Y Wat dacht u, toen uw dochter ook de mondzorg in wilde? I: “Natuurlijk was ik trots! Van jongs af aan wilde ze niets liever.. Ik dacht wel: kind, realiseer je je waar je aan begint. Het wordt voor jonge tandartsen steeds moeilijker. Concurreren met grote parktijken, met ketens, met het grote geld. Wil je je vandaag de dag staande houden, moet je echt ver- liefd zijn op het vak. En dat is ze. Dat zie ik als vader gewoon.”
Y Is dat leuk, werken met uw vader? P: “Het is gezellig, maar zeker ook heel leerzaam. Mijn vader is volgende maand dertig jaar tand- arts, dus hij heeft een enorme ervaring en een brede kennis. Het is mij meer dan gegund om die van heel dichtbij mee te krijgen. Maar ik voel eerlijk gezegd soms wel druk, hoor. Juist omdat hij mijn vader is, wil ik alles extra goed doen.”
Y Waarin lijkt Parastoe het meest op u? I: “Ik herken echt haar doorzettingsvermo- gen. Ze is drie keer uitgeloot voor tand- heelkunde, is toen mondzorgkunde gaan doen, mondhygiënist geworden en studeert nu voor tandarts. Maar liefst negen jaar is ze bezig geweest om aan haar studie te kunnen beginnen. En ze werkt ook heel precies, dat moet ik haar nageven. Net als ik is zij ook graag met haar handen bezig. Wat ik niet in haar herken, is haar uitbundigheid, haha. Die heeft ze ongetwijfeld van haar moeder.”
Y Vraagt u uw vader vaak om raad? P: “Als het nodig is, is er overleg. We kunnen altijd van elkaar op aan. Maar gelukkig vinden die gesprekken nooit plaats als we samen zijn met de familie. Daar heeft mijn vader vroeger ook bewust voor gekozen: nooit een praktijk aan huis. En dat is wel zo fi jn om werk en privé zo veel mogelijk gescheiden te houden.”
Y Ligt u graag bij uw dochter in de stoel? I: “Ik heb alle vertrouwen in haar. En het is ook eens goed om echt patiënt te zijn. Bij haar in de stoel voel ik me nooit haar vader. Ik zie haar dan niet als mijn dochter, maar als mondzorgprofessional. En ze is streng, hoor! Maar daardoor neem ik haar adviezen ter harte. En het werkt: ik krijg nog steeds complimentjes over mijn gebit. Stokeren doe ik dus goed! Parastoe behandelt ook mijn vrouw en zoon. Ziet ze een probleem, dan stuurt ze hen door naar mij.”
Iradj Otaredian (65) en Parastoe Otaredian (29)
‘Werk en privé
zo veel mogelijk gescheiden houden’
Y Is uw vader uw grote voorbeeld? P: “Absoluut. Op 29-jarige leeftijd kwam hij vanuit Iran naar Nederland. Hij leerde zich meteen de taal aan en is ondanks alle hindernissen in Nijmegen tandheelkunde gaan studeren. Hij is begonnen met één praktijk, inmiddels heeft hij er samen met zijn partners vier met in totaal zo’n 70 man personeel. Ja, dat volhouden moet ik wel van hem hebben!”
Y Wat voor tandarts gaat Parastoe straks worden? I: “Een pietje-precies. Ze assisteerde mij al vanaf haar 15e en werkt nu parttime bij ons als mondhygiënist, dus ik zie al heel lang van heel dichtbij hoe zij werkt. Technisch gezien zal zij een uitstekende tandarts zijn, maar ze zal ook veel oog hebben voor haar patiënten. Samen het behandelplan opstellen, samen voor het beste gaan met veel aandacht voor preventie.”
Y Waarin is uw vader echt supergoed? P: “Kroon- en brugwerk misschien wel. Maar ook in andere behandelingen, hoor. En niet te vergeten in het contact met de patiënten. Door zijn oprechte interesse in mensen loopt hij dan ook vaak uit. Maar die tijd zal hij nooit proberen in te halen ten koste van het volgende consult. Hij is zo sociaal! Er zijn patiënten die specifi ek naar hem vragen. Logisch ook, hij kent zo velen al zo lang.”
Y Heeft u trouwens nog advies voor uw dochter? I: “Ze moet een toekomstvisie hebben, dat vind ik belangrijk. Ik zeg vaak tegen haar: ‘Kijk goed wat er om je heen gebeurt en speel daarop in’. En vooral, leer van je fouten. Dat heb ik van mijn oom in Iran geleerd, die als enige in de familie ook tandarts was. Zodra je fouten namelijk niet corrigeert maar accepteert, ben je verloren. Einde carrière. Dus: zie in alles een uitdaging.”
Y Wat gaat u het
meeste missen als uw vader met pensioen gaat? P: “Iradj, die gaat nóóit met pensioen. Hij heeft maar één hobby en dat is zijn werk. Thuiszitten, golfen, postzegels verzamelen, nee dat is allemaal niets voor hem. Ik weet zeker dat hij zich met de praktijken zal blijven ‘bemoeien’, in de positieve zin dan. Dat is ook een heel fi jne gedachte: mocht ik later gaan overnemen dan zal hij altijd mijn rechterhand blijven.” Z
TEKST: ANITA ZIJLSTRA FOTO: MIRJAM VAN DER LINDEN
Ons land telt vele tandartspraktijken waar familieleden van elkaar werken, in verschillende hoedanigheden. NT/ Dentz portretteert twee van die samenwerkende familieleden. Wilt u ook in deze rubriek? Stuur dan een e-mail:
ntdentz@knmt.nl
JUNI NT DENTZ 43
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
