Mijn huis


Wie André Bremers (49, chirurg-oncoloog Radboudumc Nijmegen), Karina Bremers-Klaver (44, docent Samen Bevallen), Caecilia (20, derde- jaars communicatie- en informatiewetenschappen), Agnes (18, tweedejaars tandheelkunde), Constantijn (10), Sebastiaan (5) en labrador Diba. Niet op de foto: Laurens (15) en cockerspaniël Pepper. Huis vrijstaand (Rijksmonument) in Beuningen (Gelderland). Bouwjaar 1838.Wonen hier sinds eind 2001.


Duurzaam avant la lettre


In een zeven personen tellend gezin is er altijd wel iemand net jarig geweest of bíjna jarig. En zo komt het dat er in de woonkamer van de familie Bremers nog vlaggetjes hangen. Of alvást vlaggetjes hangen, het is maar hoe je het bekijkt. Karina vertelt dat de kleurige versiering is gemaakt van oude kledingstukken, en dus niet nieuw is gekocht. “Net als veel van onze meubels,” lacht ze, en wijst om zich heen. “Het merendeel is tweedehands aangeschaft, of via familie verkregen. Duur- zaam avant la lettre waren we dus eigenlijk.” Tijdens onze rondleiding door het historische huis, dat is gebouwd


op de fundamenten van een Tempeliers Commanderij, komen we ogen tekort; aan elk stuk en elk vertrek zit wel een verhaal. We horen over het imposante schilderij Dame à la robe verte, waar Karina als een blok voor viel toen ze het zag op een veiling. Over de eeuwenoude broodbakoven in de keuken in het souterrain, waar tijdens een kinderfeestje zeven kleuters, op zoek naar een schatkaart met gemak in bleken te passen. Over het oude kruisbeeld in de bibliotheek, dat ooit in de kapel van het voormalige Rode Kruis Ziekenhuis in Den Haag hing. Over de originele Engelse Esse-cooker en de zelfgebakken tegeltjes in de knusse woon- keuken, waar het hele gezin vaak te vinden is. En niet te vergeten over het bijzondere orgel achter in de woonkamer, een instrument waar alleen de heer des huizes – die twaalf jaar kerkorganist is geweest – een warme band mee blijkt te hebben. Zodra hij een demonstratie wil geven, klinken er luide protesten van de rest van het gezin. André, grijnzend: “Tja, daar krijg ik niet bepaald de handen voor op elkaar.”


Karina viel als een blok voor de dame in de groene jurk


Als we vanaf het statige kleine bordes de flinke lap grond rondom


het huis bewonderen, blijkt dat de omvang van de tuin wel een beetje ‘een dingetje’ is. Zowel André als Karina zijn, zo geven ze ronduit toe, niet bepaald dol op tuinieren. Gelukkig heeft elk nadeel meestal een voordeel. Want, lacht de eerste: “Ik beschouw het maar als een alterna- tief voor de sportschool.”


Wilt u ook meedoen?Mail naar oproep@artsenauto.nl


Benieuwd naar nog meer foto’s van dit huis? artsenauto.nl/wonen


054 juni 2016 ArtsenAuto


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92