Tekst: Wim Daniëls Beeld: Keke Keukelaar
Spiegel 041
Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.
Paul
‘Kan ik even ergens een tukje doen?’, was zijn vraag
Het was 1988. Onze huisarts lag in de huiskamer te slapen op een matras dat ik van boven naar beneden had gehaald. Onze huiskamer was klein. We wa- ren kort ervoor verhuisd van een studentenkamer naar een echt huis, maar de woonkamer van dat echte huis was net zo klein als de studentenkamer die we hadden gehad. De huisarts lag er dwars in. Als ik naar de wc moest, moest ik over hem heen stappen. Hij lag er als de laatste der Mohikanen, als de laatste huisarts die vrouwen tot het uiterste bijstond als ze moesten be- vallen, en ook wel de mannen van die vrouwen, want hij had ook oog voor mij, merkte ik als ik naar de wc moest en over hem heen stapte; dan deed hij één oog open en knipoogde er een keer mee. Het was in Nijmegen. Paul was zijn naam. Hij stond te boek als een SP-huis- arts, iemand van de Socialistische Partij. Nooit eerder en ook later niet meer, heb ik een huisarts getroffen die zo bevlogen was, zo aardig en zo… Ja, er kunnen nog wel wat zo’s bij. Maar hij lag dus in de woonkamer. Mijn vriendin – we waren nog niet getrouwd –
Wim Daniëls (1954) is taalkundige en schrijver. Hij treedt regelmatig op in radio- en tv-programma's. Samen met Huub Stapel presenteerde hij de tv-serie Het dorp, naar zijn gelijkmatige boek. Eind september verscheen zijn nieuwste boek: De vervlogen tijd. Hoe het vroeger was.
had al flink wat weeën gehad, maar die waren in de loop van de avond weer gestokt. Paul was komen kijken en dacht dat het toch niet meer zo lang zou duren. Hij besloot te blijven. “Kan ik even ergens een tukje doen?”, was zijn vraag. En zo lag hij even later dwars in de huiskamer, met een slaapzak over zich heen die nog ooit de woestijn van Algerije had gezien. Vroeger, thuis, hadden mijn ouders een huisarts gehad, dokter Dijkman, die er elke keer bij was als een van ons geboren werd. Zes keer in totaal. Ik was in 1954 de laatste. Het jaar erop stopte Dijkman als huisarts. Een foto van hem prijkte decennialang bij mijn ouders op het dressoir. En wat te denken van Adam Anton Frans Baptist uit Megen bij Oss, gemeentegeneesheer in Megen van 1911 tot 1956. Hij droeg de bijnaam ‘kwartjesdokter’, omdat hij zo goedkoop was. Naar het schijnt liet hij soms zelfs geld bij mensen achter die weinig tot niets te makken hadden. Hij deed ook veel beval- lingen. Ik heb weleens gelezen dat hij meestal met zijn kleren aan sliep, omdat hij bang was anders te laat te komen bij een bevalling. Er staat zelfs een standbeeld van hem in Megen. Toen onze huisarts Paul daar in de huiskamer lag te tukken, deden heel weinig huisartsen nog beval- lingen. Maar hij wel. En twee jaar later was hij er opnieuw bij toen mijn vrouw voor de tweede keer moest bevallen. Op een gegeven moment verhuisden we van Nijmegen naar Eindhoven. Jaren en jaren later, op een avond – onze kinderen waren intussen rond de 25 – speelde ik een theatervoorstelling in de schouwburg in Nijmegen. Na afloop kwam er in de foyer een man breeduit lachend voor me staan. “Paul!”, riep ik uit.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92