Tekst: Monique Bowman Beeld: De Beeldredaktie/Marco Vellinga
Wanneer oncologieverpleegkundige William Koevoets (55) als zorgvrijwil- liger aan boord stapt van MPS de Zonnebloem, krijgt hij zelf ook meteen een vakantiegevoel.
“Ik ben gestopt met tellen, maar het zou goed kunnen dat ik al zeker vijfenveertig keer mee ben geweest als zorgvrijwilliger voor de Zonnebloem. De eerste keer was in 1990, toen ik in het tweede jaar zat van de inservice-opleiding verpleegkunde. Mijn school stond op het terrein waar de Zonnebloem een vakantielocatie had, en de conciërge deed zijn best studenten enthousiast te maken vrijwilliger te worden. Zo ben ik erin gerold. Zodra ik aan boord stap van het speciaal voor passagiers met een lichamelijke beper- king ingerichte schip, heb ik meteen een vakantiegevoel. Het is jammer dat het steeds moeilijker wordt zorgvrijwilligers te vinden. De aarzeling van collega’s snap ik wel, het kost je toch vakantiedagen. Ik vind dat instellingen en de overheid hier eigenlijk bijzonder verlof voor zouden moeten geven. Ik hoop nog vele zomers mijn steentje bij te dragen. Zo veel blije gezichten, daar doe ik het voor. En door al die rolstoelen realiseer ik me weer hoe bevoorrecht ik ben dat ik letterlijk met beide benen op de grond sta.”