909 | WEEK 16-17 17 APRIL 2019


65 Reizen met de Zonnebloem goed gewaardeerd door passagiers


ARNHEM Nationale Vereniging de Zonnebloem bestaat dit jaar zeventig jaar en viert dat groots met diverse activiteiten én aanwezigheid op de Wereldhavendagen in Rotterdam, waar aandacht wordt ge- vraagd voor het werk dat de vereniging doet en de vaarvakanties die zij met het schip de Zonnebloem verzorgen.


MPS de Zonnebloem verzorgt zo’n 42 weken per jaar vaarvakanties voor mensen met een lichamelijke beperking, van jong tot oud. Het schip zelf is aangepast, zodat er ook zorg ge- boden kan worden voor de aanwezige pas- sagiers. Velen zijn rolstoel- of scootmobiel- gebruikers of zelfs bedlegerig. De reizen gaan door Nederland, België en Duitsland. Per reis kunnen er 69 mensen mee op vakantie en elke keer gaan er meer dan zestig vrijwilligers, vooral met een zorgachtergrond, mee om per- soonlijke aandacht en de juiste medische zorg te kunnen bieden.


kapitein het naar zijn zin heeſt, is het moeilijk doorstromen”, zegt hij met een lachje.


Hij wilde heel graag voor de Zonnebloem werken. “Toen ik nog jong was, vond ik de passagiersvaart niks, maar op den duur had ik de tankvaart toch wel gezien. Dan ben je de hele dag met drie anderen hard aan het werk. Hier zou het werk wat rustiger zijn, ondanks dat het wel een bedrijf van 24 uur per dag is. We varen zo’n 42 weken per jaar. Het werk is veel socialer. Je hebt toch elke keer weer nieuwe gasten”. Commercieel varen trok hem dan niet zo aan - dat zou weer hectischer zijn en ook ‘s nachts doorvaren betekenen - dus het motorpassagiersschip de Zonnebloem sloot perfect aan. Dat hij de kapitein van het nieuwe schip werd en het van de werf af kon ophalen, maakte het nog persoonlijker.


Kapitein Ronald Keikes.


De reizen zijn immens populair onder de doel- groep: er is plek voor 2990 gasten per jaar, en per jaar komen er ongeveer 5000 aanvra- gen binnen. Per aanmelding wordt bekeken of die persoon mee kan, waarbij onder meer de gezondheid belangrijk is: mensen die ter- minaal zijn bijvoorbeeld komen eerder in aanmerking.


“Dat dit kan, is geweldig”


Franny Hoogendoorn (79) is nu twee keer als gast mee op reis geweest, waarvan de laatste keer in de eerste week van maart. Zijzelf zit in een rolstoel, lijdt aan reuma en heeſt een stoma. Rondrijden kan niet meer, haar man rijdt ook geen auto meer. Een ge- wone vakantie is voor haar en haar man dus geen optie. “Dat dit kan, is geweldig. Wij varen heel graag, hebben dat ook altijd gedaan. Als we in een huisje gaan zitten, ko- men we nergens, zien we niks en met deze reizen juist wel. Ik geniet daarvan, mijn man ook. Je hebt ook heel leuke contacten met de mensen aan boord. Er is de hele tijd iets te doen en je ziet zo veel onderweg”. Ook de verzorging aan boord is wat haar betreſt helemaal in orde, van het culinaire avond- eten tot aan de aandacht van de verpleging aan toe. Een weekje weg is daarmee perfect voor het paar. “Dat is ook wel lang genoeg, hoor. Thuis hebben we het ook prima naar ons zin”, zegt ze met een lachje.


Ronald Keikes is sinds 2003 kapitein van het schip. Daarvoor heeſt hij jarenlang in de tank- vaart gezeten. Van ‘85 tot ‘91 is hij stuurman geweest op het vorige schip van de vereni- ging. Twaalf jaar later kreeg hij de functie van kapitein aangeboden. “Dat is het nadeel van een rederij met maar één schip: als de


“Het is gewoon om iets te kunnen doen voor de medemens”


Jalune van Meerten, een van de zorgvrijwilli- gers op de Zonnebloem, kan beamen dat het werk dat zij en de anderen aan boord doen, zeker gewaardeerd wordt. Zij is inmiddels dit jaar voor de twaalfde keer meegegaan aan boord. “Ik probeer altijd één keer in het jaar mee te gaan. Het is gewoon om iets te kunnen doen voor de medemens. Een keer een week in het jaar vrijwilligerswerk doen, dat moet kunnen. Toen ik achttien was, wilde ik iets anders doen dan anders. Dat door ons werk mensen toch op vakantie kunnen, dat is iets moois. En het is ook leuk om te doen! Je hebt toch net even wat meer tijd om deze mensen lekker in de watten te leggen, het komt niet op een half uur meer of minder. En nee, dit is geen vakantie, maar zo voelt het toch wel, ook al is het werk zwaar. Het is ook gewoon de sfeer onderling, je gaat met hetzelfde doel


op pad: onze gasten een fantastische week bezorgen”.


