search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Marcella Hazenbroek-Van der Burg Beeld: Marcel Leuning


Onvergetelijk 053


Vallen en weer opstaan “


Als fysiotherapeut weet Marcella Hazenbroek-Van der Burg hoe belangrijk bewegen is. De toeren die een patiënt eens moest uithalen, had zij daarbij niet in gedachten.


Een aantal jaar geleden ging ik op huisbezoek. Het betrof een zelfstandig wonende man van 85 jaar. Ik zag de man in zijn stoel zitten en belde aan. De man zag me staan, zwaaide vanuit zijn stoel en schoot overeind. Hij viel. Ik stond daar, achter glas. Geschrokken van dit beeld. Ik had op dat moment geen telefoon bij me en geen sleutel van de woning. Ik belde bij de buren aan. Deze deden niet open. Ik liep terug naar het raam. Daar lag de man. Op de grond. Hij probeerde zich op te trekken. Met zijn orthopedische schoenen was dit een moeizame klus. Hij zocht naar houvast. Aan zijn rollator, de grote stoel waar hij uit gevallen was, de grond. Ik probeerde contact met hem te houden, al weet ik niet meer hoe ik dat precies gedaan heb. Ik geloof dat ik heb staan gebaren. Ik ben in ieder geval blijven staan. Met angst en beven bij het aanzien van deze strub-


beling, waarbij ik machteloos stond. Het enige wat ik kon doen, was kijken. Observeren. Erbij blijven. Laten weten dat hij er niet alleen voor stond. Seconden, misschien minuten gingen


voorbij. De man wist zich overeind te hijsen, zich naar de deur te bewegen en de deur te openen. Met een lijkbleek gezicht, nat van het zweet en toch enigs- zins positief gestemd, liet hij me binnen. Ik haalde een glaasje water voor meneer. We praatten wat. Hij vertelde dat hij een dutje aan het doen was, dat hij de bel hoorde waarna hij zo snel mogelijk had willen opstaan. Dat hij zijn evenwicht verloor en viel. De rest van zijn verhaal had ik gezien. Op dat moment stak een dame van


de thuiszorg de sleutel in het slot en kwam binnen. Ik informeerde haar over de voorgevallen situatie en de huidige status van meneer. De dame nam de zorg over. Ik staakte de behandeling en maakte een afspraak voor een volgend moment. Ik liep terug naar de auto. Eenmaal


terug in de praktijk heb ik mijn verhaal aan collega’s verteld. Het gevoel van machteloos staan, kijken hoe iemand bijna vecht voor zijn leven om van de


grond af te komen en de fysieke reactie die dat teweegbrengt, was voor mij heel indrukwekkend. Nog een aantal jaar heeft de man zijn


leven kunnen leven. Onlangs zag ik zijn rouwadvertentie in het plaatselijke kerk- boekje. Ik moet glimlachen als ik aan hem terugdenk. De man met zijn verha- len over zijn dagelijkse beslommeringen en zijn trots op zijn familie. Een man op hoge leeftijd met diabetes, beperkt zicht, orthopedische schoenen en een rollator.


Het enige wat ik kon doen, was kijken; erbij blijven


Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Wilt u ons uw verhaal (laten) vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen via 030 247 46 64 of wout.de.bruijne@artsenauto.nl





Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132