Duocolumn 035
HELEEN SNIJDERSWERKT ALS JONGE KLARE CHIRURG, VOORALSNOG ZONDER VASTE AANSTELLING
SCHMITZ
RODERICK SCHMITZ IS EEN ERVAREN GASTRO- INTESTINAAL CHIRURG EN OPLEIDER IN HET GROENE HART ZIEKENHUIS IN GOUDA
Wauw Heleen, Wat een bijeenkomst op de chirurgendagen, die werd georganiseerd door de Vereniging Assistenten Geneeskundigen Heelkunde (VAGH) en de generatie- overstijgende denktank Future Surgeon, die zich richt op het begrijpen en overbruggen van inter- generationele verschillen binnen de chirurgie. De middenzaal was veel te klein om de animo voor deze panel- en zaaldiscussie te huisvesten. Dat geeft aan hoe zeer deze problematiek leeft. Het onderwerp ligt mij na aan het hart, omdat het essentieel is voor de continuïteit van de heelkundige zorg en daarmee de kwaliteit van morgen. Daar waar in achterafzaaltjes
eindeloos wordt gewauweld over het (marginaal) verbeteren van de zorg op basis van verbeteracties – gedestilleerd uit de brij van de verplichte en met bloed, zweet en tranen verkregen prestatie-indica- toren – gaat het hier om voldoende gemotiveerde handen aan de operatietafel van morgen. En er is zeker een probleem, wat in de recente Nivel-peiling ‘loopbaanwensen van basisartsen’ pijnlijk werd bevestigd: in de afgelopen tien jaar is de opleiding heelkunde vanaf plaats één uit de top vijf gekukeld. De gedaalde belang- stelling geldt overigens niet alleen voor de heelkunde, maar ook, zij het in mindere mate, voor andere zieken- huisberoepen. Met elkaar in gesprek gaan met als doel het oplappen van het werkplezier lijkt de o zo logische weg en maakt de heelkunde toekomst bestendig. In ieder geval hebben Future Surgeon en de VAGH tijdens de chirurgendagen hun momentum gepakt en de aanwezige babyboomers en generation X-ers enigs- zins gedesoriënteerd maar zeker ook geïnspireerd achtergelaten.
SNIJDERS
Tsja Roderick, Ik geloof dat mensen meer op elkaar lijken dan dat ze van elkaar verschillen. Wel groeien we sinds het begin der mensheid op in verschillende tijden met andere mogelijkheden, behoeftes en uitdagingen. Zo heb jij als eenverdienende baby boomer niet hoeven jongleren met de ballen van het combine- ren van werk en privé. En heb jij altijd geleerd dat je beloond zou worden voor hard werken. Ik ben als millennial opgegroeid ten tijde van de digitale revolutie. Iedere dag kwam er iets nieuws op de markt waarmee mijn leven weer een beetje makke- lijker werd. Ik ben dan ook getraind om niet te veel waarde te hechten aan vaststaande feiten en heb simpelweg minder kaas gegeten van dat langeter- mijndenken. Zo klaar als een klontje, zou je zeggen. Maar waarom hebben we dan zo’n moeite om over die generatieschutting te kijken? We willen er wel over klagen, maar niet met elkaar over praten. Je weet wel, zo’n gesprek waarbij we dan ook naar de ander moeten luisteren. Tijdens die overvolle bijeenkomst op de chirurgen- dagen werd er wel gepraat en zélfs geluisterd. Er waren meningen en emoties. Er werd urgentie gevoeld, en ongemak. Ongemak van de een om niet gehoord te worden, en van de ander om te moeten veranderen. Want verandering blijft span- nend, kan zelfs bedreigend voelen. Het betekent verlies van autonomie, zekerheid en comfort. En dat gevoel, dat doet er toe. Daar mogen we niet te licht over denken, maar moeten we bij stilstaan. En we moeten vooral niet klakkeloos de dingen weggooien die in het verleden goed werkten. Maar tegelijkertijd moeten we be- seffen dat we niet ontkomen aan verandering. Niet omdat het oude niet goed was, maar omdat de wereld om ons heen verandert. En wanneer we erachter komen dat we meer op elkaar lijken dan dat we van elkaar verschillen, kunnen we die veranderen de toekomst prima met elkaar aan.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
