Fotografi e: De Beeldredaktie/Joost Hoving


037


bieden tal van mogelij kheden om zorg effi ciënter te organiseren. Niet als ver- vanging van persoonlij k contact, maar om de zorg toegankelij k te houden.”


Wat heeft je als voormalig specialist verbaasd toen je als huisarts aan de slag ging? “Patiënten die de huisartsenpost bellen met simpele vragen ‘omdat ze overdag moeten werken’. De vanzelfsprekendheid dat zorg 24 uur per dag beschikbaar moet zij n, daar hebben we als beroepsgroep nog geen goed antwoord op. We mogen ons duidelij ker uitspreken waar we wel en niet van zij n, vind ik. Hoe lastig dat soms ook is. Ook de grote afstand tussen de eerste en tweede lij n verbaast me. Dat begint al tij dens de opleiding. Als huis- arts leer je niets over wat een specialist van jou wil weten als je belt. Om de lij nen te verkorten, zou het echt helpen om de tweede lij n meer bij de huisartsen- opleiding te betrekken, en vice versa. Verder ben ik een groot voorstander van meer anderhalvelij nszorg.”


Mis je je oude vak nog weleens? “Laatst had ik dienst op de huisartsen- post toen er een jongen met een grote wond binnenkwam. Omdat het erg druk was bij de spoed, heb ik die toen zelf gehecht. Ik vond het heerlij k om weer even ‘met mij n handen’ te werken. Verder is het vak van huisarts solistischer dan dat van chirurg. Het sparren over een casus, mis ik soms wel. Tegelij kertij d haal ik zoveel voldoening uit mij n huidige vak. Ik ga weer blij naar mij n werk en kom blij thuis. Dat gevoel is onbetaalbaar.” <


Benieuwd naar het interview dat Arts en Auto 5 jaar geleden had met Aimee Kok-Pigge? Ga naar onze website: artsenauto.nl/aimee-kok.


048 Interview


Tekst: Wout de Bruijne Beeld: De Beeldredaktie/Herbert Wiggerman


049


Advocaat van de patiënt


Orthopeed Aimée Kok-Pigge (36) wil huisarts worden. Zij vindt zichzelf meer generalist dan specialist en denkt dat zij als huisarts ook meer invloed kan uitoefenen op veranderingen in de zorg. “Ik wil scheidsvlakken over- bruggen.”


W


e spreken elkaar bij Domus Medica, het verzamelkantoor- gebouw voor (para) medische organisaties in Utrecht. Sinds eind


vorig jaar werkt Kok hier. “Ik begeleid richtlijnherzieningen op het gebied van het bewegingsapparaat”, zegt ze. “Door het multidisciplinaire werken vanuit mijn wetenschappelijke achter- grond – ik ben gepromoveerd op nieuwe diagnostiek en behandelingen bij kraak- beenletsels in de enkel – kan ik bijdra- gen aan zorginnovatie en -verbetering.” Orthopeed Kok doet het werk voor


het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) en ziet het als een perfecte over-


brugging terwijl zij solliciteert voor de opleiding tot huisarts. Want dat wil ze worden. Het idee voor de carrièreswitch kreeg ze kort na de wereldreis die zij begin vorig jaar maakte. Kok reisde een half jaar lang met man en peuter van Nieuw-Zeeland en Australië via Indonesië naar de natuurparken van Noord-Amerika. “Het idee was dat we met ons hectisch gezinsleven – mijn man is arts op de spoedeisende hulp, onze dochter was nog geen jaar oud – tijdens de reis onder andere wat meer tijd voor reflectie zouden hebben.” Lachend: “Maar onze kleine kon daar natuurlijk moeilijke rekening mee hou- den, die had haar eigen drukke agenda.” Toch kon Kok tijdens het avontuur veel


nadenken over de zorg en over haar rol daarbinnen. “Op het moment dat we uit Nederland vertrokken, was ik net afge- studeerd als orthopeed. Ik ben een echte bèta en wilde als kind architect worden. Maar na een jaar bouwkunde, miste ik het sociale, het direct iets kunnen bete- kenen voor mensen. Ik ging geneeskun- de studeren.” Toen ze tijdens haar coschappen met


