109


teurs zich arts blijven noemen. Ik zeg nooit dat ik ‘arts (niet praktiserend)’ ben, maar ‘voormalig huisarts’. Mensen die mij medisch advies komen vragen, zeg ik direct dat ik geen arts meer ben. Dat maakt voor niemand wat uit. Ignace Schretlen


Artsentitel (19) Nu er 18.000 artsen zijn uitgeschreven, komt eindelijk de reuring op gang. Twee jaar geleden gebeurde hetzelfde bij de tandartsen, met slechts een kleine pu- blicitaire opleving. We konden immers altijd de woorden ‘niet praktiserend’ toevoegen? Ik blijf het onfatsoenlijk vinden dat een verworven titel zomaar ‘afgepakt’ mag worden en dat er zo weinig tegenspel vanuit de beroepsorga- nisaties is geweest. Zaten zij aan tafel bij het tot stand komen van de wetgeving? Moet ik, als ik niet meer in het BIG-re- gister sta, noodhulp maar niet meer gaan verlenen? Dat staat haaks op een aantal uitspraken van het tuchtrecht uit het verleden. Ik ben toch wel benieuwd naar de juridische implicaties van het doorhaalbesluit. Nu er een duidelijke weerstand is tegen het ‘doorhalen’ ligt een simpele oplossing voor handen: handhaaf gewoon de titel (tand)arts en voeg aan onze BIG-geregistreerde collega’s het woord ‘praktiserend’ toe. Iedereen in zijn waarde! Peter van de Wiel, BIG-geregistreerd tandarts


Artsentitel (20) Ik meen een eenvoudige oplossing te hebben. Waarom niet de ouderwetse betiteling: oud-huisarts? Duidelijk, mooi, en doet recht aan de betreffende persoon met behoud van status! Zal wel niet lukken, want eenvoudige oplossin- gen zijn te ingewikkeld, geloof ik. Moest ik toch even kwijt. L. van der Veen, weduwe van P. van der Veen, gepensioneerd huisarts, niet (meer) praktise- rend


Artsentitel (21) Het zal wel aan mij liggen, maar ik snap het nog steeds niet. Meer dan dertig jaar lang hadden mijn vrouw en ik een huis- artsenpraktijk. We werkten lang, veel en enthousiast, met een hoog streefniveau. Tot ik ernstig ziek werd en we, na een aantal jaren tobben, de praktijk stopten. Eindelijk tijd voor die mooie reizen. In het vliegtuig van Brazilië naar Amster- dam vroeg men of er een dokter aan


boord was. Vanzelfsprekend meldden we ons en behandelden we de patiënt. Een jaar later vlogen we van Amsterdam naar Abu Dhabi. Pal achter ons werd een man van middelbare leeftijd onwel. Bleek, suf, slecht aanspreekbaar. De stewardess legde hem in Trendelenburg. Syncope, hartaanval? Geen idee. We wa- ren even daarvoor uitgeschreven uit het BIG-register, dus durfden ons er niet mee te bemoeien. “Juridisch sta je erg zwak,” vertelde VvAA ons, “dus doe maar niets.” Tandenknarsend voortaan je vak, je ervaring en het verantwoordelijkheids- gevoel dat je dertig jaar gedragen hebt, proberen te vergeten. Gelukkig knapte de man achter ons vanzelf weer op, maar het maakte wel duidelijk, dat, hoewel we als arts voor bijna alles een richtlijn hebben, artsen-niet-praktiserend vogel- vrij zijn verklaard. Rechten heb je niet meer, plichten zoek je zelf maar uit. Als een reddingsboot die overal heen mag, behalve naar het zinkend schip. Leer er maar mee te leven als verantwoordelijk mens en kundig arts. En o ja, moeten we ons nu nog verzekeren voor ons beroep -dat-we-niet-meer-hebben, of heeft dat ook geen zin meer? In verwarring afwachtend. A.C.G. van Kaam


Naschrift Op uw laatste vraag kan de redactie u geen antwoord geven (daarvoor kunt u het best terecht bij een van de deskundige ledenadvi- seurs van VvAA), maar het lijkt ons logisch dat u zich niet zou hoeven verzekeren tegen beroepsschade voortkomend uit een beroep dat u niet meer uitoefent. Met betrekking tot het eerste deel van uw brief: zie de rubriek Juridisch van dit nummer. Als ‘gewoon’ bur- ger kunt u met uw ervaring en deskundig- heid nog altijd veel betekenen voor passanten die medische hulp nodig hebben.


Hoop Hoofdredacteur Marjan Enzlin, schreef in haar redactioneel van Arts en Auto 10, on- der de kop Hoop over inspirerende sprekers tijdens een leiderschapcongres waar ook oud-president van de VS, Barack Obama aanwezig was.


Ambivalente gevoelens en veerkracht! Steeds opnieuw de schouders eronder, never give up. En out-of-the-box denken. Hoe gaat het nu met het blad? Weet u wat? We doen even alsof we het blad


voor de eerste maal zien, ergens in een wachtkamer en er nooit eerder van hebben gehoord. Kijk eens aan: Arts en Auto, dat zal vast gaan over de onderlin- ge betrekkingen tussen de arts en haar/ zijn auto. We slaan op en het blad valt open op pagina 61. Juist! Ons vermoeden wordt tot onze vreugde bevestigd. Geen wonder. Er is immers zoveel dat artsen met hun auto verbindt. Denk aan de keuze van merk en type, het gebruik ervan in verschillende omstandigheden, praktijk in boerenkleipolder, stadswijk, vakantie in besneeuwde bergen, motor- fietsen, oldtimers, rally-auto’s, klusau- to’s, zuinig rijden, alle autoprijzen, wan- neer elektrisch, etc. etc. Vindt u dit gek gedacht en verwacht, mevrouw Enzlin? Wilt u nog verder bladeren? Niet nodig, zegt u, ik heb de stille wenk begrepen, en die uiteraard niet als kritiek opgevat, wel als een voorzichtige suggestie. Wel- aan, dan dank ik u voor de aandacht aan dit e-mailtje besteed. Wellicht glijdt er nu een glimlach over uw gelaat en krijgt u al wat ideetjes over hoe we in deze wereld vol beroerd nieuws, het blad fris, levendig en boeiend kunnen houden. C.R. Staalman


Naschrift De titel Arts en Auto roept bij velen ver- wachtingen op waaraan het ledentijdschrift van VvAA al jarenlang niet meer voldoet. Geregeld wordt dan ook overwogen, niet de inhoud van het tijdschrift, maar de naam te wijzigen. Het is immers geen tijdschrift (meer) dat alléén naar artsen gaat en het gaat al lang niet meer alléén over auto’s. Het merk is echter zo bekend dat tot nu toe wordt ingeschat dat het onhandig en verwarrend zou zijn om de naam te veranderen. U heeft gelijk; veel artsen hebben iets met auto’s, maar dat geldt niet voor alle artsen en ook niet voor alle 120.000 leden van VvAA. Zij vormen een zeer heterogene groep met sterk uiteenlopende interesses. De redactie probeert daarom voor ieder wat wils op te nemen in het tijdschrift, dat overigens – zoals het is – zeer gewaardeerd wordt, volgens een groot recent lezersonderzoek.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132