015


soms ook hilarische voorbeelden van ‘onzinnige zorg’. Zo staat er bij week 14: ‘Het gaat niet goed met een patiënt: ze heeft een angststoornis en drinkt veel alcohol om haar klachten te dempen. Verwijzing ggz: afgewezen. “Mevrouw heeft een alcoholprobleem. Dat moet eerst worden behandeld.” Verwijzing verslavings- zorg: afgewezen. “Mevrouw heeft een ggz-aandoening. Die moet eerst worden behandeld.”’


Het is een typisch voorbeeld van hoe patiënten tussen wal en schip vallen, zegt Van Hövell- Ullmann. “De huisartsen trekken met die Verscheurkalender aan de noodrem. Hier gebeurt iets wat niet hoort. Onze boodschap is: misschien kunnen we hier samen over nadenken en dit ook samen anders gaan organiseren. Juist kwetsbare mensen vallen door het systeem tussen wal en schip. Ik wil dat we zorg gaan leveren met een kop en een staart, zodat niemand in de ruimte er- tussen valt. Dat is mijn grootste doel in dit leven.” Ze noemt een ander voorbeeld: regelmatig


wordt een patiënt op vrijdagmiddag uit het ziekenhuis ontslagen zonder medicatie. “De huisarts regelt het wel, is de gedachte, alsof wij een soort zesde zintuig hebben en de medicatie al van tevoren hebben geregeld. Ik bel dan wel eens met de specialist: ‘Hallo lieve collega, hoe gaan we dit oplossen?’ Ik denk dat ik toch al gauw twee uur van mijn dag kwijt ben aan dingen waarvan je zegt: dat is echt niet nodig. En het kan lang duren voordat je iemand te pakken hebt. Dat kan ontmoedigend werken. En als het ontmoedigend wordt, dan wordt het gevaarlijk, want dan krijg je minder samenwerking.”


Gootsteen niet verstopt Het is een van de redenen waarom ze samen met internist Heleen de Wit voor het tijdschrift van de Nederlandse Internisten Vereniging een artikel schreef: ‘Help, de huisarts verzuipt! Hoe kun- nen internisten helpen?’ “Zorgpartners moeten uitkijken dat ze geen zand bij elkaar in de motor gooien. Het is belangrijk ons af te vragen hoe we met elkaar willen omgaan en wat we willen voor de toekomst. Ik denk dat we problemen beter de baas kunnen door ieder verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen vakgebied, zodat de goot- steen bij de huisarts niet verstopt.” In het artikel staan adviezen over wanneer internisten bijvoor- beeld wel en niet om een nieuwe verwijzing van de huisarts mogen vragen, plus een aansporing om ‘ronde zorg’ te leveren: van diagnose tot be- handelplan, inclusief een plan voor de follow-up. Een andere tip luidt: ‘Als de patiënt een afspraak heeft gekregen en de wachttijd te lang vindt, vraag dan niet aan de patiënt om de huisarts te bellen voor een spoed- indicatie. Dit zet de relatie tussen huisarts en patiënt nodeloos onder druk.’ De beroepsgroepen komen voor elkaar op, merkt Van Hövell-Ullman steeds vaker. Het zijn


‘Zorgpartners moeten uitkijken dat ze geen zand bij elkaar in de motor gooien’


kleine succesjes die haar optimistisch stemmen over de toekomst, ook al ligt ze wel eens wakker over sommige ontwikkelingen in de zorg. Ze kijkt met argusogen naar de opkomst van private equity- ketens en zorginitiatieven, die, zo zegt ze, doen alsof de zorg een all-you-can-eat-buffet is. “Je kunt daar 24 uur per dag een huisarts appen met vra- gen over je gezondheid. Ik begrijp wel dat mensen dat willen, maar dat is geen huisartsenzorg en daar is onze zorg niet voor bedoeld. Vaak zeggen mensen: ik betaal ervoor, dus ik heb er recht op. Ze vergeten dat de zorgverzekering een pot is die we opbouwen en waarmee we later onze ziekte betalen.” Even valt ze stil. “En dan ben ik soms een beetje bang dat we de zorg als vangnet, zoals dat voor ons bedoeld is, kwijtraken. Dat we het allemaal gaan verliezen.” Opeens verschijnt die grote glimlach weer. “Maar dat gebeurt niet. Nee, echt niet. Dat laten we niet gebeuren.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92