search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
032 Zorgagenda Gezien en gehoord


In het essay Gezien en gehoord – 17.000 ervaringen met zorg en hulp van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving wordt een veelheid van ervaringen, suggesties en wensen besproken van zorgverleners, patiënten, mantelzorgers en beleidsmakers. Het essay biedt een kader voor betrokken partijen om met elkaar in gesprek te gaan over passende gezondheidszorg. Voorzitter Pauline Meurs: “Er zijn geen quick fixes.”


V


anaf april 2017 heeft de Raad voor Volksgezond- heid en Samenleving (RVS) reacties op De Zorgagenda opgehaald. Ruim 17.000 reacties kwamen binnen.


Na het analyseren en bespreken van alle reacties heeft de RVS op 8 februari het essay Gezien en gehoord aangeboden aan de drie bewindslieden van VWS. De RVS roept hen op om echt werk te maken van


‘het zien en horen’ bij de beleidsprogram- ma’s die nu op VWS in de maak zijn. Voorzitter van de RVS Pauline Meurs


over de raadpleging: “We hebben gepro- beerd de belangrijkste rode draden te halen uit alle reacties en met veelzeg- gende voorbeelden te laten zien waar de prioriteiten zouden moeten liggen. Een rode draad is de veelheid aan toegangs- drempels, niet alleen financieel maar ook mentaal en administratief. Bijvoorbeeld


de herindicatie voor patiënten met een chronische aandoening. De aandoening is chronisch, waarom dan de verplichting van herindicatie?” Meurs was aangenaam verrast door de


vele reacties die op de raadpleging over De Zorgagenda kwamen. “Zo veel men- sen waren bereid hun verhaal te doen. Daarnaast kon men afstand nemen van het eigen verhaal en goede suggesties voor verbetering aandragen.” Een tweede rode draad in de reacties was dat de zorg over het algemeen als goed ervaren wordt, maar dat mensen wel vaak het gevoel hebben dat er niet voldoende naar hun persoonlijke situatie gekeken wordt. Meurs licht toe: “Mensen willen echt gezien worden, dat geldt niet alleen voor de patiënt en de mantelzorger, maar ook voor de zorgverlener.” Meurs vervolgt: “Op de vraag wie er aan zet is om verbe- teringen aan te brengen, kwam steeds naar voren dat het altijd gaat om ver- schillende partijen samen. Daarbij keek


Drie principes


Na de analyse van 17.000 ervarin- gen met zorg en hulp heeft de RVS een afwegingskader opgesteld, dat verschillende partijen kunnen hante- ren wanneer zij met elkaar in gesprek gaan over bedoelingen, initiatieven, ideeën en maatregelen in de zorg. Om te toetsen of het werkelijk tot meer passende zorg en hulp zal leiden. Dus: nieuw plan? Nieuwe maatregel? Nieuw initiatief? Eerst toetsen aan de volgende drie principes.


Eenvoud Voor wie maak ik het nu eenvoudig? Begrijpt de burger het?


Mensen die werken aan gezondheid en een gezonde samenleving verdwa-


len nog te vaak. Dat betreft patiën- ten, cliënten en hun naasten als het gaat om toegang – maar net zo goed professionals en bestuurders als het gaat om het leveren van maatwerk of het afleggen van verantwoording. Met ‘eenvoud’ als principe kan hier de komende jaren aan gewerkt worden. Onder meer door bij een nieuw idee of initiatief de vraag te stellen voor wie het daarmee eigenlijk eenvou- diger wordt. Of door te checken of degene voor wie een nieuwe aanpak of maatregel bedoeld is deze ook be- grijpt. En let wel: eenvoudig betekent niet hetzelfde als simpel.


Grenzenwerk Kan ik hiermee voorbij domein- grenzen werken? Ken ik de gevolgen hiervan voor anderen?


Ook in een gezonde samenleving blijven schotten en grenzen tussen domeinen bestaan. ‘Alles integraal’ is geen passend antwoord op de er- varen versnippering tussen domeinen en de ervaren complexiteit van het stelsel. Meer houvast voor profes- sionals, bestuurders en beleidsma- kers biedt het principe ‘grenzenwerk’ 14/24 (Oldenhof 2012). Nu lukt het maar mondjesmaat om een grens van een sector, domein of vakgebied over te steken of een ander vanaf de


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92