Mijn huis
Wie Theo van Berkestijn (74, voormalig huisarts/voormalig secretaris- generaal KNMG), Rose Marie Doppegieter (56, zelfstandig juridisch adviseur gezondheidsrecht), Felix (17) en Anne-Sophie (14). Huis vrijstaand gemeen- telijk monument in Velp (GD). Bouwjaar 1868.Wonen hier sinds 1970 (Theo) en 1991 (Rose Marie).
Sfeer van weleer
Een bezoek aan de villa van de familie Van Berkestijn in Velp is ook een kennismaking met de rijke historie van dit dorp op de Veluwezoom. Heer des huizes Theo heeft namelijk een passie voor geschiedenis en dus komen er al snel documenten op tafel. Zoals een prachtige oude notariële akte van het huis, waarin we kunnen lezen dat de eerste eigenaar het in 1868 voor een bedrag van 22 duizend gulden liet bouwen. We leren dat de hoge villadichtheid van het plaatsje vooral te maken
heeft met het gereedkomen van de spoorlijn Arnhem-Zutphen in 1865. Met de komst van de verbinding trekken veel welgestelde burgers, waaronder diverse oud-Indiëgangers, naar het dorp. In die tijd geniet Velp veel status vanwege de jachtdomeinen van Willem III en diens koninklijke buitenplaats Bronbeek. Theo beschrijft beeldend hoe de huidige serre aan de straatkant van het huis ooit een open veranda was. “Daar zat men vooral om gezíen te worden door iedereen die hier langskwam, op weg naar het station.” Waar eind 19de eeuw dames op de veranda aan een kopje thee nippen,
zetelt krap een eeuw later een doktersassistente; bijna tien jaar lang voert Theo in de villa zijn huisartsenpraktijk. Terwijl we de voormalige spreek- kamer bekijken, haalt het echtpaar herinneringen op aan een recente Open Monumentendag die diverse oud-patiënten trok. “Die waren destijds nooit verder dan de wacht- en spreekkamer gekomen en wilden het huis nu wel- eens van binnen zien. Helaas regende het die dag pijpenstelen, alle kijkers kwamen letterlijk binnengedruppeld.” Dé blikvangers in de woonkamer, die uitkijkt op een grote besloten tuin,
zijn de rijkelijk gedecoreerde plafonds en de originele pilaren van de oude veranda. Rose Marie bedenkt dat we eigenlijk rond Kerst hadden moeten
‘Op de open veranda zat men vooral om gezien te worden’
komen: “Dan zijn ze helemaal versierd met lichtjes.” Een ander opvallend element is de schouw bij de eettafel. Theo vertelt dat het gesteente Belgisch marmer is, “vroeger een statussymbool.” De open haard bij de zithoek blijkt niet meer de originele. “In 1945 is daar een granaat ingeslagen. Gelukkig zonder gevolgen voor de toenmalige bewoners.” Als Rose Marie vertelt hoeveel tijd het kost voordat het behaaglijk warm
is in de ruim 4,5 meter hoge woonkamer, wordt duidelijk dat er ook wel wat nadelen kleven aan het wonen in zo’n monumentaal pand. “Maar”, roept Theo, “Nuon is erg blij met ons!”
Ook meedoen?Mail naar
oproep@artsenauto.nl
Benieuwd naar nog meer foto’s van dit huis?
artsenauto.nl/wonen
054 september 2013 ArtsenAuto
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
