Tekst: R.J.F. van der Ven


Opinie 017


Voormalig huisarts R.J.F. van der Ven zoekt contact met collega’s die kritisch staan tegenover het gehanteerde hersendoodcriterium bij orgaandonatie.


Oproep


Als voormalig huisarts heb ik mij de laatste jaren verdiept in de juistheid van het hersendoodcriterium en de daar- aan gekoppelde uitspraak ‘De patiënt is dan overleden’ van de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) en het ministerie van VWS. Het valt me op dat er binnen de medische professie geen eensluidende visies zijn. Sterker nog: het ene land definieert hersendood anders dan het andere. Hetzelfde geldt voor ziekenhuizen onderling. Een grondig onderzoek levert op dat


er in het geheel geen sprake is van een overleden persoon bij hersendood, maar van een stervende patiënt. De Reclame Code Commissie kwam op 11 augustus 2017 tot de beslissende uitspraak dat de orgaandonatiecampagne van het minis- terie van VWS niet door de beugel kan. Wat aan potentiële donoren niet wordt verteld, is dat hersendood een ‘diagnose’ is op basis van een protocol, waarbij spra- ke is van een uitval van hersenfuncties, maar niet van een officieel overlijden. Door dit er niet bij te vertellen schaadt het ministerie het vertrouwen van het publiek, zo oordeelde de Reclame Code Commissie. Ik ben op zoek naar Nederlandse


Nu lijkt het erop dat de helft van


het verhaal wordt weggelaten om maar aan donoren te


kunnen komen


artsen en verpleegkundigen (neurologen, neurochirurgen, anesthesisten, intensi- visten, operatieverpleegkundigen), die bereid zijn (indien gewenst anoniem) een getuigenis te geven van de vragen die zij hebben bij de huidige donorprocedure. Er zijn zeer veel buitenlandse artsen, niet de eerste de besten, die getuigenissen hebben afgegeven van hun beslissing niet meer mee te willen werken aan deze uitneemoperaties, ‘omdat de patiënt niet echt overleden was’. Het is heel belangrijk dat er ook in


Nederland artsen opstaan die te kennen geven dat zij het niet eens zijn met de huidige gang van zaken. En is deze gang


van zaken niet sowieso in strijd met de eed van Hippocrates? Er zijn intussen meerdere tientallen


voorbeelden van ‘hersendood’ verklaarde personen die, omdat de familie weiger- de hen als orgaandonor op te geven, springlevend en gezond rondlopen. Ik durf bijna de vraag niet te stellen hoeveel donoren er in leven hadden kunnen blijven, als er meer behandeling en/of wachttijd was geweest. De vraag is of er geen alternatieven


zijn voor orgaandonatie en of er niet meer kan worden gedaan aan preventie (hoge bloeddruk, diabetes), zodat er minder organen nodig zijn. Nodig is een stevige protocollaire behandeling van hersendode patiënten, om het hersenoedeem te verminderen en de tekorten aan diverse levensbelangrijke hormonen te suppleren en daarmee her- sendode patiënten te redden. Zowel de NTS als het ministerie van


VWS zouden onderhand eens volkomen open kaart moeten gaan spelen. Ze moeten mensen die bij hun keuze voor of tegen het donorschap met vragen zitten, niet langer voorzien van onjuiste en onvolledige informatie. Nu lijkt het erop dat de helft van het


verhaal wordt weggelaten om maar aan donoren te kunnen komen. Het ligt in mijn bedoeling hierover een


publicatie te verzorgen. Graag zie ik uw reacties tegemoet. Mijn e-mailadres is rmtvdv@kpnplanet.nl


Wat vindt u? Op deze pagina biedt Arts en Auto ruimte aan lezers en belanghebbenden met een uitgesproken mening over zorggerelateerde onderwerpen. Stuur uw voorstel voor een tekst van maximaal 600 woorden naar redactie@artsenauto.nl


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116