026 Analyse
MD’s on Capitol Hill O
Politici die van oorsprong arts zijn, heeft Amerika nooit veel gehad. Maar hun aantal groeit, vooral in Republikeinse kring. Met ook drie pogingen richting het Witte Huis, tot nu toe zonder succes.
penlijk ruzie krijgen met Anthony Fauci is een presta- tie. Sinds zijn benoeming in de Coronavirus Task Force van het Witte Huis is deze
arts en immunoloog steeds een toon- beeld van tact en diplomatie, hoeveel verdachtmakingen ook zijn kant uit komen. Maar in een hoorzitting van de Senaat in Washington D.C., afgelopen september, viel Fauci even uit zijn rol. Hij deed dit in een woordenwisseling met voormalig oogarts Rand Paul, sinds 2011 senator voor Kentucky. Inzet was de vraag of de daling van het aantal COVID-gevallen in de staat New York misschien iets te maken kon hebben met de lockdown daar. Paul vond van niet, en noemde dokter Fauci een ‘grote fan’ van
gouverneur Andrew Cuomo, lid van de Democratische Partij. Dit was voor Fauci een beschuldiging te ver: “U verdraait mijn woorden, senator, en dat is niet voor de eerste keer.” Rand Paul (57) is niet zomaar een
politicus van de Republikeinse Partij. Hij is een uitgesproken libertarian, ofwel iemand met een extreme afkeer van alle overheidsingrijpen. Zelfs binnen zijn eigen politieke kring geldt Paul als een soms wat ‘wereldvreemd-rechts’ iemand, die ook als persoon een gebruiksaan- wijzing heeft. Dat weerhield hem er niet van om in 2015 mee te dingen naar de Republikeinse kandidatuur voor de pre- sidentsverkiezingen van het jaar daarop. Lang duurde die campagne niet. Bij de voorverkiezingen in Iowa, helemaal in
het begin van de Republikeinse selectie, gaf Paul in februari 2016 alweer op, nadat hij van twaalf kandidaten als vijfde was geëindigd. Onder de 45 presidenten die de
Verenigde Staten vanaf 1789 hebben gehad, was er nooit één arts. Maar zeker in de afgelopen decennia kwam dit niet door ‘lack of trying’. In eerdergenoemde Republikeinse voorverkiezing in Iowa eindigde dokter Ben Carson bijvoorbeeld als vierde. In de opiniepeilingen had Carson zelfs een tijd op plaats twee gestaan. Dat was niet te danken aan zijn politieke programma. Als evangelisch-conservatief met
strenge ideeën over abortus, homohuwe- lijk en immigratie paste Carson naadloos binnen de Republikeinse ideeënwereld. Maar als iemand zonder eerdere politie- ke ervaring moest hij het toch vooral hebben van iets anders: zijn inspire- rende levensverhaal. In 1951 geboren in een arm Afro-Amerikaanse gezin in Detroit, legde Carson een lange weg vol
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108