035
mij n leven. Nog steeds heb ik er warme contacten, ook met de nieuwe raad van bestuur. Zij maken zich onvermoeibaar sterk voor geneeskunde ten behoeve van de uitvoerende kunsten.” Boni Rietveld behandelde er duizen-
den dansers en musici uit binnen- en buitenland. Behalve bij het MCDM was hij ook zeer actief voor de Nederlandse Vereniging voor Dans- en Muziekgenees- kunde (NVDMG). In 2015 werd Rietveld benoemd tot Offi cier in de Orde van Oranje Nassau. “Maar”, benadrukt de succesvolle orthopeed, “dat was allemaal nooit gebeurd zonder de fantastische me- dewerksters die ik had. Ik vond hen vaak via het omscholingsfonds voor dansers.” In het werk hanteerde Rietveld altij d
zij n vierstappenplan. “De eerste stap is een goede diagnose. Dat klinkt logisch, maar gebeurt lang niet altij d: door haast of door gebrek aan specifi eke kennis van dit soort blessures. Luister, kij k en onderzoek eerst goed wat er aan de hand is en leg dan uit hoe dat komt en wat de patiënt er zelf aan kan doen. Stap twee is conservatief niet invasief,
stap drie conservatief wel invasief. Ope- reren is pas de allerlaatste optie. Maar alles staat of valt met vertrouwen en dat krij g je door empathie, respect voor de passie van de uitvoerende kunstenaar, specifi eke kennis en ervaring. De bevlogen en energieke pensionado
George Balanchine, hadden bezocht. Hij had BSE en was in zij n laatste dagen.” De periode in New York was bepalend
voor de carrière van Boni Rietveld. “Dans bleek de synthese van mij n drie passies: muziek, sport én de belangstelling voor het menselij ke bewegingsstelsel. Als je die drie – simpel gezegd – mixt, krij g je dans.” Blij kbaar werd zij n nieuwe liefde in
bredere kring bekend. “In 1986 verwees de fysiotherapeut van het Nederlands Dans Theater (NDT) een geblesseerde danseres naar mij door. Ik kon haar helpen en er volgden meer dansers.” Het leidde voor Rietveld tot een unieke aanstelling als orthopedisch chirurg van het NDT. Uiteindelij k culmineerde
‘De trompet is een
onlosmakelij k deel van mij n
persoonlij kheid’
een en ander in 1993 tot de oprichting van het Medisch Centrum voor Dansers & Musici (MCDM), een speciale kliniek in het Haaglanden Medisch Centrum (HMC) Westeinde in Den Haag. “Ik ben het Westeinde ziekenhuis nog steeds in- tens dankbaar voor die mogelij kheid in
wil zij n stappenplan doorgeven aan zij n opvolgers. Dat doet hij onder andere door de lezingen die hij graag houdt. En om het belang van de specialisatie te benadrukken en straks een vorm van documentatie na te laten, promoveerde Rietveld alsnog toen hij al 65 was. En nog steeds toont hij zich betrokken.
”Hoewel familie en vrienden bovenaan staan en muziek en sport – Rietveld rent, fi etst en tennist nog – daar direct op volgen, houdt hij de ontwikkelingen bij MCDM en NVDMG in de gaten. En ook die van nieuwe centra die er inmiddels zij n, bij voorbeeld in Beetsterzwaag, Hoofddorp en Maastricht. ”We moeten de krachten bundelen, je
bent de verworvenheden in dit specialis- me zo weer kwij t. Blij f vechten”, blaast Boni Rietveld het reveille. <
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100