Tuchtrecht 025


dan in? “Wij lezen het klaagschrift pas laat en zien klagers voor het eerst op de zitting. Maar als iemand beledigend en kwetsend is tijdens een zitting, dan houd ik diegene een spiegel voor en vraag ik herhaalde- lijk of men het zakelijk wil houden.” Van Sandick heeft goede hoop dat


hier verandering in komt met de aanstaande wijzigingen in de Wet BIG. Klagers kunnen straks namelijk gebruikmaken van een tuchtklacht- functionaris die hen kosteloos helpt bij het formuleren van een klacht. “Ik ga ervan uit dat een klacht dan zakelijk geformuleerd en goed on- derbouwd wordt én dat de juiste per- soon wordt aangeklaagd. Nu zien we nog weleens dat de verkeerde dokter wordt aangeklaagd, omdat er meer- dere professionals bij een patiënt betrokken zijn geweest en voor de patiënt niet duidelijk is wie een fout heeft gemaakt of daarvoor verant- woordelijk is. En ik kan me voorstel- len dat de klachtfunctionaris gaat ingrijpen als het een kansloze klacht blijkt.” In de Memorie van Toelich- ting bij de wetswijziging staat in elk geval dat ‘de adviserende taak van de functionaris ook een advies kan om- vatten om gebruik te maken van het laagdrempeliger Wkkgz-klachtrecht in plaats van het tuchtrecht’. “Mo- gelijk zorgt dit ervoor dat minder klachten door tuchtcolleges worden behandeld”, zegt jurist Smilde. “En als klachten duidelijker geformu- leerd worden, weten aangeklaagde zorgverleners ook waartegen zij zich moeten verweren.” Ander onderdeel van de wetswij-


ziging dat wellicht een drempel opwerpt om een tuchtklacht in te dienen, is dat de klager hiervoor 50 euro griffierecht moet gaan betalen. Van Sandick: “Misschien denken kla- gers die uit boosheid handelen door die 50 euro: laat dan maar.” Appelo gelooft daar niet in. “Een belachelijk laag bedrag”, noemt hij het. “Ik vind dat de klager voor alle kosten moet opdraaien die een aangeklaagde zorgprofessional heeft moeten


maken als er uiteindelijk geen maat- regel wordt opgelegd. Dan weet je als klager: als je geen zaak hebt, kost het je duizenden euro’s.” Zo werkt het nu niet en dat zal


met de modernisering van de Wet BIG ook niet veranderen. Andersom gaat dat wél gebeuren: als een klacht geheel of gedeeltelijk gegrond wordt verklaard, krijgt de klager het be- taalde griffierecht terug én kan het tuchtcollege de aangeklaagde ver- oordelen in de kosten die de klager heeft moeten maken. “Vanuit de po- sitie van zorgprofessionals heeft dit iets onrechtvaardigs”, zegt Smilde. “Zij moeten immers ook kosten ma- ken. Denk aan het inschakelen van een jurist of betaling van de premie voor een rechtsbijstandverzekering en aan waarneemkosten in verband met voorbesprekingen en zittingen. Maar ook aan de tijdsbesteding en dus inkomstenderving: het leve- ren van input voor de stukken, de voorbereiding en het bijwonen van de zitting.”


Bemiddeling Martin Appelo denkt dat dit alles vaak voorkomen kan worden door mediation. Hij stelt voor klager en aangeklaagde vóór de procedure verplicht om de tafel te zetten, onder begeleiding van een psychologisch onderlegde mediator. “Ik denk dat we met bemiddeling veel kunnen oplossen, zeker als er in de relatie of communicatie tussen patiënt en zorgprofessional iets is misge- gaan. Daarbij moet er in mijn ogen aandacht komen voor de psychi- sche toestand van een klager, want rouw of relatieproblemen kunnen bijvoorbeeld van grote invloed zijn op de reden waarom iemand een klacht indient. Nu kijkt het college daar helemaal niet naar en toetst het klachten alleen aan richtlijnen, regels en protocollen.” Smilde juicht mediation toe. “Het


leidt tot herstel van vertrouwen in de betreffende zorgprofessional en daarmee ook in andere zorgprofes-


sionals.” En ook Van Sandick vindt het een goede suggestie. “Al is het wettelijk niet mogelijk om dit te verplichten. We kunnen mediation, afhankelijk van de soort klacht, wel nadrukkelijk aanbevelen.” De tuchtrechter voegt daaraan toe dat zorgprofessionals zelf mogelijk ook tuchtzaken kunnen voorkomen, door op tijd en op adequate wijze met patiënten in gesprek te gaan. “Nu horen we soms dat er geen na- gesprek heeft plaatsgevonden of dat een arts tijdens een nagesprek onge- interesseerd achterover zat geleund, terwijl je in zo’n gesprek veel kunt goedmaken.” Een andere suggestie die Appelo


in zijn boek doet, is om het tucht- college de straffende bevoegdheid te ontnemen. “Dan pakken de tuchtcol- leges zelf die mediationrol, waarbij ze advies geven, aanbevelingen doen en waarschuwen. Als het college een straf overweegt, dan verwijst het door naar het Openbaar Ministe- rie.” In die variant ziet Van Sandick minder heil: “De klachten waar het bij ons om gaat, lenen zich niet voor behandeling in de strafrechtketen.” Appelo heeft ook niet de pretentie


dat zijn boek tot zo’n ingrijpende wetswijziging zal leiden. “Ik ga met het boek geen revolutie ontke- tenen. Dat is ook niet de bedoeling. Ik hoop dat het een impuls zal zijn om iets te veranderen in hoe het tuchtrecht functioneert.” Van Sandick staat er open in: “Als blijkt dat binnen de beroepsgroepen on- voldoende draagvlak is voor de hui- dige werkwijze en de meerderheid van de Tweede Kamer gaat daarin mee, dan kan er van alles in de wet veranderd worden.”


<


Naar aanleiding van het boek van Martin Appelo vindt op woensdag 12 decem- ber het symposium Verslagen door het Tuchtrecht plaats. Zie ook pagina 10.


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132