search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Spiegel


Tekst: Gerbrand Bakker


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici hiermee een spiegel voor.


Alles gratis


Telkens als ik bij de apotheek kom, ben ik verbaasd. Dat ik een briefje inlever, dat de apotheekmedewerker wat gaat rommelen achter, dat hij of zij met het voorgeschreven middel weer aan de balie komt en dat het dan klaar is. Dat je weg kunt lopen zonder te betalen. Ik weet ook wel dat ik maandelijks een bepaald bedrag betaal voor mijn ziektekosten, maar dat is iets wat je vergeet, wat van de grote hoop gaat, samen met de huur, het krantenabonnement en de energierekening. Ik ervaar die medicijnen als gratis. Net zoals ik een huisarts- bezoek als gratis ervaar, of de drie jaar die ik bij een therapeut was. Drie jaar, om de week, met een simpele basisverzekering. Onbegrijpelijk. Zelfs de vier uur die ik op de eerste hulp van het OLVG in Amsterdam door-


Zelfs de vier uur op de eerste hulp van het OLVG ervoer ik als een bonus


bracht, nadat een spiegel brak toen ik hem op wilde hangen, ervoer ik als een bonus (hoewel dat nogal lang duurde, de adrenaline al uit mijn lichaam ge- stroomd was en ik tijdens het hechten moest vragen of ik niet even weg mocht gaan), of het bezoekje aan huisartsenpost Dronten nadat ik op de ijsbaan aldaar mijn rechterschaats tijdens een val in mijn linkerenkel had gezet. Alles gratis! Al die hechtingen en verdovende middelen, al het verbandgaas en andere wondafdekmiddelen, alle tetanusinjecties. Wat een fijn land is dit toch. Onlangs werd ik zelfs teruggebeld door mijn huisarts omdat er onduidelijkheid was over een medicijn. Zij legde mij uit waarom de 20 mg van het nieuwe me- dicijn toch echt hetzelfde was als de 10 mg van het oude – zeer dure – medicijn. Ik had me daar zorgen over gemaakt, en die zorgen had ik uitgesproken tegenover de doktersassistent. De huis- arts en ik hadden nog even een praatje


gemaakt over de schimmige wereld van de geneesmiddelenindustrie, over hoe ‘gewone mensen’ daar niets van begrijpen. Een dag later haalde ik die medicijnen op, waarbij nog het een en ander werd gezegd over drankinname en rijvaardigheid, waarop ik glimlachend antwoordde dat ik geen rijbewijs heb, en het pand weer verliet zonder een cent te betalen. In Shropshire in Engeland moest ik twee jaar geleden naar de arts omdat ik tijdens tuinwerkzaam-


Gerbrand Bakker (1962) studeerde onder meer Nederlands, specialisatie historische taalkunde. Hij was ondertitelvertaler en is hovenier, schaatsinstructeur en vaste columnist bij De Groene Amsterdammer. In 2006 verscheen zijn literaire debuut Boven is het stil. Het boek is inmiddels in vele talen vertaald, waaronder het Chinees, en is onderscheiden met diverse binnen- en buitenlandse literatuurprijzen. Momenteel draait de verfilming van Boven is het stil in de bioscopen. In 2010 verscheen zijn meest recente boek De Omweg.


heden van een natgeregende trap gedonderd was. Ik zat onder het bloed en was eerst tien minuten heel stil blijven zitten. Ik rookte een sjekkie en overzag de schade. Ik ben net mijn moeder, dacht ik, die na een val – en ze valt nogal eens – steevast zegt: “Laat mij nog maar even liggen.” Er werd schoongemaakt, geprikt en gehecht, en ook dat kostte me helemaal niets. Maar daar heb ik iets van gezegd. Ik wees de general practitioner erop dat je buitenlanders die niets bijdragen aan de National Health Service best mag laten betalen voor een behandeling. Het moet toch niet gekker worden. Ze glimlachte. Later heb ik haar betaald; ik stuurde haar de Engelse vertaling van mijn boek. Ze bedankte me per ommegaande en herinnerde me behulpzaam nog maar eens aan de tweede en derde tetanusinjectie. Je zou bijna opzettelijk van een tuintrap donderen. Zowel in Engeland als in Nederland.


046 mei 2013 ArtsenAuto


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100