search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
909 | WEEK 16-17 17 APRIL 2019


“MAAR ALLEZ, WE ZULLEN NIKS TEKORT KOMEN” Goede prijs voor kempenaar is problematisch


Als vervanger voor de spits kochten ze de 65-meter Augusta 3, die ze eveneens Beati noemden. Ze werd in 1964 als kempenaar van 51 meter gebouwd bij De Durme in Tielrode en in 1973 met veertien meter verlengd. Twee DAF’s van 250 pk drijven twee schroeven aan en het laadvermogen is 792 ton.


Toen ze het schip in 1986 kochten, had het nog een bouteur, een koproer. Op een dag in maart 1989 stond Marie-Christine voorop aan de bouteur, toen de Beati bij het uitvaren van het Hansadok in Antwerpen werd aangeva- ren door een grote tanker. De tanker raakte de Beati onder een hoek van 90 graden aan bakboord op de kop.


Marie-Christine viel aan stuurboord over- boord, waarna de lege Beati over haar heen voer. “Ik ging als een tol rond, ze heeſt onge- looflijk geluk gehad”, zegt Edouard erover. “Hij heeſt een boei gesmeten en een duwer- ke heeſt me eruit gehaald”, vertelt Marie- Christine. Een sleepboot, dus. Nog datzelf- de jaar lieten ze bij De Gerlien van Tiem een roosterboegschroef inbouwen.


Edouard Courtois Edouard en Marie-Christine kijken achterom op de brugvleugel van de Beati.


GENT Dit wordt het jaar dat Edouard Courtois en Marie-Christine Moreel gaan stoppen met varen. Maar of ze hun 65-meter Beati voor een goede prijs kunnen verkopen, is de vraag.


HEERE HEERESMA JR


De Vlaamse Belgen Edouard Courtois (1955) en Marie-Christine Moreel (1955) zijn kinderen van spitsenschippers. De ouders van Edouard hadden de spitsen Espero en Mantaro, die van Marie-Christine de Alma.


Ze leerden elkaar als zoveel schippersparen uit het Gentse kennen in het uitgaansleven van de toenmalige schipperswijk Muide, waar in de staminees niet alleen Frans- en Engelstalig repertoire werd gedraaid, maar ook nog werd gedanst op de muziek van de musette.


Marie-Christine is achttien dagen ouder dan Edouard. “Het zijn historische data”, vertelt Edouard. “Zij is geboren op 10 mei, de dag dat de Duitsers in 1940 België binnenvielen, en ik op 28 mei, de dag dat België zich overgaf”. Ze hebben niet het probleem van schippersparen die jaren in leeſtijd verschillen en dus niet te- gelijk met pensioen kunnen gaan. “We hebben er speciaal op gelet”, grapt Edouard.


Als kleine kinderen gingen ze naar de nonnen- school; Edouard in Bottelare, Marie-Christine


in Klein-Willebroek. “Het was een strenge ka- tholieke opvoeding”, vertelt Marie-Christine. “Elke morgen naar de kerk”. Ze herinneren zich het gezamenlijke eten op lange banken in de reſter. “Veel pap”, vertelt Edouard. “Een brij van dit en dat, de ene keer iets beter dan de andere”.


Later ging hij naar de schippersschool Jean de Brucq in Brussel. “Dat was iets aangenamer”. In die tijd waren Belgische kinderen tot hun veertiende leerplichtig en dat was de leeſtijd waarop ze weer aan boord gingen. “We had- den allemaal de goesting om bij vader te gaan helpen aan boord”. Wilde niemand iets anders doen? “Nee, we waren niet verplicht van ver- der te studeren”, vertelt Marie-Christine.


Op zijn negentiende ging Edouard in militaire dienst bij de Derde Genie Bruggencompagnie. “Eerst een maand opleiding in Turnhout en dan naar de kazerne in Westhofen bij Keulen. We waren daar met verschillende schippers- jongens en gingen samen naar de stad in onze vrije tijd”.


