856 | WEEK 14-15 05 APRIL 2017


KAPITEIN MPS DE ZONNEBLOEM RONALD KEIKES


“Deelnemers een mooie vakantie bezorgen is heel dankbaar werk”


GOUDA Elk jaar varen er ruim 3.000 mensen met een lichamelijke beperking een week- je mee met MPS de Zonnebloem, een com- pleet aangepast schip waarop passagiers een week lang kunnen genieten van een zor- geloze vaarvakantie. Voor veel mensen met een lichamelijke beperking is een aangepas- te cruiseschip zelfs de enige mogelijkheid om op vakantie te kunnen gaan. De vaarva- kantie wordt mede mogelijk gemaakt door 63 vrijwilligers van Nationale Vereniging de Zonnebloem die allemaal hun best doen het hun gasten naar de zin te maken. Kapitein van het schip is Ronald Keikes. “Het is enorm dankbaar werk, de deelnemers zijn nooit chagrijnig en je krijgt veel waardering. Zodra de deelnemers op maandagmiddag aan boord gaan, draait alles zoals het hoort. Altijd! Dat is heel bijzonder”.


worden, zou dat wel even duren”. Van 1991 tot 2003 heeſt Keikes vervolgens bij een oud-col- lega gevaren. Eind 2003 zag hij een adverten- tie in de krant staan waar gevraagd werd naar een kaptein voor MPS de Zonnebloem. “Toen heb ik de overstap gemaakt naar dit schip. Ik heb eerst een paar jaar op het oude schip gevaren en sinds 2006 ben ik kapitein op het nieuwe schip”. Mps de Zonnebloem vaart elk jaar 42 weken; 34 reizen gaan over de grens (Duitsland en België) en er zijn 8 Nederlandse reizen.


Bijzondere doelgroep De doelgroep is volgens de kapitein bijzonder.


Elke week gaan er 69 Zonnebloemdeelnemers met een lichamelijke beperking mee en 63 vrijwilligers. Daarvan werken er zo’n 25 à 27 in de verpleging. Het doel is de deelnemers een onbezorgde en vooral comfortabele va- kantie bezorgen. Keikes: “Er zijn deelnemers bij die nog nooit op vakanties zijn geweest”. Elke maandag, rond 13.00 uur, krijgen alle vas- te bemanningsleden en vrijwilligers instruc- ties. Rond 14.30 vertrekt het schip. “Voor ver- trek is het altijd een georganiseerde chaos”, zegt de kapitein met een lach. “Maar zodra de deelnemers aan boord zijn, loopt alles op rolletjes”. Sinds een jaar of vijf heeſt de kapi- tein ook meer de taak van gastheer gekregen. “Negen van de tien keer zit ik op maandag achter de receptiebalie om de deelnemers in te checken. Het is leuk werk. De deelnemers vinden het vaak ook leuk om even een praatje met mij te maken zo van ‘kijk nu, de kapitein zit bij me aan tafel’. Zo’n uniform heeſt toch een bepaald soort uitstraling, blijkbaar. Het hoort echt bij het cruiseschip”, zegt Keikes met gepaste bescheidenheid. Hij spreekt tevens over de voordelen van het ‘nieuwe’ schip, dat inmiddels natuurlijk ook alweer wat jaartjes oud is. “Tussen elke twee hutten zit een aan- gepaste toilet en doucheruimte en er zijn nu ook elf eenpersoons-hutten. Alle hutten be- schikken daarbij over een tilliſtsysteem, even- als alle sanitaire ruimtes. Voor de vrijwilligers is het ook wat luxer geworden, zij slapen met maximaal twee personen in een hut”.


Kapitein Keikes is al lange tijd betrokken bij de Zonnebloem. Toen in 1985 het eerste schip in de vaart kwam, kwam hij als stuurman aan boord. “Daarvoor werkte ik in de tank- vaart. Ik ben tot 1991 stuurman gebleven, toen was het tijd voor iets anders voor mij. De Zonnebloem heeſt immers één schip en dus maar één kapitein nodig. Als ik kapitein wilde


Marjon Bruijn: “Er is altijd veel lol aan boord”


Marjon Bruijn is sinds 2009 ‘hoofd Vaarvakantie’ bij de Zonnebloem. Zij gaat binnenkort voor de dertiende keer mee op vaarvakantie. “Ik ben door een goede vriend, die al op het schip werkte als vrijwilliger, gevraagd toen er een tekort aan stafleden was”. Marjon kende de verhalen en wilde graag iets doen. Na één keer meedraaien aan boord van het schip zei ze ‘ja’.


