Tekst: Charlotte Lardenoije Beeld: Shutterstock


Oud en nieuw 055


Wat een feest!


Oogarts Charlotte Lardenoije heeft dienst, maar ze verwacht weinig problemen tijdens oud en nieuw. Ze is ervaren genoeg en het gaat regenen tijdens oudjaarsnacht, dus wat kan haar gebeuren. Het loopt anders.


“Oudjaarsdag was rustig, dus kon ik, wat eerder dan normaal zelfs, naar huis. Ik plofte op de bank, maar kon meteen weer in de benen; het eerste vuurwerkslachtoff er diende zich al vroeg in de avond aan. Een jongen die gewond was geraakt door carbid schieten, een echt dorps feno- meen. Ieder jaar hebben we wel iemand die toch in de buis/pot gaat kij ken als het carbid niet afgaat, waarop, u raadt het al, het carbid prompt in het gezicht van de plattelandsjongere gebla- zen wordt. Ik trof een opgewekte jongen aan met een gelaat dat geheel eerstegraads verbrand was, inclusief gefrituurde wenkbrauwen en wimpers. Een uur ben ik bezig geweest om alle kruit te verwij deren. Kruit is een base die zich in de uren na het trauma langzaam maar zeker een weg door het oog heen vreet en moet dus minutieus verwij derd worden. Na een uur prutsen was de klus geklaard, de plattelandsjongere was nog steeds vrolij k, en ik kon toch maar mooi even naar huis om met het thuisfront te gourmetten. Lang mocht dit feest echter niet duren want op OK lag inmiddels een jongen van 18 jaar oud bij wie een mortier in zij n gezicht ontploft was. De kaakchirurg was al begonnen om zij n aan gort geschoten kaak weer enigszins op orde te krij gen. Oogheelkundig had deze jongen echter geluk, ik hoefde alleen maar hele stukken losse conjunctiva met kruit te verwij deren en de boel weer netjes te sluiten. Het was inmiddels bij na oud en nieuw, dus ik scheurde naar huis waar ik met een geduldig


wachtend thuisfront kon proosten op een goed nieuwjaar. Tij d om mij n colaatje op te drinken had ik niet, want ik werd gebeld dat nota bene een van onze medewerkers met haar vriend Joris op weg naar het ziekenhuis was. Joris stond naar vuurwerk te kij ken en werd geraakt door een afzwaaier. Om 0.05 uur dus weer op weg naar het ziekenhuis, een belevenis op zich; overal om me heen explosies, licht, kleuren, kruitdampen, het leek wel oorlog. Maar het werd pas echt oorlog toen ik op de Eerste Hulp aankwam. Bij eerste inspectie bleek dat het oog van Joris waarschij nlij k niet meer te redden viel. Ondertussen stroomde de Eerste Hulp vol met jongens en mannen met bebloede hoofden, handen en ogen, maar vooral kruit, veel kruit, overal kruit… Twee uur lang ben ik van kamertje naar kamertje gerend, fantastisch bij gestaan door de spoedeisendehulpartsen die ogen voor me spoelden, patiënten achter de oogheelkundige apparatuur zetten, pincetten aandroegen, hechtsetjes leverden en oogzalfverbanden aanlegden. Nadat alle wonden gehecht, het kruit verwij derd en de tranen gedroogd waren op de Eerste


Hulp aan mij de zware taak om op OK te bepalen of het oog van Joris nog te redden viel. Helaas bleek na exploratie dat het oog tot achterin gescheurd was en de hele inhoud weggeblazen was, zodat me niets anders restte dan dit oog te verwij deren. Om 4.30 uur kon ik zij n ontroostbare geliefden deze trieste boodschap brengen. Vuurwerk, wat een feest…”


Charlotte Lardenoij e is oogarts in het ETZ Tilburg Meer ervaringen over werken tijdens de feestdagen leest u op artsenauto.nl/feestdagen


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132