PSvdW 23 18 september 2010


enschrijvendex-model’


Want watmensen zoeken in roem, is –be- halve erkenning, een goede tafel in een res- taurant en gefotografeerd worden –toch vooral geliefdzijn. Hetisnatuurlijk eenil- lusie om iets na te jagenwat net zo gemak- kelijkvervluchtigt als parfum. Niet jijbent ervoorverantwoordelijk, maar de buiten- wereldwaarvan je je afhankelijk maakt.En je komtooknogeens bedrogen uit,want de schrijverdie zichovergeeft aanbehaag- zucht,isnaar mijn ideeverlorenenwordt een soortcopywriter. Ik ben nu viermaandenzwanger en dus wordt alles straks anders,maar ik treedge- middeldeensperweekergensop.Deoptre- dens in het kader vanNightwritersmet col- lega’s als Joost Zwagerman,Saskia Noort, TommyWieringa,KluunenHerman Koch, zijntheaterachtige voorstellingen, die in bibliothekenkleinschaliger. Ik zie die din- genals een aanvullingopmijn schrijver- schap, een zekereverantwoordelijkheid ook. Diebibliotheekmensenzijn altijdleuk en belangstellend. Je komt op het station van Appelscha aan en dan zie je daariemand die je al lachendstaatoptewachten. Je her- kent haaraanhetkortehaar,eenartistieke- rige rode bril, en dan rijd je samen in haar Peugeootjenaar zo’n zaal volvriendelijke mensen, met gezelligkoffie en cake. Zoalsdemeesteschrijversdoeikeenrondje interviews als er eennieuwboek uitkomt. Zoals nu begin oktober Wijze mannen,het persoonlijke verslagvan mijn inzichten op basis vanontmoetingenmet intrigerende persoonlijkheden als Arthur Japin, Alain de Botton, Paul Coelho,Max Moszkowicz sr., RedmondOHanlon. Hetiseen vervolg opWijze vrouwen. Als je gelukhebt, heeft eenenkeleintervie- werjeboek gelezen en stelterdrie vragen


over,derest gaat altijdoverjeprivéleven. Vooral als ik met eenvrouw zit te praten ben ik nogaleen flapuit, waardoor je als je het later terugleest nogaleens denkt:pot- verdorie! Veel interviewers hebben dezelfde knipsel- mapgeraadpleegd.Het ergste is als ze het niet opnemen, maar alleenaantekeningen maken. Dan zit je tegenzo’n schrijvende kruin aan te praten, die alleenwat tref- woordenopschrijft.Die worden in het stuk met elkaarverbonden, waardoor er geen sprake meerisvan nuancering, verdieping


beeldvormingblijftmeachtervolgen. Ja,zo langzamerhand gaan m’n nekharen be- hoorlijk overeind staan als het wéérgaat, zoalsnu, over dat schrijvende ex-model. Aandeandere kant hebikook eendikke huid.Toen ik als tieneruit eendorpmodel- lenwerk gingdoen, werden er ookdingen gezegd in de trant van‘zomooi is ze anders niet’. Als je een zekerebekendheid krijgt, hoort die ongevraagdebeeldvorminginhet pu- bliekedomein er kennelijk bij.Indeperio- de dat ik ongesteldmoet worden, wanneer


‘Watdemensenzoekeninroem, istochvooralgeliefdzijn’


of sprankeling. Dan willen ze al die dingen uit de knipselmapooknogeens aanbodla- tenkomen. Waardoor de inkortende kaas- schaaf er overheen moet. Door die knipselmapisdie beeldvorming vandat fotomodeldat gingschrijvenbe- klijfd. Datmodellenwerk is me destijds toen ik zestien,zeventien wasaangepraat en min of meerindeschoot geworpen. Maarmijn echtepassie golddusooktoenal deschrijverij.Ikvondhet tamelijkonbevre- digend om ongelukkigopeen kamertjein Parijs te zitten. Hetmodellenwerk is altijdbijzaakgeweest; het stelde me in staatwat centjes te verdie- nen en naast mijn studiewatvan dewereld te zien.Jevalteenandereschrijvertochook niet lastigmet het gegevendat hij of zij als tienerbij eengroenteboer in de winkel heeft gestaan? Nee, ik verloochen het niet,ikrelativeer het.Maar hoe hardikdat ook probeer,die


je je kwetsbaar voelt, kanikmijn naam maar beter niet googelen. Datimago vanmooi en blond heeft de ont- vangst vanmijn romansbij de kritiekinhet beginwel in de weggezeten. Mijn boeken worden gekenmerktdoor eengedragen toon en eenzekeretraagheid. Ze zijnhet te- gendeel vanchicklit en mijn publiek be- staat uit typische veellezers. Maar goed, mijn laatste roman Vloed werd vrijwel overal geprezen en er zijn, gebon- den, al zo’n 38.000 stuks verkocht. De Volkskrant vond het oké,maar in zo’n re- censie klinkt toch vooral verbazingdoor. Ach, die beeldvormingglijdt verder echt vanmeaf.Bovendien: ik bennu36 en heb eenlange adem.Over twintigjaar schrijf ik zekernog,waarbij mijn ambitie isombij elkboek beter en rijper teworden. Groot voordeel:straks op mijn 56steben ik so- wieso niet meer dat blonde grietje dat ook schrijft.”


roem


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132  |  Page 133  |  Page 134  |  Page 135  |  Page 136