search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
paar gesprekken’ kon oordelen over een patiënt. Casteelen is het met die kritiek niet eens. Zij


gaat inderdaad geen ‘behandelrelatie’ aan, maar ze verdiept zich wel uitvoerig in de patiënt. “Je gaat een heel intensieve relatie aan en dat gaat over leven en dood. Dat is mijn relatie met die patiënt. Dat is heel essentieel. En als je dan een half jaar met zo iemand meeloopt, dan kom je in hun leefwereld.” Twee keer per maand houdt ze spreekuur in


de kliniek in Den Haag. De gesprekken duren een uur en vormen het begin van een eventuele procedure. “Het gaat erom het lijden van die mens boven tafel te krijgen. Ik stap het gesprek in zonder dat ik iets gelezen heb. Ik zeg ook: ‘Welkom: ik weet niets van u. Ik ga u nu ont- moeten en ik hoop dat u met mij in gesprek wilt over wat het leven zo zwaar maakt voor u’.” Ze vraagt welke behandelingen de patiënt


heeft doorlopen en hoe hij daarvan heeft kun- nen profiteren. Ze vraagt de hele biografie uit en beoordeelt het persoonstype; is het bijvoor- beeld een vechter of een klager. Ook vraagt ze of mensen helemaal vrij zijn om om euthanasie te vragen, of dat het bijvoorbeeld moet van hun stemmen. Tot slot vraagt ze de patiënten om te omschrijven wat het leven zo ondraaglijk maakt. Ze gaat er daarbij van uit dat de collega’s vóór


haar, de behandelaars, hun werk goed hebben gedaan. Juist dat uitgangspunt klinkt ongemak- kelijk in de oren. “We hebben mensen gehad die zich terugtrokken omdat ze een nieuwe therapeut hadden met wie het ineens wel klikte”, zegt Casteelen. Of de patiënt goed behandeld is, vraagt Cas-


teelen daarom aan de patiënt. “Als de patiënt zegt dat hij niet goed behandeld is, dan moet er dus nog iets gebeuren en gaan we niet samen verder. Er zijn ook patiënten die zeggen dat ze alles geprobeerd hebben, maar dan hoor ik van de behandelend psychiater dat de patiënt iedere keer na drie behandelingen afhaakte. Ook die mensen moeten dan nog wel even door.” Om het lijden beter in te schatten, gaat Gerty


Casteelen ook bij de patiënten op bezoek. Daar- mee verschilt het traject sterk van de procedure voor patiënten met een somatische aandoening, waarbij meestal veel duidelijker is of iemands lijden uitzichtloos is. De huisbezoeken zijn van groot belang. “Ik


heb nu zelf ervaren hoe zo’n traject bij psychia- trisch patiënten gaat. Na de eerste gesprekken denk je soms: wat een leuk mens. Die zit goed


‘Euthanasie kan ook worden uitgevoerd bij patie¨ nten met schizofrenie’


in het leven, kan het goed verwoorden en is een vechter. Maar gaande het traject kom je er steeds meer achter hoe beperkt iemand is. Je ziet bijvoorbeeld dat iemand zichzelf in contact met anderen wegcijfert. Dat zijn observaties die ik dan meeneem en waar ik de patiënt mee confronteer.”


Tot stilstand Euthanasie kan ook worden uitgevoerd bij patiënten met schizofrenie, vindt Casteelen. “We hebben een patiënt gehad van 78, die haar leven lang schizofrenie heeft gehad. Zij had last van stemmen. Als ze iets deed, gingen die stem- men er constant doorheen lullen en dan kon zij zich niet meer concentreren. Het enige dat ze nog kon, was voor het raam zitten en naar de auto’s kijken. Ze zei: ‘Mijn leven is compleet tot stil- stand gekomen’. Die stemmen ruïneerden haar leven. Ze kon niets meer. Dan denk ik: dat is wel lijden, hoor.”


< ArtsenAuto maart 2014 013


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92