search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Mijn machinepark


Kohlhagen Farms


Links de Steiger 435-kniktrekker. Waar mais op mais wordt geteeld, moeten zij eerst ook nog schijveneggen: plant- resten van korrelmais onderwerken en zo warmt de grond sneller op. Er is extreem veel regen gevallen.


Alles zelf doen Tussen het checken van de weersverwachting door – regen, meer regen – laten de drie broers graag hun machinepark zien. Grote spullen. “Moet ook”, vertelt oudste broer Ryan, “We doen alles zelf.” De familie boert 1.200 hectare mais en 400 hectare soja bonen. Na twee jaar mais, volgt één teelt soja. Daarnaast hebben de mannen nog dik 200 hectare grasland. Na zeven jaar gras, zaait Kohlhagen dan eenmalig mais. Die graspercelen zijn namelijk voor- al gewoon grote achtertuinen, en buurtbewoners kijken liever niet tegen de metershoge mais aan. De familie doet al het werk zelf. Als het moet, hel- pen de vrouwen mee. Waarom geen chauffeur in- huren in piektijden? “Het is moeilijk om hier ie- mand te vinden die het écht kan schelen of er goed gezaaid is, of niet. Veel hulpkrachten hebben minimale werkmotivatie”, legt Ryan uit. “Plus, stel dat er dan een ongeluk gebeurt. Nee, wij doen ge- woon alles zelf. Dan maar met grotere machines.” Waarom alles van Case IH? Sleutelaar Ryan: “We


HET BEDRIJF


Vader Rich Kohlhagen kwam vanuit Illinois, en startte het familiebedrijf in 1952 in Rensselaer, Indiana. De eerste Farmall 802 is nog op het be- drijf. Met zijn drie zonen runt hij het akker- bouw- en loonbedrijf. V.l.n.r.: Kent, Kyle, Ryan en Rich. Er wordt 1.200 hectare mais, 400 hecta- re sojabonen en 200 hectare grasland bewerkt. Daarnaast doen de mannen wat loonwerk.


76 TREKKER OKTOBER 2019


willen niet een extra probleem aan het scenario toevoegen, wat elektronica betreft …”


Pulserende spuitdoppen Naast het eigen areaal mais en sojabonen, doen de mannen wat loonwerk. Vooral in de hooibouw, maar ook met de zaaimachine en spuit gaan zij voor anderen op pad. “Kijk, wij houden van moderne techniek”, legt Ryan uit, “Zo is onze zelfrijdende spuit voorzien van pulserende doppen en dus kun- nen wij doseren op dopniveau. Dat is mooi te zien in bochten: de binnenbocht krijgt evenveel als de buitenbocht. En ook onze nieuwe zaaimachine is voorzien van variabele dosering. We merken dat sommige akkerbouwers in de regio zulke voordelen ook willen benutten, maar er niet zelf in willen in- vesteren”, legt Ryan uit. “Dan huren zij liever ons in.”


Niemand maakt hooi Opmerkelijk is de Case IH-grootpakpers, met er- voor een Magnum 250 op dubbele montering.


Twee zelfrijdende Case IH-zwadmaaiers. Deze maaien, en leggen het gras gelijk in een zwad. Deze nieuwe ma- chines rijden tot bijna 40 km/u, een stuk sneller dan de oude machines (25 km/u).


Ryan Kohlhagen, de oudste van de drie broers: “Niemand heeft meer machines voor de hooi- bouw. De hobbyboeren, zoals wij dat noemen, verdwijnen. Dus niemand maakt hooi. Eigenlijk is de reden simpel: niemand zit te wachten op de stress die je ervan hebt vanwege regen. Wél zijn er erg veel mensen met een of twee paarden, die graag hooi kopen.” De mannen hebben hiervoor drie grootpakpersen en twee kleinpakpersen staan. Zo’n klein pak weegt grofweg 27 kg, en ver- kopen de broers voor minimaal € 4,50, maar ze proberen er € 6 voor te krijgen. Dit is overigens ook de reden waarom de mannen hebben geïnvesteerd in een extreem grote schuur: dik 90 meter lang en ruim 30 meter breed. En lekker hoog. Ryan: “Als de regen valt, wil je ge- woon met machines en balen direct naar binnen rijden, en klaar. Daarom is het zo ruim. De schuur staat nooit vol”.


Niet meer groeien De broers vertellen met enige tegenzin dat zij mer- ken dat steeds meer familiebedrijven in de regio opgaan in grote coöperaties. Een nieuwe genera- tie neemt het ouderlijk bedrijf niet over en geeft er niet om. Zij willen geld zien. Groeien in omvang is voor Kohlhagen daardoor moeilijk; zij kunnen niet opbieden tegen de grote coöperaties, als het om goede percelen gaat. Daarom zoekt het bedrijf kansen in differentiatie. Zodoende is gestart met de hooibouw, strooien zij nu zelf hun kunstmest (met een dikke 3520-zelfrijder) en neemt het loon- werk toe.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92