Tekst: Edo Dijksterhuis


053


Kris Lemsalu, ‘3 of Life’, 2017, mixed media installation, photo courtesy: Tatjana Pieters Gallery, Ghent, and We Document Art. Courtesy: The artist, Temnikova & Kasela gallery, Koppe Astner gallery


Mariken Wessels, Nude, Water and Green Leaves I, 2018, digitale print op lompen papier, 92 x 127 cm, The Ravestijn Gallery, Amsterdam


Mariken Wessels, Arising from the Ground - Model Cox II, 2018, keramiek, 106 x 116 x 95 cm, The Ravestijn Gallery, Amsterdam


in Human After All, loopt decennia op de huidige trend vooruit. Sinds de jaren tachtig maakt zij sculpturen vergelij k- baar met Wo-Man? (2018). Deze fi guur zet haar hand als een gebalde vuist in haar zij , haar hoofd mondt uit in een vorm die lij kt op een duim en wij svinger die samen een gebaar van superioriteit uit- drukken. Met dit bescheiden, maar zeer krachtige beeld manifesteert de Japanse kunstenaar zich als vrouw in een door mannen overheerste maatschappij . Kris Lemsalu vat de mens meer


op als onderdeel van al wat groeit en bloeit, een beetje vergelij kbaar met de vruchtbaarheidsbeeldjes van weleer. De Estlander verbond drie lichamen als takken aan een levensboom. Met hun opgeheven armen en blanco gezichten


Klara Kristalova, Still remaining, 2012, Courtesy of the artist and Perrotin, Photo: Claire Dorn


ogen ze als generieke spoken, maar ze dragen wel jassen van groen, geel en grij s plastic. Ergens zit er wel iets van eigenheid in, maar het is een dun laagje dat zo kan worden afgepeld.


Kwabben en plooien Als het gaat om het afbeelden van mensen, hebben kunstenaars eeuwen- lang de neiging gehad tot idealiseren en standaardiseren. Maar de opkomst van de queerbeweging en Black Lives Matter heeft alles op scherp gezet. De dominan- te norm is ontmaskerd als valse meetlat die voor iedereen zou gelden, maar enkel van toepassing is op een bevoor- rechte minderheid. Er komt steeds meer aandacht voor een ander geluid, voort- gebracht door lichamen die niet wit,


mannelij k en heteroseksueel zij n. Ook afwij kende maten behoren tot het repertoire van andersheid. Mariken Wessels behandelt in haar inmiddels beroemde fotoboeken de sociale con- venties rondom lichamelij k schoon; onze collectieve obsessie met het ideale lij f en de schaamte die velen voelen die niet in maatje 36 passen. De fi guren die Wessels recentelij k uitvoerde in kera- miek, hebben geen hoofd, ze zij n geredu- ceerd tot pure lichamelij kheid. En die is extreem opgeblazen, tot een landschap van plooien, kwabben en ledematen die de onhandige massa proberen te stutten maar daar slechts gedeeltelij k in slagen. Deze fi guren lij ken te willen wegkrui- pen maar met hun omvang zit verstop- pen er niet echt in.


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100