Tekst: Paul Wormer Beeld: Bert Beelen/HH
draagt bij aan een positief opleidingsklimaat. Ik vind het zo jammer dat er zo veel gemopperd wordt. Laat je passie zien! Zorg goed voor patiën- ten maar zorg ook goed voor elkaar. Ik heb laatst op een congres gezegd: een oplei-
dingsklimaat moet voelen als een warm bad. De reactie uit de zaal was dat we assistenten niet te veel moeten pamperen. Natuurlijk niet, we moe- ten kritisch zijn. Maar dat moet op zo’n manier, dat iemand niet dichtslaat maar leert. Iedere as- sistent hier heeft een gynaecoloog als mentor die hij of zij zelf uitkiest. En als opleider ken ik zelf de assistenten goed.
Een probleem in de opleiding is vaak de balans tussen werk en privé. Dat is waarschijnlijk voor veel mensen zo, maar zeker bij de assistenten. Ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk dat voor hen is en daarom heb ik al lang geleden gepleit voor een parttime opleiding. Dat betekent vier da- gen per week werken; die vijfde dag geeft dan net een klein beetje lucht om de balans te bewaren. En dan werken ze nog steeds 40 uur. Als assisten- ten zwanger willen worden, moeten ze dat vooral doen. Dat moeten ze niet uitstellen. Daar heb ik al in mijn oratie voor gepleit. Maar dan moeten ze niet óók nog een proefschrift schrijven en topsport willen beoefenen. En ga nou niet ook nog eens zelf staan strijken! Er moeten wel keu- zes gemaakt worden. Dat zie ik als één van mijn belangrijkste taken als opleider: anderen leren keuzes te maken. Om de paar maanden kwamen de assistenten bij mij thuis eten, dan hadden we het over dit soort dingen. Ik probeer aiossen zo te begeleiden dat het goed
gaat. Mocht het niet goed gaan, dan bespreken we gezamenlijk in de staf, daarin zit ook de mentor, hoe we de aios kunnen helpen. Het kan zijn dat we de assistent voorstellen een tijdje in een an- dere kliniek te werken om te kijken hoe het daar gaat, soms geven we extra trainingen of opleidin-
‘Eén van mijn belangrijkste taken als opleider is anderen leren om keuzes te maken’
gen. Veel mensen hebben baat bij coaching. Ik moet trouwens mensen vaak overtuigen dat het helemaal geen schande is om een coach te heb- ben, dat je daar veel van kunt leren. Als ik uiteindelijk mijn handtekening zet, dan
sta ik ervoor dat iemand goed is opgeleid. Ik heb weleens gesprekken helemaal aan het begin van de opleiding waarin ik vraag of iemand de oplei- ding wel moet doen, of het wel zijn vak is. Soms heeft de twijfel medisch-technische redenen, soms ook communicatieve. Ja, en als je ’s nachts je bed niet uit kunt komen, moet je natuurlijk geen gynaecoloog worden.
Inmiddels ben ik gestopt als opleider. Het is heel inspirerend, maar ook erg druk. Ik probeer mijn tijd zo goed mogelijk in te delen. Daarnaast is het goed voor de assistenten wanneer iemand anders dit eens doet. We hadden al besloten dat ik het over zou dragen aan een collega en toen kwam die opleidingsprijs. Fantastisch dat mijn assisten- ten mij hebben voordragen. Het klopt dat ik veel voor ze doe, maar dat is omdat ik het leuk vind en omdat het bijdraagt aan hun ontwikkeling. Mijn eigen balans tussen werk en privé? Mijn
man is huisman. Die keuze hebben we lang gele- den gemaakt, ik ben altijd al intensief met mijn werk bezig geweest. Door deze keuze kan ik doen wat ik wil doen. Ik ben er tevreden mee, hoewel ik steeds mijn best moet doen genoeg tijd te heb- ben voor de kinderen en mijn man. Ook omdat dat zo ontzettend leuk en gezellig is. Naarmate ik ouder word, heb ik geleerd dat je niet moet denken: dat doe ik later wel. Je moet het nú doen, want een later is er misschien niet. Dat realiseer ik me heel goed.”
ArtsenAuto november 2012 027
Captains of Medicine
Dit is een ingekorte versie van een interview dat is opgenomen in Captains of Medicine – 12 Visies op heden en toekomst van onze gezondheidszorg, dat deze maand verscheen. Arts en consultant Paul Wormer interviewde voor dit boek twaalf medici die hij koersbepalend vindt voor hun directe omgeving, de zorg of collega’s.
Lees het hele interview op
www.artsenauto.nl.
U kunt daar ook het boek porto- vrij bestellen.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
