044 Interview


Oncoloog én dj Joan van den Bosch organiseerde op zijn twaalfde zijn eerste drive-in-show. De liefde voor muziek is net zo groot als voor het doktersvak en helpt hem in balans te blijven. Aan jonge artsen wil hij meegeven: “Zo’n wereldbaan als specialist kóst je niet je leven; het geeft je je leven.”


“I


k zeg weleens gek- scherend dat ik dj ben en daarnaast oncoloog.” Joan van den Bosch (57) is internist-oncoloog in het Albert Schweitzer


ziekenhuis. Zijn muziekkennis houdt hij net zo trouw bij als zijn medische kennis. In de auto luistert hij vaak naar dancemu- ziek op SLAM. Het geluid moet goed zijn, daar zocht hij de boxen op uit. Meestal herkent hij een nummer na één of twee maten. Geen wonder dus dat hij het goed doet bij pubquizzen. Op zijn zevende was hij al in de weer met zijn Mickey Mouse-bandrecorder: steevast nam hij de top-40 met Lex Harding op. “Ik luisterde dan samen met mijn broer, die twee jaar ouder is.” Toen hij twaalf was, organiseer- den de broers Van den Bosch hun eerste drive-in-show op zijn school in Veenen- daal. Later vormden ze ‘DJ The Bossies’. De keuze voor geneeskunde kwam net


zo vanzelfsprekend als de liefde voor mu- ziek. “Dominee of dokter zou ik worden, vertelde ik mijn moeder al op jonge leef- tijd. Ik ben nog steeds gelukkig met mijn keuze. Het is heel bijzonder hoe mensen me toelaten in de donkerste periode in hun leven. Dat ik adviezen mag geven en dat we bespreken wat ze (nog) willen.” Toen Van den Bosch in Amsterdam ge-


neeskunde studeerde, draaide hij nog drie avonden per week in Veenendaal. “Tot 4 uur ’s nachts en dan weer om 9 uur in de collegebanken. Zo bekostigde ik mijn stu- die.” Als arts-assistent moest hij het draai- en tijdelijk pauzeren vanwege nachtdien- sten. Na zijn studie trad hij lange tijd op in een omgebouwde Volkswagenbus, die hij na jaren trouwe dienst verkocht toen


de optredens tijdens de corona-periode stopten. Zijn favoriete muziek stamt uit de jaren 70/80. Zoals Fleedwood Mac, Queen en Santana. En Heart: “Die prachtige stemmen van de Wilson-zussen raken mij iedere keer weer.” Als dj draait het echter om de vraag wat het publiek wil horen, vindt Van den Bosch. “Ik heb ook gedraaid op een après-ski-party. Niet mijn muziek, toch werd het beregezellig.”


Onbezoldigd Zo’n tien keer per jaar is er een optreden, vaak via-via tot stand gekomen. Met of zonder broer, soms met zijn zoon, op tennisfeesten, bruiloften, verjaardagen, jubilea; en het liefst onbezoldigd, voor het goede doel. In april dit jaar trad hij op in Dordrecht, op een dansavond waarvan de opbrengst naar mensen met kanker ging.


‘Zo mooi om al


die mensen mee te horen zingen’


Het ontroerde hem: “Driehonderd man voor je zien dansen en hossen, het werk van alle vrijwilligers en zoveel mooie reacties.” In juni stond hij op een bonte avond voor twaalf bewoners van verpleeg- huis Zorgwaard uit ’s-Gravendeel, voor wie een vakantieweek was georganiseerd. “Allen op een respectabele leeftijd met de daarbij passende lichamelijke gebre- ken. Zo mooi om die lachende mensen mee te horen zingen met oude Hollandse krakers.” Door het dj’en, maar ook door tennis en zijn gezin, houdt hij zijn vak als onco-


loog vol. “Emotie, herkenning en herin- neringen, dat is muziek voor mij. Ik kan er verdrietig van worden of juist heel blij. Die variatie zit ook in mijn werk. Soms kom je heel dicht bij iemand. Ik had recent een gesprek met een vrouw die ik al jaren ken, haar man en zoon waren mee. ‘Ik hoop dat je goed nieuws hebt, Joan’, zei ze. Maar ik moest de dood op korte termijn aankondigen.” “Een kwaadaardige ziekte heeft


invloed op de patiënt en diens omgeving, maar ook op de dokter en verpleegkun- dige. Ik voer gesprekken waarin zó eer- lijk en open wordt gesproken, dat raakt me iedere keer weer. Wat ik naast mijn werk doe, dient als tegenpool: het maakt dat ik niet somber word.”


Wereldbaan Aan jonge artsen wil Van den Bosch meegeven: zo’n wereldbaan als specialist kóst je niet je leven; het geeft je je leven. En er blijft genoeg ruimte voor (andere) leuke dingen. “Er valt veel te regelen, ook met collega’s die soms diensten kunnen overnemen.” Met de andere drie oncologen uit zijn maatschap heeft hij veel plezier, een goede balans en ‘alles is bespreekbaar’. “Zeker werk je soms zestig tot zeventig uur per week. Het kan zwaar zijn, maar het is altijd dankbaar. En je staat er niet alleen voor. Ook als je dienst hebt, is er steun van collega’s.” Onderneem vooral verschillende


dingen, is het devies van Van den Bosch. Zelf werkt hij vier dagen per week. Zijn vrouw was altijd verpleegkundige – ze leerden elkaar ruim dertig jaar geleden kennen in het ziekenhuis in Zeist – en werd later manager. “Voor ons was het altijd goed te doen, zelfs met drie jonge kinderen. Zij zeggen nu: ‘Ouwe, we heb- ben je nooit gemist, je was er altijd’.” Nadat Van den Bosch in mei in zijn


huis viel en zijn arm op vier plekken brak, besefte hij dat het ook zijn nek had kunnen zijn. “Toen bedacht ik: welke dj’s wil ik nog zien? Dat zijn Calvin Harris en David Getta.” Deze zomer reist hij daarom met zijn gezin naar Ibiza om David Getta te zien optreden. “Vooral die energie van hem spreekt me aan. Daar herken ik mezelf ook wel in.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108