042 Africa Classic


verzorging is in handen van een meerei- zend lokaal team. Zij zetten de tentjes op de aankomstplek klaar, verwarmen met vuur het douchewater en zorgen voor al het eten en drinken.” Voor Marilot was de dagelijkse ‘avond-


etappe’ een van de hoogtepunten. “Er reisde een fotograaf mee en na het eten werden op een groot scherm de overdag gemaakte foto’s geprojecteerd. Daarna volgde de film van de dag. We zaten gezellig met z’n allen met een drank- je rond het kampvuur. Na informatie over het programma en de route van de volgende dag vielen, rond 21.30 uur, de meeste ogen dicht.”


Vooral trotse mensen Er werd in Tanzania niet alleen gefietst. De deelnemers bezochten ook projecten van Amref. Marilot: “Ik was van tevoren bang dat daar veel clichés als schoolbe- zoekjes en mee-dansen bij zouden zijn. We bezochten wel een enkel schooltje, maar we zagen vooral trotse mensen die ons graag lieten zien wat er was bereikt.” Rutger: “We spraken com- munity health workers die de indivi- duele huishoudens in hun gemeen- schap in de gaten houden om epidemie- en van cholera en gele koorts te voor- komen. Soms zijn het kleine projecten, soms zijn ze megagroot. Amref kan veel goede resultaten melden. De organisatie kent de lokale samenleving van binnen- uit en heeft, zoals ik al zei, jarenlange ervaring.” Amref heeft meerdere speerpunten en de strijd tegen vrouwenbesnijdenis


is er daar een van. Mede door toedoen van de organisatie is die praktijk in Kenia nu verboden en gaat het in Tanza- nia ook die kant op. Maar het gaat lang- zaam, met soms ook weer terugval en de traditie bestaat nog in veel Afrikaanse landen. Rutger: “Wij hebben jonge vrou- wen gesproken die zijn besneden. Wat mij in hun tragische verhalen vooral schokte, was dat besnijdenissen vaak worden uitgevoerd door vroedvrouwen. Degenen die toch zelf de complicaties, de pijn en de geregeld fatale afloop zien van hun handelen. Maar blijkbaar wordt die link niet gelegd, vooral door gebrek aan kennis.” Alle gezinsleden waren emotioneel bij


de verdrietige verhalen die ze hoorden. Rutger: “Je bent daar met je vier gezonde dochters in een wereld waar nog iedere dag miljoenen meisjes op die manier ge- marteld en mismaakt worden. Marilot: “De rituelen rond besnijdenis variëren per land, per streek. Amref heeft in Ke- nia en Tanzania met succes alternatieve ceremonies voor de besnijdenisrituelen geïntroduceerd. Maar in bijvoorbeeld Ethiopië, waar de rituelen nog veel hef- tiger zijn, is nog een lange weg te gaan. Het vergt veel gesprekken, dag in dag uit en van hut tot hut, om de stevig gewortelde tradities te veranderen.” De Batenburgers zijn nog vervuld


van hun belevenissen in Tanzania en het gezin is zeer geïnspireerd door het avontuur. Rutger: “Afgelopen oktober hebben de twee groepen met de hulp van alle goede gevers in totaal 1,2 mil- joen euro bij Amref binnengebracht. Wij


hebben kunnen zien hoe goed dat geld terechtkomt.” Marilot: “Het was leuk om te horen hoe iedereen op zijn of haar ma- nier geld had ingezameld en de spontane vriendelijkheid van de mensen en de vrolijkheid van de kinderen daar maak- ten indruk op me. Er was in dat opzicht tijdens die 400 kilometer geen verschil tussen arme of wat rijkere gebieden.” Rutger: “Je wéét het natuurlijk wel, maar daar besef je sterk hoe makkelijk wij het eigenlijk hebben in veel opzichten. Als wij water nodig hebben, draaien we ge- woon de kraan open. Daar is water halen meestal een tijdrovende onderneming.”


Major life event Het feit dat het complete gezin mee was, noemen Rutger en zijn oudste dochter een extra hoogtepunt. Marilot: “We hadden al een sterke gezinsband, maar we wonen niet meer thuis en je leeft je eigen leven: iedereen is druk, druk, druk. Een week lang samen je grenzen verleggen en dat met elkaar ervaren, maakte onze band nog hechter. Overi- gens hebben we ook leuke banden met andere deelnemers gekregen en is er nog geregeld contact.” Rutger: “Ja, dit was voor mij net zo’n major life event als een bruiloft of een geboorte. Ik was emotio- neel toen we de laatste dag over de finish kwamen. Dit hadden we samen gedaan, alles was goed gegaan en iedereen had het gehaald. Zonder ongelukken of grote gezondheidsproblemen. Dat was belangrijk voor mij: ik was natuurlijk wél degene die de anderen dit avontuur had binnen gefietst.”


<


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132