Beeld: De Beeldredaktie/Dingena Mol; William Koopman
Discussieer mee
www.artsenauto.nl
Annemarie Smilde is senior jurist gezondheidsrecht/ teammanager bij VvAA rechtsbijstand. Zij schreef twee jaar lang columns voor Arts en Auto.
Dan komt de bevalling en wordt een aios geconfronteerd met het paar. Wat daar feitelijk gebeurt, blijft onbekend. Brengt het concrete gedrag van de ouders de aios aan het twijfelen over hun vermogens om een kind groot te brengen? Is het alleen de geschiedenis van de twee vorige kinderen? Of is het een inschatting dat de persoonlijk begeleider te optimistisch is? In het algemeen gesproken zou ik niet snel de drie hulpverleners overrulen die intensief betrok- ken zijn bij dit paar. Ook het feit dat de persoonlijk begeleider erbij is, en er dus blijk van geeft de verantwoordelijkheid serieus te nemen, maant tot terughou- dendheid. Daar staat tegenover dat er al twee kinderen uit huis geplaatst zijn. Als er in het concrete gedrag
van de ouders geen redenen te vinden zijn die ernstig doen twijfelen aan hun goede voorne- mens, zou ik niet zonder nader overleg met de hun omringende hulpverleners een melding doen. Ik zou wel graag willen weten waarom er gedacht wordt dat het nu wel zal lukken, dit op basis van het (begrijpelijke) vooroordeel dat wat eens niet gelukt is, nu waar- schijnlijk weer niet zal lukken. Maar er moet wel iets heel bijzon- ders aan de hand zijn om nu al een melding te doen bij de Raad voor de Kinderbescherming.
I
n 2009 heeft een soort- gelijke casus over baby Hendricus de media ge-
haald. Een melding bij het AMK leidde ertoe dat de verstandelijk gehandicapte ouders hun baby niet uit het ziekenhuis mochten meenemen. Drie maanden later stond de kinderrechter wel toe dat Hendricus – onder intensie- ve begeleiding – bij zijn ouders ging wonen. Het praktijkgeval Hendricus
laat zien dat het niet onder alle omstandigheden noodzakelijk is drastisch in te grijpen als verstandelijk beperkte ouders zelf een kind willen opvoeden. Loopt de aios niet te hard van stapel direct een melding te willen doen bij de Raad voor de Kinderbescherming? Wat zegt de regelgeving?
De zorgplicht van artsen bij (een vermoeden van) kinder- mishandeling, bijvoorbeeld bij verwaarlozing van een kind, is uitgewerkt in de KNMG- meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld (Meldcode). Veel ziekenhuizen werken al met een eigen meldcode. Binnen- kort, naar verwachting vanaf 1 januari 2013, is dit verplicht. De Meldcode verplicht de
aios volgens een stappenplan te onderzoeken of er inder- daad sprake is van (dreigende) mishandeling en zo ja, wat daar- aan kan worden gedaan. De aios moet de geanonimiseerde casus voor advies voorleggen aan het AMK. Verder moet zij
haar zorgen en de mogelijke oplossingen met de ouders bespreken. Dit mag zij alleen achterwege laten als de veilig- heid van het kind of haarzelf op het spel staat. Of als zij bang is de ouders en/of het kind uit het oog te verliezen. Het spreekt voor zich dat de aios overleg pleegt met de verloskundige, de persoonlijk begeleider en de huisarts om haar vermoeden te verifi ëren en te horen welke be- geleiding al is geregeld. Volgens de Meldcode mag dit overleg zo nodig zonder toestemming van de ouders plaatsvinden, bij- voorbeeld bij gevaar voor eigen veiligheid of die van het kind. Komt de aios na een gesprek
met de ouders, andere zorg- professionals en het AMK tot het oordeel dat er – ondanks intensieve begeleiding – een reële kans is op schade voor de baby, dan moet zij een melding doen bij het AMK. Een melding bij de Raad voor de Kinderbe- scherming is alleen aan de orde als een acuut ingrijpen met een kinderbeschermingsmaatregel (ondertoezichtstelling en uithuis- plaatsing) noodzakelijk is. De Meldcode helpt de aios
een zorgvuldige afweging te ma- ken. Het volgen van de code is bovendien in haar eigen belang: de kritiek van tuchtcolleges ziet meestal toe op de gevolgde pro- cedure en niet op de inschatting van de arts.
ArtsenAuto november 2012
025
Jurist Annemarie Smilde
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
