<


Zelf ziek


Een groot deel van de ALS-patiënten is man en vijftigplus. Marieke Bakker was nog maar 23 en bezig met het vijfde jaar van haar studie geneeskunde toen ze te horen kreeg dat ze de dodelijke zenuw/spierziekte heeft. “Net als ieder ander dacht ik altijd: zoiets overkomt


mij niet.”


progressieve zenuw/spieraandoening met een gemiddelde levens- verwachting van drie tot vijf jaar. In het appartement in een nieuw- bouwwijk, waar ze woont met vriend André, vertelt ze over die zwarte dag in het voorjaar van 2011 die haar leven op zijn kop zette. Het begint in november het jaar ervoor met iets schijnbaar on-


Z


schuldigs. Marieke bevindt zich dan voor co-schappen in Tanzania. Tijdens een duikcursus merkt ze dat het niet lukt om met haar linkerduim een knopje in haar duikvest in te drukken. Ze heeft al wat langer last van die duim, maar er weinig acht op geslagen. “Iedereen heeft weleens kramp.” Een medestudent doet wat testjes en adviseert haar na terug-


komst in Nederland even langs de huisarts te gaan. Hoewel Marieke zelf denkt dat het een klacht is die vanzelf wel weer verdwijnt, maakt ze toch een afspraak. De huisarts denkt aan het carpaal tun- nelsyndroom, maar neemt het zekere voor het onzekere en verwijst de student door. De neuroloog constateert dat Marieke niet alleen in haar duim,


maar in haar hele linkerarm minder kracht heeft. Tijdens dit consult laat Marieke zelf het woord ALS vallen. Glimlachend: “Net als ieder ander dacht ik altijd: zoiets overkomt mij niet. Maar ik wilde het toch voorleggen.” De neuroloog antwoordt dat hij dát niet verwacht. Marieke: “Toen hij dat zei, dacht ik zelf ook: nee, ALS zal het inderdaad niet zijn, het zijn meestal oudere mannen die dat krijgen.” De neuroloog stuurt haar door naar het UMC, waar ze een och-


tend lang tests en onderzoeken ondergaat. Wanneer ze ’s middags voor de uitslag binnenstapt in de kamer van de professor neuro- logie, gaan er alarmbellen rinkelen. “Hij zat daar samen met de arts-assistent en een co-assistent. Dan zal er wel iets interessants te leren zijn, was het eerste wat door me heen schoot.”


040 september 2013 ArtsenAuto


e herinnert zich nog goed hoe ze in het derde jaar van haar studie geneeskunde, toen het ziektebeeld van Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS) werd behandeld, dacht: wat afschuwelijk, dat lijkt me de ergste ziekte die je kan overkomen. Nog geen twee jaar later krijgt de dan 23-jarige Marieke Bakker te horen dat ze zelf lijdt aan deze


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92