021


missen. Zonder (de juiste dosis) insuline zal ze binnen de kortste keren zo ziek worden dat een noodsituatie ontstaat en mogelijk ziekenhuisopname nodig is. De kans is daarom groot dat zij hun klacht intrekken en zullen doorgaan met de zorg in een voor hen onveilige situatie. Het opzeggen van de behandel-


Lieke van der Scheer


Wat doe je als het niet meer goed voelt?


men door de behandelrelatie stop te zetten. Daartegen maken de wijkver- pleegkundigen bezwaar omdat ze vin- den dat de patiënte hun zorg niet kan


relatie is wel een duidelijke maatregel, maar bij nader inzien niet effectief. De kern van het probleem, het gedrag van de man, wordt zo niet aangepakt en blijft bestaan. We zullen juist op zoek moeten naar een aanpak waarbij de consequenties terecht komen bij degene die zich ongewenst gedraagt, de hulpverleners veilig hun werk kun- nen doen en de vrouw de noodzakelijke zorg krijgt. De thuiszorgorganisatie zou de verpleegkundigen ruimte en tijd kunnen bieden om samen – misschien met een gedragsdeskundige erbij – te


bespreken hoe te communiceren met de echtgenoot. Of kan iemand anders misschien met de echtgenoot praten om duidelijk te maken dat zijn gedrag niet te tolereren valt? Ook zou bekeken kunnen worden of er een andere manier is om de patiënte adequate zorg te ver- lenen, zonder dat haar man roet in het eten kan gooien. Er bestaan trainingen voor zorgprofessionals om met derge- lijke situaties om te gaan. Wat doe je als het niet meer goed voelt? Hoe geef je je grenzen aan? Wat heb je vanuit de organisatie nodig om je werk te kunnen blijven uitvoeren zonder dat je eraan onderdoor gaat? Dat kan helpen om samen de veilige werksituatie te creëren die een voorwaarde is voor goede zorgverlening.


Lieke van der Scheer is filosoof/ethicus


reden op. Het moet gaan om ernstig gedrag, dat het verlenen van zorg belemmert. Daarbij moet de zorginstel- ling, hier de thuiszorgorganisatie, er alles aan hebben gedaan om te zorgen voor een ‘werkbare’ situatie. Ook blijkt uit de civiele rechtspraak dat van een gewichtige reden pas sprake kan zijn, als de naaste (en de patiënt) herhaal- delijk en duidelijk zijn gewaarschuwd, ook voor een opzegging van de over- eenkomst. In de Richtlijn is deze voorwaarde


opgenomen in de zorgvuldigheids- eisen. De thuiszorgorganisatie zal dus nog een gesprek met de echtgenoot en de patiënte moeten voeren om hen te waarschuwen voor de gevolgen van herhaling van het grensoverschrijdende gedrag van de echtgenoot. Gaat de echtgenoot ondanks de waarschuwing weer in de fout, dan mag de thuisorga- nisatie niet direct de zorg stopzetten. Volgens de zorgvuldigheidseisen moet zij een opzegtermijn in acht nemen, die onder meer rekening houdt met ernst van de (medische) situatie van de


Annemarie Smilde


Thuiszorgorganisatie zal op andere wijze in de zorg moeten voorzien


patiënt, de afhankelijkheid van de zorg en de termijn voor het vinden van een passend alternatief. Ook zal de thuis- zorgorganisatie tot het einde van de overeenkomst de medisch nood zakelijke


zorg, in dit geval de afgesproken zorg, moeten bieden. Is de inzet van eigen verpleegkundigen geen optie, ook niet onder voorwaarden (bijvoorbeeld de afwezigheid van de echtgenoot), dan zal de thuiszorgorganisatie op andere wijze in de zorg moeten voorzien, eventueel in overleg met de huisarts en de betrokken ziekenhuisverpleegkundige. Bovendien moet de thuiszorgorganisatie meewerken aan het vinden van een nieuwe zorg- aanbieder. Civiele rechters zijn zelfs uitgegaan van een plicht tot het actief te zoeken naar een alternatief. De thuis- zorg organisatie doet er dan ook goed aan zich hiervoor in te spannen in samen werking met de huisarts en de ziekenhuisverpleegkundige. En daarbij de zorgverzekeraar te betrekken.


Lees meer over de verantwoordelijk- heid van verpleegkundigen op artsenauto.nl/wijkverpleegkundigen.


Annemarie Smilde (voorheen VvAA) is senior consultant gezondheidsrecht bij Rechtvoordezorg rechtvoordezorg.nl


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108