Een eigen praktijk had Bas Wemekamp zich op zijn leef ijd nog lang niet voorgesteld.
Maar toen de kans zich voordeed, t ijfelde de
27-jarige tandarts geen moment. Sinds deze
maand is hij de jongste praktijkhouder van Twente.
TEKST: ANITA ZIJLSTRA / BEELD: RIKKERT HARINK
twee stoelen vond ik wel wat gedateerd. Maar aan de andere kant realiseerde ik me dat ik zo met een volle agenda kon beginnen met drie geweldige assistenten. En met een ervaren tand- arts, want Dam blijft nog parttime werken." Wemekamp stelde één voorwaarde: "Ik wilde ab- soluut een extra kamer met moderne apparatuur." Trots zwaait hij de deur van zijn 'hok' open. Alles strak en
Over de nieuwe naam hoefde hij niet lang na te denken: Tandartspraktijk Bas. "Niks ingewikkelds, mijn voor- naam is genoeg. Dat past bij me," klinkt het nuchter uit de mond van de Hammenaar. Wemekamp studeerde in maart 2019 af aan de Rijksuniver- siteit Groningen. "Voordat ik bij Johan Dam belandde, heb ik bij twee andere praktijken hier in het dorp parttime gewerkt. Daar draaide ik tijdens mijn studie ook al mee op vrije dagen en in de vakanties, zodat ik lekker veel prak- tijkervaring kon opdoen. Via de dochter van Johan, die ook tandarts is, kwam ik uiteindelijk bij hem terecht. Het klikte meteen en uiteindelijk ben ik 4.5 dag per week bij hem aan de slag gegaan."
Dam, die praktijk aan huis heeft, vroeg de jonge tandarts of hij geen interes- se had de praktijk over te nemen. Hij wilde het op zijn 66e wat rustiger aan gaan doen. Wemekamp zette al voors en tegens op een rijtje. "Het huis wilde ik sowieso niet, want werk en privé moet je gescheiden zien te houden, vind ik. En de behandelkamer met
zwart/wit. "Mooi, he!" glundert hij. De gesprekken met de bank verliepen voorspoedig. "Ik ben nog jong. En ze zagen een mooi bedrijf, dus ze durfden het aan. De eigen inbreng wilde ik zo laag mogelijk houden, want mijn vrien- din en ik laten een huis bouwen. Dat was even wat rekenwerk, ja. Maar alles kwam rond. Heerlijk, straks gewoon op mijn fi etsje naar het werk."
Wemekamp is verknocht aan zijn dorp. "Ik heb er geen moment over nage- dacht ergens anders te gaan werken; Den Ham is zo vertrouwd. Ik ben hier geboren en getogen. In Groningen was ik bijvoorbeeld ook geen lid van een studentenvereniging. Het was een heel gereis hoor, bijna 200 kilometer heen en terug, maar als het even kon wilde ik voetballen of een biertje drinken met mijn maten hier." De meeste patiënten kent hij dan ook al jaren. En jong of oud, ze zijn hem even lief. "Woensdagmiddag is het hier echt kindermiddag. Súperdruk! Maar ook héél leuk." En die ongedwongen sfeer vindt hij minstens zo belangrijk in
zijn werk. "Ik ben serieus als het moet, maar als het kan gewoon gezellig." "Misschien moet ik iets serieuzer wor- den", overdenkt hij. "Als ondernemer krijg je toch met andere zaken te ma- ken als de fi nanciën, de administratie, het personeelsbeleid. Ik heb het nu wel voor het zeggen, maar ik moet het na- tuurlijk ook nog uitvoeren… Maar daar zal ik wel in groeien. Dam begeleidt mij gelukkig nog." Hij heeft diep respect voor zijn leer- meester. "Hij neemt echt alle tijd voor zijn patiënten. Legt alles uit, laat alles zien en geeft goede poetsinstructie. Als geen ander kan hij ook protheses maken. Ik vind dat allemaal fantastisch, maar ik vind ook dat je niet alles zelf hoeft te doen. Ik heb er eerlijk gezegd ook niet altijd het geduld voor. Moet ik nu voor de vierde keer vertellen dat je echt moet stokeren of rageren? Of dat je een kind van zeven jaar echt nog moet napoetsen? Nee, wat mij betreft heb ik hier ook snel een preventie as- sistent en een mondhygiënist werken."
De tijd zal het leren. Voorlopig huurt hij het pand voor drie jaar met een optie om te verlengen voor vijf jaar. "Dan ga ik echt op zoek naar iets voor mezelf. Je weet nooit hoe het loopt…" Zeg dat wel, want tandarts worden, dat kwam ook bij toeval voorbij. "Ik dacht meer aan werktuigbouwkunde of elektrotech- niek, maar dat is meer dingen beden- ken en niet zelf uitvoeren. Samen met mijn moeder ben ik gewoon maar stu- dies gaan afstrepen. Tandheelkunde, zou dat iets zijn? Hersenen én handen gebruiken. Maar ja, je moest worden ingeloot. En erg hoge cijfers had ik niet. Maar het was meteen bingo!” Z
JUNI 2021 NT DENTZ 25
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