Hoe zorgen we ervoor dat jonge artsen iedere dag met plezier naar hun werk gaan, mentaal fit blijven en méér tijd voor de patiënt hebben? Daar richt Zin in Zorg zich op, een initiatief van VvAA, De Jonge Specialist, LAD en LOVAH. Te veel jonge zorgprofessionals kampen om verschillende redenen met burn-outklachten. Het verhaal van Aimée Kok is een inspirerend voorbeeld van hoe een zorgprofessio- nal de zin in het werk weer herkregen heeft. Aandacht voor


burn-out en succesverhalen over wat helpt om met plezier (weer) te werken in de gezondheidszorg, helpen zorgprofessionals hun werkplezier terug te vinden of te vergroten. Meer informatie en aanmelden via: zininzorg.nl


orthopedie kennismaakte en haar ‘de protheses en botsplinters om de oren vlogen’, wist Kok haar specialisatie. “Die combinatie van zorg, techniek en praktijk was het helemaal voor mij.” Al- thans, dat was het gedurende de eerste vier jaar van haar opleiding in de ‘regio AMC’. Daarna begon er iets te knagen. “Ik heb altijd graag allerlei activiteiten tegelijkertijd gedaan en had tijdens mijn studie diverse verenigings- en bestuursfuncties. Mede daardoor zag ik wat meer van de minder aantrekkelijke kanten van de zorg.” Als voorbeelden daarvan noemt Kok de grote regeldruk, de tijdrovende administratie, stress, afnemende autonomie en bovenmatig veel burn-out onder vooral a(n)oissen. “Maar zelf kon ik als aios weinig met die wetenschap zonder zeggenschap. Het toekomstperspectief frustreerde me zo, dat ik overwoog met mijn opleiding te stoppen. Maar ik ging door met het idee


moet niet worden voorbijgegaan aan de dagelijkse praktijk van de zorgverleners. Te vaak zie je dat zij onvoldoende wor- den meegenomen en dat geeft dan juist weerstand en heeft soms zelfs burn-out tot gevolg.” Juist in de scheidsvlakken binnen de


zorg is Kok geïnteresseerd. Ze wil ze overbruggen. “Van nature mijd ik het conflict, zoek ik verbinding en commu- nicatie. Er zijn binnen ons vakgebied veel verschillende inzichten en belan- gen, maar er is ook een hele grote ge- mene deler en dat is de beste zorg voor de patiënt. In het voortdurend besef daarvan liggen de oplossingen.” Haar zienswijze is de reden waarom


Kok de beweging Zin in Zorg (zie kader) een warm hart toedraagt. “Wij hebben in de zorg de mooiste beroepen die er zijn, maar zoveel a(n)iossen haken toch af. Zin in Zorg wil mentaal fitte dokters die met plezier werken, want bevlogen- heid is cruciaal voor goede zorg.” Volgens Kok bevindt de beweging, die


primaire zorg niet misssen’


‘Ik wil de


dat ik verschil zou kunnen maken als ik na het afstuderen ‘alles’ zou weten en kunnen in mijn vak en dat ik meer autonomie zou hebben.” Aimée Kok voltooit haar opleiding


orthopedie maar tijdens en na haar wereldreis komen de twijfels terug en worden ze zo groot dat ze na thuiskomst zelfs solliciteert op een functie in de consultancy. “Wél in de zorg overigens”,


lacht ze. “Maar onderweg terug van het sollicitatiegesprek bedacht ik me dat ik de primaire zorg helemaal niet wilde missen, sterker nog, ik wilde juist meer van de patiënten zien. Ik realiseerde me heel helder dat ik meer een generalist ben dan een specialist. Noem het een holistische gedachte, maar ik wil de zorg voor de héle mens en niet voor alleen een stukje.” En als huisarts denk ik het meest te kunnen zijn wat ik vind dat een zorgprofessional moet zijn: de advocaat van de patiënt.” Tegelijk denkt Kok dat zij in die posi-


tie als generalist ook meer invloed kan uitoefenen op volgens haar broodnodige veranderingen in de zorg. “Verande- ringen zijn hard nodig, maar daarbij


een aantal organisaties in de zorg vorig jaar startten, zich nog in een oriënteren- de fase. “Waar liggen precies de pijn- punten en wat zijn goede, breed ge- dragen initiatieven om vorm te geven? Maar het is naar mijn idee een groep mensen die er werkelijk iets mee doet. Ze verzamelen input door nationaal on- derzoek en zoeken naar het evenwicht tussen de jonge en de oudere garde: naar de verstandhouding tussen een genera- tie met social media en wellicht andere wensen in de individuele lifestyle, en de oudere collega’s met hun rijke ervaring van jarenlang dokteren, in al haar facet- ten. Met onderlinge verwijten komen we er niet en opmerkingen als ‘in mijn tijd draaide ik het hele weekend dienst zonder slaap’ en ‘ja, maar jij had mijn administratie niet’, dragen ook niet bij aan een goede verhouding.” De orthopeed/toekomstig huisarts


geeft aan dat het maken een lange reis – ‘dat is iets anders dan vakantie’ – ove- rigens praktisch ook heel goed kan wer- ken tegen burn-out. “Doe het als u kunt. Het is gezond voor het hoofd en het hart. Alleen niet voor je portemonnee.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92