Tekst: Paulien Spieker Beeld: Wout de Bruijne
Uitgewerkt
Op haar 58ste stopte oogarts Prisca Bertens (62) met werken en maakte vanaf dat moment elke dag een tekening. Inmiddels zit ze in het derde jaar van de kunstacademie en draait haar leven om tekenen en schilderen: “Ik vind het heerlijk.”
Waarom ging u geneeskunde studeren? Ik was zeventien toen ik van de middelbare school kwam en het was duidelijk dat ik ging studeren. Ik had de keus uit natuurkunde, geneeskunde of de kunstacademie. Ik koos voor geneeskunde en heb genoten van de studie.
Waarom oogheelkunde? Het oog is een mooi orgaan en het onderzoek van het oog is elegant; je kunt met lampjes en loepjes in het oog kijken zonder erin te hoeven prikken. Er zijn bovendien veel therapeutische mogelijkheden, en je kunt als oogarts veel voor mensen betekenen.
Waarom wilde u stoppen met werken? De laatste jaren merkte ik dat het werk zwaarder werd. Ik heb altijd 60-70 procent gewerkt en ook nog drie kinderen opgevoed. Na dertig jaar werken in een perifere praktijk, wilde ik iets anders gaan doen. Ik kon stoppen omdat mijn man bleef werken. Toen ik stopte, dacht ik: ik neem een half jaar de tijd om te bedenken wat ik zal gaan doen. Op de middelbare school heb ik veel getekend. Vanaf het moment dat ik ben gestopt met werken, maakte ik elke dag een tekening. En ik heb les genomen. Bij Noor van Os in Zeist volgde ik een amateurcursus om goed te leren tekenen en schilderen. Zij zei: “Jij moet eigenlijk naar de kunstacade- mie.” Zo is de bal gaan rollen.
Ging er een wereld voor u open? Ja, ik ben nu helemaal in de ban van de technieken om goed te leren tekenen en schilderen. Ik heb eerst een basisjaar gedaan. Zat ik elke zaterdag tussen jonge mensen, vaak van de leeftijd van mijn eigen kinderen. Dat was geweldig. Wij deden veel conceptuele dingen en we maakten installaties en fi lmpjes. Ik vond het heel inspirerend, maar ik wilde graag de techniek goed onder de knie krijgen. Daarom ben ik na dat jaar overgestapt naar de ‘klassieke’ opleiding aan de Wackers Academie. Tot nu toe heb ik parttime gestudeerd, maar ik overweeg over te stappen naar de fulltime opleiding. Ik vind het heerlijk, en mijn gezin stimuleert mij en is trots op me. Als kind tekende ik al graag, maar ik had het lang niet gedaan. Ik was vergeten dat ik het kon.
Prisca Bertens (1950) studeert geneeskunde aan de Universiteit van Utrecht en volgt de toen vierjarige specialisatie tot oogarts in het Ooglijdersgasthuis in Utrecht. Daarna is zij korte tijd waar- nemer, waarna zij in 1978 begint als oogarts in een solopraktijk in het ziekenhuis in Leerdam. In 2008 stopt zij en ontdekt haar creatieve kanten,
www.priscabertens-oliemans.nl.
‘Ik was vergeten dat ik het kon’
ArtsenAuto november 2012 043
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
