Spiegel


Tekst: Thomas van Aalten Beeld: Robert Lagendijk


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Bureaucratie


Veel informatie zou een- malig tot mij, een verder relatief gezonde patiënt, kunnen komen


Ik heb een grote bewondering voor artsen. Ik sta daarin opvallend vaak alleen. De gemiddelde Nederlander heeft een hekel aan elke beroepsgroep waartoe hij zelf niet behoort, en vaak ook waartoe hij wel behoort, dus daar trek ik me niet veel van aan. Zelf werk ik, behalve als schrijver, als docent in het hoger on- derwijs. Nergens wordt zo veel geklaagd over het onderwijs als in de docenten- kamer. Vaak gaat dat over regels en procedures. Dat verschilt niet veel van het pijnpunt in de zorgsector. Ik woon dicht bij het Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam. Hoewel bijna niemand in het ziekenhuis voor zijn plezier komt, vind ik het nooit een straf om daar een bezoek te brengen. Een paar maanden geleden moesten de ogen van mijn jongste dochter worden getest, als onderdeel van een procedure. Niets dramatisch aan. Zo’n bezoek kent verscheidene stappen: eerst daar mel- den, dan daar, dan wachten, dan de arts zien, vervolgafspraak maken. Je moet de halve dag vrij plannen. Maar als ik die paar minuten bij de arts ben, ben ik zonder uitzondering diep onder de indruk van de kundigheid. Die heren en dames in witte jassen hebben iets onberispelijks wijs. Twee jaar geleden zijn mijn amandelen geknipt, ook in het Lucas Andreas. Voor volwassenen is dat een ongebruikelijke ingreep, maar bij mij kwamen ze altijd als tijgernootjes op rond mijn huig. Ik kon al jaren plotseling koortsaanvallen krijgen om niks, en een halve winter had ik een pijnlijk wijnrood keelgat. De weken na de operatie waren een foltering. Twee grote gapende schotwonden achter in mijn keel en een dosis pijnstillers waar een gemiddeld huishouden meerdere jaren mee zou doen. Ik was als de dood dat mijn stem voor altijd als die van een gemuteerde Jan-Peter Balkenende zou


Thomas van Aalten (1978) is schrijver en docent aan de Hogeschool van Amsterdam. In februari van dit jaar verscheen Leeuwenstrijd, zijn zevende roman. Leeuwenstrijd is een familieroman over vier generaties vaders en zonen in Nederland. Afgelopen februari werd Leeuwenstrijd in het tv-programma De Wereld Draait Door aangeprezen door het maandelijkse boekenpanel.


044 juli/augustus 2014 ArtsenAuto


klinken, maar het heeft zich keurig hersteld. Vlak voor het roesje bij de anesthesist dacht ik: wow, wat een briljante mensen. Dit team helpt mij. Ik waande mij gezegend. Waar ik me over verbaasde, was de relatief lange – bureaucratische – weg die ik moest afleggen voor- dat de operatie in gang werd gezet. Ik heb behalve de arts nog twee andere mensen gezien die min of meer hetzelfde vertelden. Het kostte uren voor iedereen. Dat moet toch effectiever en laagdrempelig kunnen? Zorg ‘managen’ is een kwestie van duidelijk handelen. Veel informatie zou eenmalig tot mij, een verder relatief gezonde patiënt, kunnen komen. Patiënt ontmoet arts, arts stelt diagnose en laat behandeling plannen, behandeling vindt plaats, nazorg, klaar. Zet op de website maar wat er precies gaat gebeuren, desnoods met Klokhuis-achtige filmpjes. Weken na de operatie zag ik de kno-arts die mij had geholpen. Ze was niet in functie, ik kwam haar gewoon op de fiets tegen. Ik begreep best dat zij mij niet herkende, ik herken studenten in het openbaar ook zelden. Ik had haar gezicht onthouden omdat ze als een zeeslang met het lampje op haar hoofd heen en weer had gedanst boven mijn keel, bij de eerste inspectie. Ik kon het niet laten om haar te bedanken, daar bij het stoplicht.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132