Interview 033


CV


Architect Francesco Veenstra (1973) studeerde aan de Rotterdamse Academie van Bouwkunst. Hij liep stage bij het internationaal vermaarde architectenbureau Mecanoo, waar hij in totaal 23 jaar werkt, vanaf 2007 als partner. In 2017 zette hij met twee collega’s Vakwerk Architecten in Delft op, waar hij nog altijd deel van uitmaakt. Van 2019 tot 2021 was hij voorzitter van de bond van Nederlandse Architectenbureaus (BNA). In 2021 werd hij benoemd tot Rijksbouwmeester. In die hoedanigheid is hij voorzitter van het College van Rijksbouwmeester en Rijksadviseurs, dat het kabinet gevraagd en ongevraagd adviseert over volkshuisvesting, stedenbouw, architectuur en mobiliteit.


‘Focus niet te veel op


in deze sectoren, ontwerpers eerder in te zetten in het besluit- vormingsproces. Vooral als je met ingewikkelde vraagstukken aan de slag gaat, waarbij veel verschillende belangen spelen. Vaak komen ontwerpers – architecten, maar bijvoorbeeld ook ICT’ers – pas in beeld als er concrete ‘bouwplannen’ nodig zijn. Maar in de fase daarvóór, de pre-ontwerpfase, kunnen zij ook van grote betekenis zijn. Ontwerpers zijn creatief, denken flexibel, verbeelden ideeën. Ze zijn gewend om allerlei opties te onderzoeken en verschillende scenario’s te schetsen, vóór- dat de uitgangspunten zijn gestold. Met hun aanpak kunnen ze zorgprofessionals helpen om op een andere manier te kijken naar de vraag: wat is nodig voor wie? Uiteindelijk leidt dat tot betere – en dus ook efficiëntere – besluiten.”


Samen kom je verder “De vraag naar zorg groeit en het aantal mensen dat die zorg kan geven neemt af. Een deel van de oplossing van dit probleem ligt in veerkrachtige wijken en buurten, waarin mensen verbonden zijn en naar elkaar omzien. Veel van de bestaande woonzorggebouwen bieden kansen om er vitale gemeenschap- pen te creëren, maar in de praktijk zijn wonen en zorg – in beleid en financiering – nog altijd vaak gescheiden. Om ze beter te verbinden, hebben we als College van Rijksbouwmeester en Rijksadviseurs de Woonzorgchallenge bedacht: een nieuwe manier om locaties zowel ruimtelijk áls sociaal te ontwikkelen en zo toekomstbestendig te maken. Afgelopen jaar hebben we een pilot gedaan met een woonzorggebouw, een co-creatie van bewoners, woningcorporatie Staedion, zorgorganisatie Middin en de gemeente in Den Haag Zuidwest. Onder begeleiding van


urgentie, maar kijk ook naar de lange termijn’


ontwerpers zijn zij samen aan de slag gegaan met innovatieve manieren om wonen en zorg bij elkaar te brengen. Bewoners kregen een stem, professionals werden uitgedaagd om voorbij hun eigen domein te kijken, ontwerpers droegen creatieve oplossingen aan. Samen hebben ze bijvoorbeeld nagedacht over toegankelijkheid en duurzaamheid. Maar ook over hoe je met elkaar wilt samenleven, en samen zorg kunt organiseren. Zo is er een plan ontstaan voor een woonzorgcomplex waar men naar elkaar omziet en op een waardige manier oud kan worden. De lessen uit de pilot hebben we verzameld in een praktische handreiking, in de hoop dat die partijen in heel Nederland motiveert om zelf een Woonzorgchallenge te starten en zo bij te dragen aan een leefbare, duurzame, inclusieve gebouwde omgeving.”


We bouwen vandaag aan de toekomst van morgen


“Vlak voor de zomer werd de Wet versterking regie volkshuisvesting in de Tweede Kamer aangenomen. Die zorgt ervoor dat Rijk, provincies en gemeenten beter kunnen sturen op hoeveel, waar en voor wie er wordt gebouwd. Daar sta ik helemaal achter, maar tegelijkertijd vind ik dat er nog te weinig visie is voor de lange termijn. In het politieke debat ligt de focus op urgentie, op problemen die in het hier en nu moeten worden opgelost. Voor de effecten van de besluiten op de lange termijn is relatief weinig aandacht. Terwijl het mijns inziens écht daarom gaat. Tweede Kamerleden moeten meer verantwoor- delijkheid nemen voor de verre toekomst, en tot consensus komen over hoe we maatschappelijke ontwikkelingen als bevolkingsgroei en vergrijzing opvangen. In het kader van volkshuisvesting en ruimtelijke ordening, maar natuurlijk ook van bijvoorbeeld onderwijs en gezondheidszorg. Een voorbeeld uit mijn eigen werkveld. Momenteel gaat het


veel over het schrappen van wetten en regels om nieuwbouw te versnellen en betaalbaarder te maken. Heel begrijpelijk met het huidige woningtekort. Maar die wetten en regels hebben in het verleden wel gezorgd voor de gezonde en veilige woningen waar we nu allemaal in wonen. Als je slechter gaat bouwen, of op een verkeerde plek, wordt goedkoop straks duurkoop. Het is dus belangrijk om het korte én langetermijnperspectief voor ogen te houden. En een open dialoog te voeren over welke belangen wanneer zwaarder moeten wegen. Wellicht goed om, zo vlak voor de Tweede Kamerverkiezingen, ook eens door de bril van dit toekomstperspectief naar de verschillende verkiezingsprogramma’s te kijken.”


<


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92