This page contains a Flash digital edition of a book.
16 interview


tandheelkundige wereld, maar als je ziet dat je zoveel tanden kwijt bent, weet je dat het niet best is. Als in een fi lm zag ik mezelf in slow-motion vallen en de tanden mijn mond uitvliegen. Sommige jongens zeiden dat ze direct zouden zijn gestopt met hockey als hen dit was overkomen. Maar daar heb ik geen moment over nagedacht.”


Hoe heeſt u de periode na het ongeluk ervaren? “Die was heel heſt ig. De week erna was ik gesloopt van alles wat er over me heen kwam. Je maakt alles extreem mee. Ik weet nog het moment dat ik alleen naar Papendal ging waar ik met een coach oefeningen ging doen om te herstellen. Daar zag ik iemand in een rolstoel heel erg zwoegen. Dat soort dingen maak je op zo’n moment veel heſt iger mee. Gelukkig kreeg ik veel steun van mijn familie, vrienden en teamgenoten. Daardoor ben ik er vrij snel bovenop gekomen. Op het moment dat je vrienden er grappen over gaan maken, weet je dat je op de goede weg bent.”


Wat voor tandheelkundige behandelingen heeſt u sindsdien ondergaan? “Mijn boventanden zijn vastgezet met een spalk. Ach- terin mijn mond zat een gat op de plek waar mijn ondertanden waren afgebroken. De tanden waar geen parodontaal ligament meer aanwezig was, zijn inmid- dels vastgegroeid aan mijn kaakbot. Dat kan de wortels absorberen, waardoor die tanden er ooit misschien uit zullen vallen. Voor nu zit en ze stevig vast en proberen we met een beugel de tanden die achterin mijn mond zaten iets naar voren te schuiven, zodat het gat verder achterin zit. Ik heb nog geen implantaten. Eerst willen ze wat tanden opschuiven, dan kan er later dieper in mijn mond een implantaat gezet worden. Mijn beugel mag er waarschijnlijk over een paar maanden uit. Daarna worden er wat facings opgezet, kronen en een implantaat. Ik zie het zo: het fundament is gelegd, nu moet het huis er nog opgezet worden.”


Bent u tevreden over de behandelingen die u tot nu toe hebt gehad? “Ja. Kennelijk heb je verschillende methodes om een probleem als het mijne aan te pakken. Er waren tand- artsen die aanboden om me te helpen, sommige vanuit commercieel oogpunt, andere kende ik en deden het uit vriendschap. Daar moet je dan een keuze in maken. Ik heb daar zelf een weg in moeten vinden door me veel in te lezen in de verschillende methodes en de voor- en nadelen van behandeltrajecten. Ik ben langs verschillende praktijken gegaan om hun verhalen aan te horen. Uiteindelijk heb ik voor mijn gevoel het juiste pad bewandeld. Ik ben blij dat ik me goed heb ingele- zen, want als ik maar wat had gedaan en dan een terugslag had gekregen, was ik misschien gaan twijfe-


NEDERLANDS TANDARTSENBLAD > 11 september 2015


len. Nu weet ik dat ik er zelf volledig achter stond.”


Hoe gaat het nu met u? “Het gaat wel goed. Ik heb er niet veel hinder meer van. Mijn aangezicht is ook wat beter geworden omdat de tanden wat zijn opgeschoven. Mijn omgeving is het inmiddels wel gewend dat mijn gebit er iets anders uit- ziet. Als ik foto’s van mezelf zie, denk ik: dat gebit kan nog wel wat beter. Maar eigenlijk valt het qua lasten allemaal wel mee. Ik moet één keer per maand naar de orthodontist, waar ik in het begin twee of drie keer per week met verdovingen in mijn mond uit de tandarts- stoel kwam. Het is dus wel wat rustiger. Daardoor word je er wat minder mee geconfronteerd. Ik ben er niet meer dagelijks mee bezig. Ik weet ook dat er geen andere behandelingen zullen plaatsvinden zolang mijn beugel er nog in zit.”


Bent u extra voorzichtig op het veld sinds het ongeluk? “Nee. Ik geloof dat het gevaar groter is als je bang of voorzichtig bent, omdat je dan minder scherp bent. Terwijl er eigenlijk niks gebeurt als je vol in een duel duikt, omdat het normale situaties zijn. Als je je inhoudt of je schrikt even, is het linker. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik alleen het veld weer op zou stap- pen als ik er weer vol voor durfde te gaan. Vanaf trai- ning één ben ik er in geknald. Misschien was ik juist scherper dan normaal, om mezelf er doorheen te trek- ken.”


Is het beeld dat u had van tandartsen en orthodontisten veranderd door wat u heeſt meegemaakt? “Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet echt een beeld bij had. Ik was ook niet heel strikt met mijn tandartsbe- zoekjes. Het is niet zo dat ik ooit bang voor de tandarts ben geweest. Ik vind dat ik nu heel pret ig geholpen ben. Ik merk wel dat er in de wereld van tandartsen verschillende stromingen en ideeën zijn op het gebied van behandelingen en wetenschap, terwijl ik dacht dat er maar één manier zou zijn, net als dat bijvoorbeeld je arm breekt en die in het gips wordt gezet. Maar blijk- baar zijn er meerdere soorten aanpakken, dat maakt het als patiënt wel lastig, zeker als je zeker wil weten dat je het goede kiest. Dat heeſt me wel verbaasd. Maar qua behandelingen en zorg vind ik het allemaal goed in orde.”


Heeſt u er spijt van dat u tijdens het ongeluk geen bitje droeg? “Het is eigenlijk raar, maar nee. Als ik nu terugkijk, zeg ik tegen mezelf: tuurlijk, waarom had je geen bitje in? Dat had me een hoop ellende bespaard. Maar het was eigenlijk nooit aan de orde. In mijn jeugd heb ik wel


NEDERLANDS TANDARTSENBLAD > 11 september 2015


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52