search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
020 Dilemma


Twee wijkverpleegkundigen voelen zich onveilig door het gedrag van de echtgenoot van een cliënte bij wie zij thuis komen voor behandeling van diabetes. Mag hun werk- gever, een thuiszorgorganisatie, de zorg stoppen?


Een wijkverpleegkundige en haar collega, werkzaam bij een thuiszorgorganisatie, komen drie keer per dag bij een patiënte met diabetes mellitus type 1 voor het prikken van de bloedsuikerwaar- den en het toedienen van insuline. Dit gebeurt ter uitvoering van het beleid van een internist en een diabetesverpleegkundige in het zieken huis. De partner van de patiënt vertoont grensover schrijdend gedrag tegenover de vrouwelijke wijkverpleegkundi gen. Zowel verbaal, door het maken van seksueel getinte opmerkingen, als door fysiek gedrag, zoals het dicht bij de wijkverpleegkundigen gaan staan en hen de doorgang te blokkeren. De wijkverpleegkundigen voelen zich onveilig. Ze hebben een


paar keer aangegeven dat hij ermee moest stoppen, maar dit heeft geen effect. Met patiënte hebben ze een goed contact. Zij durft haar man niet op zijn gedrag aan te spreken. De thuiszorgorganisatie wil na de melding van de wijkverpleegkundigen de behandelrelatie stopzetten. De wijkverpleegkundigen vinden dat patiënte niet de dupe mag worden van het gedrag van haar man. Ze zijn bang dat patiënte zonder zorg komt te zitten. Zij vragen zich af of hun werk- gever zomaar mag stoppen en wat hun verantwoordelijkheid is.


Bijna 2 op de 3 werknemers in de zorg- en welzijnssector hebben in 2019 te ma- ken gehad met agressie en geweld door patiënten, cliënten of hun familieleden (CBS, 28-1-2019). Ruim een derde van de verpleegkundigen meldt ‘ongewenste seksuele aandacht’ (CBS, 20-4-2022). Vrouwelijke zorgverleners meer dan mannelijke. Daar is de laatste jaren steeds meer aandacht voor bij werk- gevers en in de rest van de maatschap- pij. Dat is mooi, maar lost nog niet alles op, zoals in deze casus, waar de echtgenoot van een patiënte de situatie behoorlijk klemzet. Hij verandert zijn gedrag niet als de wijkverpleegkundigen hem er op aanspreken. Zijn vrouw durft niets te zeggen (dat zou wellicht toch niet helpen). Zij dreigt de dupe te worden van zijn gedrag. De thuiszorgorganisatie neemt de


klachten van de wijkverpleegkundigen serieus en wil haar werknemers bescher-


Voor een eenzijdige beëindiging van een behandelrelatie gelden strikte regels, ook als er sprake is van ernstig grensoverschrijdend gedrag van een patiënt of een naaste. De thuiszorg- organisatie en de wijkverpleegkundigen in deze casus hebben te maken met de regels uit KNMG-richtlijn Niet-aangaan of beëindiging van de geneeskundige behandelingsovereenkomst (Richtlijn). Deze is opgesteld voor artsen, maar wordt in de rechtspraak ook toegepast bij behandelings- en zorgovereenkom- sten met andere zorgverleners of hun werkgevers, voor zover voor hen geen specifieke regeling geldt. De Richtlijn beschrijft in welke situaties er sprake kan zijn van een gewichtige reden, die op grond van de wet (WGBO) voor een opzegging is vereist. En welke zorg- vuldigheidseisen bij opzegging in acht genomen moeten worden. Ook gaat de Richtlijn in op de verantwoordelijkheid van een werknemer. Volgens de Richtlijn levert het gedrag


Wilt u een dilemma aan dit panel voorleggen? Stuur dan een mail naar redactie@artsenauto.nl o.v.v. ‘Dilemma’. Wij nemen contact met u op.


van een naaste van een patiënt alleen in uitzonderlijke gevallen een gewichtige


Casus


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108