search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Carl Giesberts Beeld: Marcel Leuning


Onvergetelijk


Iedere zorgprofessional maakt in het arbeid- zame leven gebeurtenissen mee die onver- getelijk zijn. Zo ook huisarts Carl Giesberts die in de jaren negentig van de vorige eeuw geconfronteerd werd met een bijzonder ver- haal over de liefde.


Ware liefde “


Tijdens een drukke spreekuurmiddag breekt mijn assistente om 16.30 uur in omdat een hoogbejaarde dame, bekend met onlangs gecon- stateerde borstkanker, nog een visite aanvraagt. Niet omdat ze ziek is, maar omdat ze zo vreselijk nerveus is. Mijn laatste patiënt staat gepland voor 18.00 uur, dus ik neem het gesprek over en pro- beer haar telefonisch te helpen. Maar mevrouw wil telefonisch geen nadere informatie geven en staat erop dat ik langskom. En wel vandaag nog, want ze is extreem zenuwachtig. Schoorvoetend en zuchtend stem ik toe. Rond half zeven die avond arriveer ik bij haar


huis. Ik word binnengeleid en krijg naast een stoel ook een glas sherry aangeboden. Want ‘de dokter zal er wel aan toe zijn’. Dan vertelt mevrouw mij een bijzonder verhaal, waarvoor we terug moeten naar vóór de Tweede Wereldoorlog. Zij was destijds verloofd met een rijke jongeman wiens ouders haar niet zagen zitten als schoon- dochter. Zoonlief wist aanvankelijk van geen wijken tot hem duidelijk werd dat hij zowel uit de familie als uit de familiezaak gestoten zou worden. Bovendien zou hij worden onterfd. Alle mogelijkheden om een huwelijk tussen de twee geliefden te verijdelen werden door de familie in- gezet en de jongeman bezweek uiteindelijk onder de druk. De relatie werd verbroken en mevrouw hoorde nooit meer iets van haar geliefde. Tot gisteren, toen zij gebeld werd door een


notaris uit Den Haag, die haar identiteit checkte en daarna ietwat onparlementair concludeerde: ‘U leeft dus nog!’ Waarna hij een afspraak wilde maken voor vanmiddag en een verhaal uit de doeken deed waarvan mijn patiënt heel nerveus


werd. Reden waarom ze mij nu wilde spreken. De ex-verloofde van mijn patiënt blijkt de


familiezaak van zijn ouders met succes te hebben overgenomen en tot op hoge leeftijd te hebben doorgewerkt. Enige maanden geleden is hij in Zwitserland overleden. De notaris vertelt mijn patiënt dat zijn cliënt zijn hele leven vrijgezel is gebleven en zowel in Zwitserland als in Nederland een sluitend testament heeft laten maken, waarin


Mevrouw is zichtbaar aangedaan en vraagt mij radeloos wat ze moet doen


staat dat zijn gehele erfenis gaat naar de enige echte liefde in zijn leven; mijn patiënt. In het testament is een clausule opgenomen die moet voorkomen dat zijn familie de erfenis ooit in han- den krijgt. Mocht de familie gaan procederen en uiteindelijk winnen, dan moet de gehele erfenis naar een goed doel. ‘Mevrouw’, had de Haagse no- taris gezegd, ‘er is geen speld tussen te krijgen, u erft bij deze ruim vier miljoen Zwitserse franken.’ Mevrouw is zichtbaar aangedaan en vraagt mij


radeloos wat ze toch moet doen met al dat geld. ‘Want ik kom binnenkort te overlijden, dokter.’ In al haar zenuwen heeft ze over het hoofd gezien dat ze een dochter heeft die in Australië woont. Derhalve is mijn advies dat zij snel haar testa- ment laat aanpassen om zodoende haar dochter meer dan ‘happy’ te maken. Opgelucht over deze oplossing schenkt mevrouw haar dokter nog een glaasje in en drinken wij samen op de ware liefde.





Oproep Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden bijzonder waren, het behan- deltraject aangrijpend, of juist omdat zich iets grappigs voordeed in het contact. Wilt u ons uw verhaal laten vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen, 030 247 40 23; m.enzlin@artsenauto.nl.


ArtsenAuto maart 2014


033


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92