Toen hij op zijn twintigste weer bij zijn ou- ders aan boord kwam, was zijn vijf jaar jon- gere broer Armand net terug uit het internaat. Daarom kocht hun vader er voor Edouard een spits bij, de Beati. “Zo noemde de vorige ei- genaar hem al. Het is Latijn voor ‘de geluk- kige’. De letters stonden er mooi opgelast


Foto Heere Heeresma jr


en de naam stond mij aan, dus ik liet het zoals het was”. Edouard voer twee jaar met zijn broer, tot hij trouwde met Marie-Christine.


Aangevaren


De tijd op hun eerste Beati herinneren ze zich als een gelukkige. Ze voeren over de toer en kenden qua werk goede tijden, maar lagen ook wel wekenlang in Frankrijk te wachten tot de oogst van het land kwam. Een keer lagen ze meer dan een maand in Conflans-Sainte- Honorine met een heleboel spitsen naast el- kaar. Een schipper had een tafelvoetbalspel - een ‘kickerspel’ in het Vlaams - op de luiken gezet en de schippers speelden door, tot diep in de zomeravond - bijgelicht door een lamp aan een bezemsteel. Ze vonden het een gezel- lige en meer ontspannen tijd dan nu.


Ze bleven tot 1986 op hun spits varen, maar toen er kinderen kwamen - een dochter en een zoon - moest er een groter schip komen. “Dan hadden we de twee kinderen in de week- enden”, legt Marie-Christine uit. De spits werd aan een Waalse schipper verkocht, die er nog een tijdje mee voer en er tegenwoordig op woont in de voorhaven van Gent. “Het schip is niet omgebouwd, dus hij zou het kunnen ver- kopen als vrachtschip”, zegt Edouard.


Ik ging als een tol rond, ze heeſt ongelooflijk geluk gehad


Verkopen Edouard en Marie- Christine hebben zich voorgenomen om dit jaar met varen te stop- pen. Voor hun jaar- gang gaat het Belgisch wettelijk pensioen in, op 65 jaar of na 45 jaar werken. Omdat Edouards militaire dienst als werk mee-


telt, gaat zijn pensioen dit jaar in. “Mijn broer is vijf jaar jonger, dus die zal tot 66 moeten doorwerken. En in 2030 wordt het 67”. Ze zijn al een paar jaar aan het afbouwen en liggen in de zomer en de winter anderhalve maand stil, waarvoor ze een ligpolis hebben afgesloten.


Dat ze nooit een groter schip hebben ge- kocht, komt omdat ze geen opvolger hebben. In België ziet men onder jonge mensen nog minder animo om op een kleiner schip te va- ren dan in Nederland. “Mijn grootste zorg is mijn schip verkopen; dat is problematisch”, vertelt Edouard. “In Gent en Antwerpen lig- gen veel kempenaars die niet verkocht raken. Nochtans kan je zo’n schip makkelijk in vijf jaar terugverdienen”.


Ook de Beati zal tussen de te koop liggende kempenaars in Gent komen te liggen. “Zo triest is het. En als je de tarieven hoort van de schepen die verkocht worden, daar word je ook niet vrolijk van”, aldus Edouard. “Maar allez, we hebben er goed mee verdiend; we zullen niks tekort komen”.


13


Veth Propulsion is de thrusterleverancier die al decennia lang garant staat voor kwaliteit, service en innovatie. Uw vaarprofiel en specifieke wensen zijn uitgangspunt voor onze totaaloplossingen op het gebied van roerpropellers, boegschroeven, dieselmotoren en generatorsets. Samen bouwen, geïnspireerd door water, geïnspireerd door u.


360o VETH_Adv Scheepvaartkrant 260x94 (Apr16).indd 1


www.veth.net P.O. Box 53 | 3350 AB Papendrecht | The Netherlands | T +3178 615 22 66 | E info@veth.net 14-04-16 11:13


THE POWER TO TURN YOUR WORLD


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76