde ik ons afmelden bij de balie, maar dat ging zomaar niet. Eerst moest ik afrekenen. Waarop ik uitlegde dat ik een Nederlandse ziektekosten- verzekering had. Maar nee, die erkenden ze niet. Als ik niet ter plekke zou betalen, kwamen we het ziekenhuis niet uit. ‘Oké, dan betaal ik wel.’ Maar bij het zien van de rekening moest ik wel even slikken: 15.000 euro. Toen heb ik gebeld met de zorgverzekering en de bank in Nederland; binnen een uur was het geregeld. Er is in Nederland veel kritiek op het zorgstelsel en de zorgverzekeraars, maar vergeleken met de VS leven wij in een ziektekostenparadijs.” In dat ziekenhuis vraagt Huys (“Mijn journa-


listieke nieuwsgierigheid is permanent aanwe- zig”) een verpleegkundige hoeveel bevallingen er dagelijks plaatsvinden, aangezien ze thuis bevallen in Amerika ‘krankzinnig’ vinden. ‘Ligt eraan welke dag’, antwoordt de verpleeg- kundige. ‘Voor het joods nieuwjaar is het altijd erg druk, want dan hebben vrouwen een lang weekend.’ “Ik was met stomheid geslagen: een bevalling kun je toch niet plannen? Maar wat bleek: die vrouwen, uit de upper class, bevallen allemaal met een geplande keizersnede.” Exem- plarisch, noemt Huys dit, voor de Amerikaanse gezondheidszorg. “Het contrast tussen arm en rijk en de zorg die zij zich kunnen permitteren, is gigantisch. Er zijn coronapatiënten van 90- plus voor wie ze op de ic alles uit de kast trek- ken, terwijl jongere Afro-Americans en Latino’s thuis overlijden. Manhattan is in medisch opzicht top of the bill, terwijl in een ander deel van New York, Spanish Harlem, de halve bevolking diabetes heeft. In de supermarkten is daar geen fruit en groente te koop. Omdat men


het niet lekker vindt, maar ook omdat fastfood goedkoper is dan vers voedsel. Ga je naar de zuidelijke staten, dan heb je het idee dat je in een derdewereldland terechtkomt, daar stikt het van de mensen zonder tanden in de mond.” The Patient Protection and Affordable Care


CURRICULUM VITAE


Twan Huys (1964) geboren in Sevenum


1983-1986


opleiding journalistiek, Tilburg 1986


Regionale Omroep Zuid, Maastricht 1986-1990


STAD Radio, Amsterdam 1991-1992


VARA Achter het Nieuws 1992-2010


VS-correspondent


en presentator NOVA 1994


boek In opdracht van Hare Majesteit -


Diplomaat in crisistijd 2006


boek Ik ben een New Yorker 2007-2018


presentator College Tour 2010


boek Meesters 2010


boek Over geluk 2007-2018


presentator Nieuwsuur 2013


boek Dertien meesters en één crimineel 2016


boek De Clintons 2018-2019 presentator


RTL Late Night 2020


boek Wandellust 2020-heden


presentator Buitenhof


Act, beter bekend als Obamacare, had daar ver- andering in moeten brengen met een verplichte zorgverzekering. Inclusief overheidssubsidie voor wie de zorgpremie niet kan ophoesten en een uitgeklede basisverzekering (Medicaid) waarop de allerarmsten aanspraak kunnen maken. Na invoering van Obamacare is het aan- tal zorgpolissen wel gestegen, maar nog altijd lopen er zo’n 27 miljoen Amerikanen onverze- kerd rond. En dat aantal stijgt door COVID-19: wie zijn baan verliest door de pandemie, ver- liest ook de ziektekostenverzekering die via de werkgever is geregeld. “Maar ook als je wel ver- zekerd bent, moet je vaak nog duizenden euro’s zelf betalen voor behandelingen en medicijnen, áls ze al onder de dekking vallen”, weet Huys. “Het is een bureaucratische nachtmerrie ge- bleken om een zorgstelsel radicaal op de schop te gooien. Obamacare is feitelijk nog altijd een systeem in opbouw, een incompleet project.” Een project dat de huidige president niet zal voltooien; Trump wil er al sinds zijn aantreden vanaf. “Hij zegt een alternatief te hebben, maar wat zijn plan inhoudt? Nobody knows. Als het Trump lukt om het pronkstuk van de vorige president kapot te maken, dan zullen veel Ame- rikanen in niemandsland verdwalen.” Tot dusver is hem dat nog niet gelukt, maar


met de voordracht van de conservatieve rechter Amy Coney Barrett in het Hooggerechtshof zou daar volgens Huys weleens verandering in kunnen komen. “Nu is de verdeling Republi- keinen-Democraten in het Hooggerechtshof ongeveer fiftyfifty, maar wanneer Trump het voor elkaar krijgt om haar te installeren, dan is dat vermoedelijk een stem erbij voor het af- schaffen van Obamacare.” Waar de aanstelling van deze rechter mogelijk óók gevolgen voor gaat hebben, is de abortuswetgeving. “Barret is streng katholiek en staat bekend als anti- abortus, dus de kans is aanwezig dat abortus dan ofwel wordt verboden, ofwel aan de staten wordt overgelaten. Wat het ook wordt: vooral vrouwen met lage of geen inkomens zullen hiervan de dupe zijn.” Huys volgt de ontwikkelingen op de voet.


Voor zijn werk, natuurlijk, maar óók omdat hij Amerika als zijn tweede vaderland be- schouwt. “Het voelt nog altijd als thuiskomen.” Al geldt dat niet zozeer voor zijn voormalige woonplaats. “New York is mijn stad niet meer. Komt deels door mijzelf, hoor. Ik ben de fase ontgroeid dat ik tien keer per dag een kick nodig heb. Maar het komt ook omdat de stad is


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108