897 | WEEK 44-45 31 OKTOBER 2018


43


dagen. Ze varen het gebied tussen Rotterdam- Moerdijk-Oosterhout. Hun thuishaven is ook Oosterhout. De Van Loons hebben dus een vijf- daagse werkweek. Als ze een dag niet varen, worden ze toch doorbetaald.


Sinds hun eerste vaart op 17 juli dit jaar heb- ben ze zo’n 70 vaarten erop zitten. “In het be- gin hadden we een vakantiegevoel, bijna idyl- lisch”. Een containerschip is ook fysiek niet zo zwaar. Je hoeſt het ruim niet na iedere rit aan te vegen. Hooguit één maal per week schoon schip maken, “vanwege de luchtvervuiling”. Wel maken ze soms lange dagen, want een rondje Rotterdam betekent vaak dat de wekker om vijf uur ‘s morgens gaat en pas om acht of negen uur ‘s avonds wordt afgemeerd. Maar het week- end is vrij. En het grote voordeel is dat ze altijd samen zijn.


Annie en Hans van Loon.


Hans. Het gaat in hun geval om een vijfjarige lening. Dus een groot risico is het ook weer niet. En ze verwachten dat, als ze er na vijf jaar mee (moeten) ophouden, het schip zijn waar- de behoudt. De Van Loons draaien namelijk met pakweg 1000 uur, relatief weinig draai- uren op jaarbasis. Weinig slijtage dus. Bij de BKN noemen ze ook Annie en Hans starters.


Geen jonge mensen, maar mensen met een droom die omgezet kan worden zolang ze ge- zond zijn. Starters met veel ervaring.


Volg je hart ‘Defio’ hebben ze hun schip genoemd. Het komt uit het Esperanto en betekent ‘uitdaging’. De Van Loons zijn als 60-plusser inderdaad


een uitdaging aangegaan. Anderzijds hebben ze wel de ervaring. Hans heeſt 21 jaar met zijn vader gevaren. Daarna nog eens negen jaar als zelfstandige ondernemer. Als zelfstandige schipper kon Hans de twee carrières combi- neren, zo vond hij. Een belangrijke factor was het vaste contract met Container Terminal Oosterhout. Die huurt het schip voor vijf


FINANCIERING BINNEN DRIE DAGEN ROND DANKZIJ BINNENVAART KREDIETUNIE Jonge starter Piet Meijering gelooſt in ‘met elkaar, voor elkaar’


zal vooral Frankrijk zijn, want de spits is op de maten van de Franse kanaalsluizen gebouwd. Vervoeren doen ze vooral veevoer, kunstmest of ook rollen staal.


Piet Meijering vaart samen met zijn vrouw. Ze zijn beide gelijkwaardige vennoten in een vennootschap onder firma. “Met zijn drietjes”, corrigeert hij. Zijn dochter is eind september geboren en is nu ook aan boord. Op de ach- tergrond is inderdaad het gehuil van een heel klein baby’tje te horen. Zijn vrouw wil ook haar patenten gaan halen. Dan kunnen ze el- kaar aflossen op de reizen die meestal twee weken duren. Of hij dat geen bezwaar vindt, zo lang van huis te zijn? Op het moment speelt dat geen rol. Het gezin is samen aan boord. Misschien dat zijn vrouw en dochter later aan de wal moeten gaan wonen. Misschien hij ook. Natuurlijk is lang onderweg zijn de keerzijde van zijn beroep. “Is een nadeel. Daar moet je natuurlijk rekening mee houden. Maar als het zo ver is, dan zoeken we naar een oplossing”, klinkt het nuchter uit de mond van Meijering.


DÜSSELDORF Als we Piet Meijering spre- ken, vaart hij leeg terug van Frankrijk. Op de tweede reis met zijn spits, de ms Anita, een 38,5 meter lang en 5,05 meter breed schip - vernoemd naar zijn vrouw. Binnen drie dagen had hij een financiering van de BKN binnen. Naar volle tevredenheid.


JUDITH STALPERS


Meijering had met een paar banken gebeld. Maar allemaal zeiden ze: “Piet, sorry, maar onder de 350.000 euro geven we geen lening”. Meijering had maar 70.000 nodig. Een bank leek hem iets vertrouwder. Ook via rekening courant wilden ze niks geven. Zijn ervaringen met de BKN zijn positief. Hij moest een plan inleveren, gesprekken voeren. De oriëntatie begon in januari dit jaar. Het ging over een schip dat hij per 1 augustus zou kunnen over- nemen. Eind maart deed Meijering zijn aan- vraag. Hij kon het allemaal rustig aanpakken.


Met zijn 21 jaren is Piet Meijering een echt jon- ge starter, ook voor de BKN. Na zijn scheep- vaartopleiding was hij in loondienst. Hij ging


vervolgens aan de wal. Een jaartje heeſt hij het daar uitgehouden. “Dat was helemaal niets”. Dus zocht hij zijn weg terug naar de vaart. “Zelfstandig zijn, is toch iets waar je naar- toe leeſt. Je wil je eigen boontjes doppen”, zo Meijering, die helemaal niet vindt dat hij zo jong is. Toen hij rond vertelde dat hij wilde op- starten, werd hem de BKN aanbevolen. “Joh, je moet echt eens bellen”. Hij vindt het een mooie organisatie: “Schippers houden elkaar boven water. Dat is iets moois”. Voor Meijering is de bedrijfslening van BKN een deelfinan- ciering. Familie en schippersvrienden hebben hem geld geleend, tegen heel gunstige rentes. Er kwam zelfs iemand spontaan op hem af die hem wilde steunen. Met crowdfunding wilde hij niets te maken hebben. “Dan heb je met zo veel partijen te maken”. Bij de BKN hebben ze bovendien kennis van zaken. Daar kan je uit- leggen waarom je geld nodig hebt, en hoe je het gaat gebruiken. “Dat is gewoon prettig”.


Hetzelfde saamhorigheidsgevoel vindt Meijering ook bij de bevrachtersorganisa- tie waar hij lid van is geworden. De ELV, de Europese Logistieke Vervoerderscoöperatie.


“Een spits-coöperatie”, zoals Meijering het noemt, “dat is echt met elkaar en voor elkaar”. Zijn vaargebied ligt in Nederland, België, maar


Als hij aan de toekomst denkt, dan denkt hij eerder aan een ander schip. Dat zal dan iets groter zijn. “Geen 110 meter, hoor, maar mis- schien 55 of 60 meter”.


Tot slot wil Hans nog iets persoonlijks kwijt. “Annie en ik zijn 42 jaar getrouwd. We nemen alleen een beslissing wanneer we er alle twee helemaal achter staan”.. Zo hebben ze dat altijd gedaan. Hun geloof helpt ze erbij. “We bidden altijd voordat we een grote stap nemen: ‘God, als het niet goed is, steek er een stokje voor.’ HIJ heeſt er dit keer geen stokje voor gestoken.


We hebben wel eens eerder plannen gehad. Sommigen konden niet door gaan”. Hans en Annie vinden het verder leuk om hun ervarin- gen met de lezers van de Scheepvaartkrant te delen. “Volg je hart en probeer het gewoon”, zouden ze anderen willen zeggen. En wat be- treſt de BKN: “Altijd aanraden om contact met ze op te nemen en ze een plan voor te leggen”.


Piet en Anita Meijering-Kats.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64