de borst houden, je zorg loslaten om ideeën prijs te geven en die zorg moet je ook kunnen uitspreken”, aldus Tuin. “Een enerverende ervaring om echt vooruitgang te boeken en soms ook las- tig en frustrerend omdat je op inhoud geduld moet hebben tot het beleidspro- ces bij is en je samen verder kunt.”
Meer dan luchtfietserij Barneveld stelt dat er echt out-of-the- box, buiten institutionele kaders ge- dacht en gewerkt is. “Een eerlijke ma- nier van werken die ook diepe dalen kent. Door het te koppelen aan iets tast- baars, in dit geval de stuw Grave, is het meer dan luchtfietserij. We hebben laten zien dat het anders kan, meer als vak- mensen samen de schouders eronder gezet en zodoende vrienden voor het leven gemaakt.” Voor Van Hengel zijn de trots op het proces bij alle deelne- mers en de uitkomsten een belangrijke opbrengst. “De gezamenlijke zoektocht en de waarde die zo’n zoektocht op zich al heeft. Iedereen is uitgedaagd op ex- pertise en op alles loslaten. Bij de eerste bijeenkomst klonk toch de vraag naar randvoorwaarden, dan zit je gelijk weer in de opdrachtgever-opdrachtnemerre- latie. Je moet er bij cocreatie zo alert op zijn dat niet opeens weer ‘oud’ gedrag bovenkomt. Procesmatig is het enorm stimulerend, om met elkaar samen te werken op basis van vertrouwen. Ik zou niet meer anders willen”, zegt hij. “Nor-
“TEVREDENHEID IS EEN VALKUIL, WIJ MOETEN VOORUITDENKEN”
maal gesproken zit je met mensen aan tafel en houd je rekening met hun belan- gen. Nu hebben we bewust niet vanuit belangen gedacht, maar vanuit de kwa- liteit van het systeem. En dat vormt de input voor het gesprek met belangheb- benden.”
Echte vakgemeenschap Van der Vlist heeft een echte vakge- meenschap zien ontstaan. “Bij cocrea- tie weet je niet wat er uitkomt, maar wel
dat het allemaal experts zijn. Die zeg- gen geen domme dingen. Natuurlijk heb ik ook wel eens hoofdpijn gehad over het balanceren van verhoudingen of me zorgen gemaakt of mensen mee blijven doen”, zegt hij. “Het was een spannend proces, maar bovenal een eerbetoon aan de experts. Tevredenheid is een val- kuil, wij moeten vooruitdenken. Grip op de Maas was een warm bad van denk- kracht dat vertrouwen geeft dat we dit soort vraagstukken kunnen oplossen.”
De Maas in 2120, vanuit het perspectief ‘Adaptieve Maas’. Illustratie: Niels Tenhage, Arcadis
Zes perspectieven Tijdens het cocreatietraject Grip op de Maas hebben zes multidisciplinaire teams evenzovele per- spectieven geformuleerd, die een brede en andere kijk op de Maas als systeem geven. • Hartsrivier: bouwen voor de toekomst vergt een nieuw verhaal richting stakeholders. • Radicaal ontwerpen: ontwerpen op basis van een leidend principe, waarbij gekozen is voor de Maas als zoetwaterbekken.
• Bakstenen en ballonnen: het bestaande systeem van de Maas versus ambities en wensen. • Adaptieve Maas: flexibel bouwen met het oog op de onzekere toekomst. • Energieke Maas: de waarde van de Maas vanuit energieoogpunt in het licht van klimaatveran- dering en energietransitie.
• Beleving: de stuw als plek voor onderwijs en ontmoeting. Meer informatie
over Grip op de Maas en de opbreng- sten van het cocreatieproces:
www.debouwcampus.nl/gripopdemaas
Nr.3 - 2018 OTAR OTAR Nr.3 - 2018 15
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48