De eerste jaren ging Marjon één keer per jaar mee. “Ik deed het immers naast mijn werk als directeur van een basis- school. Sinds 2015 ga ik twee keer per jaar mee en zo nodig meer”. Het hoofd Vaarvakantie doet voorafgaand aan de reis veel voorbereidend werk. “Je maakt kennis met de staf en er zijn di- verse besprekingen. Als staf zijnde deel je de vrijwilligers in in hun functie. Aan boord ben ik tevens gastvrouw richting de deelnemers en ik stuur de vrij- willigers aan, samen met de ove- rige stafleden. Het is belangrijk dat de deelnemer een goede week heeſt. Ik probeer dan ook altijd


In alle jaren dat Keikes nu als kapitein voor de Zonnebloem vaart, heeſt hij veel bijzonde- re dingen meegemaakt met zijn passagiers. “We hadden eens een deelnemer aan boord waarvan was gemeld dat hij sondevoeding had. Aan boord heeſt hij echter alles gegeten, die sondevoeding bleek gewoon uit gemak gegeven te worden door de verpleging van het verpleeghuis waar hij woonde”. Nog een voorbeeld. “We hebben altijd een fysiothera- peut aan boord. Die man zei eens tegen een deelnemer dat hij na een week op het vakan- tieschip lopend weer van de loopplank kon. De fysio was vervolgens drie tot vier keer per dag bezig met hem en de beloſte kon waar- gemaakt worden”. Het geeſt volgens Keikes aan dat er aan boord van het schip tijd is voor deze speciale zorg. Tijd die buiten deze spe- ciale vaarweek om vaak ontbreekt in de zorg. Keikes: “Het levert veel waardering op. Daarbij zorgt het er bij mij voor dat ik alles beter kan relativeren”. Enkele deelnemers ziet Keikes elk jaar terug, vooral degenen die echt geen


met iedereen een praatje te maken. Ik wil er echt zijn voor hen”. Evenals de kapitein vindt ook Marjon het erg bijzonder dat al- les op rolletjes loopt zodra het schip afvaart. “Dat is mooi om te zien. De Zonnebloem doet dit al zolang en er ligt een compleet draaiboek dat ervoor zorgt dat dit mogelijk is. De deelnemers genieten ervan even weg te zijn. Sommigen weten dat het de laatste keer zal zijn, dat is ook wel heel indruk- wekkend. Ik vind het tevens mooi om te zien hoe de deelnemers in staat zijn iets van hun leven te maken, on- danks hun beperking”. Volgens het hoofd Vaarvakantie is de sfeer aan boord geweldig. “Er is altijd veel lol en er wordt veel gelachen. Natuurlijk zijn er ook verdrieti-


ge momenten”. Ook Marjons man vaart regelmatig mee als hoofd Vaarvakantie, in feite wisselt het echtpaar elkaar af. “Vorig jaar zijn


Marjon te midden van de kapitein, de cruisemanager en de vroegere restaurantmanager aan het begin van het galadiner op vrijdagavond.


we voor het eerst een keer samen mee geweest, maar dan niet als hoofd Vaarvakantie. We hebben samen in de wasserette gewerkt”.


Kapitein Ronald Keikes.


andere mogelijkheid hebben om op vakantie te gaan. Met sommigen heeſt hij af en toe con- tact. “Een deel van mijn sociale leven speelt zich af aan boord. Per 42 vaarweken ben ik ge- middeld 7 weken vrij, en de weekenden na- tuurlijk. Mijn vrouw heb ik ook aan boord le- ren kennen en zij heeſt begrip voor het werk wat ik doe. Het is ook mooi werk; de deelne- mers een mooie vaarvakantie geven en zor- gen dat ze met een blij gezicht weer van boord gaan”.


De belevenissen van de kapitein zijn te volgen via de blog die hij sinds enige tijd bijhoudt. Zie: www.zonnebloem.nl/actueel/blogs#


William Koevoets: “Aan boord loopt alles als een geoliede machine”


Vrijwilligers in de verpleeggroep heeſt de Zonnebloem altijd hard nodig. Als de verzorggroep niet compleet is, is het maken van een vaarreis immers niet mogelijk. Eén van de zorgvrijwilligers is William Koevoets.


“Ik ging voorheen altijd mee met de land- vakanties van de Zonnebloem. Ik hoorde altijd wel veel verhalen over het schip. In 2009 ging ik voor het eerst mee op vaar- vakantie. Het is mooi werk. Er zijn men- sen die normaal 24 uur per dag thuis zit- ten of heel afhankelijk zijn van de tijd die familie en vrienden hebben. Hen kan de Zonnebloem een zorgeloze vakantie bie- den. Tijdens zo’n vaarvakantie is er elke dag alle tijd voor de deelnemers. In alle rust en kalmte kunnen we de juiste zorg bieden. Ik vind het zelf ook erg leuk om dat te kunnen bieden. Aan boord kun je de mensen iets extra’s geven, denk bij- voorbeeld aan een simpel ontbijtje op bed. Sommige mensen krijgen dat nooit”, aldus William. Ook elke dag douchen kan al een luxe zijn, dat is volgens William de realiteit van de huidige zorg. Elke zorg- vrijwilliger heeſt de zorg over 1,5 man. William: “Dat klinkt wat vreemd maar het komt erop neer dat elk setje van twee vrij- willigers de zorg heeſt over 3 deelnemers. Daarbij heeſt elke vrijwilliger de hele week de verantwoordelijk- heid over zijn eigen deel- nemers”. Opvallend is dat ook William spreekt over het feit dat alles aan boord vanaf het eerste moment loopt als een geoliede ma- chine. “Waarschijnlijk omdat alle vrijwilligers er vol voor gaan. We hebben al- lemaal hetzelfde doel: de deelne- mers een mooie vakantie bieden”.


William Koevoets.


53


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84