search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Martijn Reinink Beeld: Tamar Smit


021


N Gestraft


Het medisch tuchtrecht en de maatregelen die tuchtcolleges opleggen, zijn bedoeld om de kwaliteit van zorg te verbeteren en hebben níet het doel om te straffen. Toch ervaren aangeklaagde zorgprofessionals dat wel zo.


a dertig jaar klachtloos werken, kreeg psy- choloog en schrijver Martin Appelo twee keer in korte tijd een berisping. De eerste


klacht werd ingediend door een cliënt die door Appelo onder meer ‘dramaqueen’ was genoemd. “Ik wist precies waarom en in welke context ik dat had gezegd en stond er hele- maal achter. Ik was ervan overtuigd dat ze ‘geen zaak’ had.” Toch volgde dus een berisping. “Ik trok me dat aanvankelijk niet zo aan. Had zoiets van: jullie doen maar.” Na de tweede tuchtzaak veranderde dat. Nu was het de ex van een van zijn cliënten, die elf klachten tegen Appelo had in- gediend. “De ene klacht nog gekker dan de andere. Hij trok mijn diagnos- tische kwaliteiten in twijfel, terwijl we elkaar nooit hadden gezien. Hij beweerde dat ik seks met zijn ex zou hebben gehad. Om tien van de elf klachten lachte het tuchtcollege har- telijk, maar in de elfde zag men toch


reden voor een berisping. Ik had de man ‘dader’ genoemd, terwijl hij for- meel niet was veroordeeld voor het feit dat hij mijn cliënt mishandelde. Ik was verbijsterd. Vooral omdat het college niet van mijn goede bedoe- lingen uitging en voor mijn gevoel totaal niet naar mijn motieven had gevraagd en geluisterd.”


Niet hard genoeg Tuchtrechter Evert Jan van Sandick reageert desgevraagd op het verhaal van Appelo. Als een van de vijf plaats- vervangend voorzitters van het Cen- traal Tuchtcollege zit hij gemiddeld eens per maand een tuchtzaak in hoger beroep voor. “Ik kan niet over deze zaak oordelen, maar ik kan me het gevoel wel indenken. Als ik voor mezelf spreek, probeer ik me altijd te verdiepen in beide kanten, invoe- lend te zijn en aandacht te hebben voor de emotie, die er zowel bij de klager als bij de aangeklaagde is, maar er worden ook scherpe vragen gesteld. Overigens vindt de klager


en verslagen


juist vaak dat de zorgprofessional niet hard genoeg wordt aangepakt. Die verwacht dat de dokter als een verdachte wordt ondervraagd, wat natuurlijk niet de bedoeling van het tuchtrecht is.” Martin Appelo heeft dat dus wél


zo ervaren. Na die tweede zaak zat hij vol boosheid. “Die wilde ik afrea- geren, een oerwoudachtige reactie, maar ik dacht: laat ik het netjes doen, gepolijst, ik ga er een boek over schrijven.” De psycholoog bena- derde ad random dertig collega’s uit de zorg die met een maatregel in het BIG-register zijn gepubliceerd, met de vraag of zij hun ervaringen met het tuchtrecht zouden willen delen. “Er zaten ertussen die echt niet in het vak thuishoren, die reageer- den natuurlijk niet.” Uiteindelijk werkten er acht mee, van wie vier anoniem. “De grootste groep zegde af uit angst of omdat ze het niet aankonden om alles nog een keer op te rakelen. Ik heb altijd gedacht dat er een college boven ons hing dat ons beschermt tegen de rotte appels in de mand. En dat is zo: de rotte appels pikken ze eruit. Maar er worden óók veel appels beschadigd die helemaal niet rot zijn.” De verhalen die


Appelo in Verslagen door het Tuchtrecht heeft opgete- kend, laten zien hoeveel impact tuchtzaken en


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132