Ze is begonnen als algemeen vrijwilliger aan boord, om te zien of het iets voor haar was. “De eerste keer dat ik meeging, verbaasde ik me er- over hoe groot het aan boord is. En als je ziet wat erbij komt kijken: het is een hele onderneming. Iedereen is de eerste dag altijd weer even zoe- kende. De eerste keer heb ik het maar allemaal over me heen laten komen, je rolt er vanzelf een beetje in”. Sindsdien is ze niet meer gestopt. “Als je eenmaal begonnen bent met varen, wil je niet meer stoppen. Het is toch iedere keer weer een soort van thuiskomen aan boord”. Juist het va- ren bevalt haar dan ook goed. “Ik ben een keer mee geweest naar een hotel. Dat was heel an- ders, totaal anders dan het schip. Hierbij heb je meteen als je gaat varen het vakantiegevoel. En nu ik zo vaak mee geweest ben, weet ik steeds een beetje meer van het schip. Dat is altijd leuk om aan de gasten te kunnen vertellen”.


Tot nu toe bevalt het hem nog prima. Op zondagavond is hij vaak al op het schip, zo- dat hij maandag niet in de file hoeſt te staan en op tijd alle vrijwilligers kan opvangen die


dan binnenkomen. Maandagmiddag arrive- ren de eerste gasten, waarop omstreeks 15.00 uur het schip vertrekt om zaterdag weer in Arnhem te arriveren. Er is een bemanning van twaalf personen, zes in een nautische functie, de andere zes in een civiele functie. “Je bent altijd op je werkplek”, zegt Ronald. “Als je op jezelf wil zijn, moet je in je hut gaan zitten of aan wal gaan. Zodra je de deur uitstapt, ben je aanspreekbaar, je hebt altijd dienst”. Erg vindt hij dat niet, juist dat sociale trekt hem zo aan.


Ook het contact met de andere aanwezigen, de vrijwilligers, bevalt hem goed. Net iets minder dan de helſt van de bijna zeventig vrij- willigers verricht zorgtaken voor de gasten en het andere deel bijvoorbeeld werkt in de bar, het restaurant, de receptie of in de keuken. De bemanning van het schip zorgt elke maan- dagmorgen voor een briefing van alle vrijwil- ligers, zodat iedereen weet hoe het eraan toe gaat aan boord.


Elke week wisselt de groep aan boord van sa- menstelling. “Je hebt toch meer dan zestig verschillende karakters hier aan boord. Het is heel mooi om te zien dat iedereen zo gemoti- veerd is, ondanks dat het heel pittig werk is”, zegt Ronald. “Voor de vrijwilligers is het echt een werkvakantie, een soort varend hotel. Onze verpleegkundigen doen dezelfde taak die ze aan wal ook verrichten, maar hier hebben ze meer tijd om mensen te verzorgen dan aan wal. Of ze hier nu vijf minuten of uren bezig zijn met iemand, dat maakt niet zo veel uit”.


Dit zorgt ervoor dat het werk dat er gedaan wordt, heel erg gewaardeerd wordt door de gasten. “In de commerciële passagiersvaart kunnen gasten nog wel eens veeleisend zijn, maar hier werkt het op een heel andere ma- nier. Alles wat je doet, wordt gewaardeerd”.


Wereldhavendagen


Dit jaar zal MPS de Zonnebloem voor het eerst ook aanwezig tijdens de Wereldhavendagen in Rotterdam. Het schip ligt begin september een hele week in de Rijnhaven, waarbij bezoekers kunnen zien wat de Zonnebloem allemaal doet en hoe het aan boord van het schip is. Voorafgaand aan de Wereldhavendagen zullen er nog meer activiteiten georganiseerd worden. In 2015 heeſt het schip al een keer bij Sail Amsterdam gelegen, nu was het tijd om ook naar Rotterdam af te reizen. Kapitein Ronald had het idee al eerder geopperd, maar nu is het ook echt gelukt. Of het schip er dan elk jaar bij zal zijn, is nog maar de vraag: het schip ligt hiermee wel twee we- ken stil en met de grote vraag naar reizen, is dat altijd een afweging voor de vereniging.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76