086 Brieven 000 Partijprogramma’s De verkiezingen staan weer voor de deur en met meer deelnemende


partijen dan ooit tevoren, wordt het nog een hele klus om op 15 maart aanstaande een afgewogen keuze te maken. Arts en Auto nam alle verkiezingsprogramma’s door en sprak met partijen om helder te krijgen wat ze van plan zijn op het gebied van de zorg. Het rommelde de afgelopen


jaren immers flink op het front van het zorgstelsel. Moet marktwerking in de zorg in stand blijven, moet het op de schop of moet het hele stelsel veranderen?


En wat zijn de belangrijkste veranderingen? Met die vragen in het achterhoofd zetten we de plannen van zeventien politieke partijen op een rij.


VVD: sterke verzekeraars en meer markt


De liberalen van de VVD zijn misschien wel de meest hartstochtelijke voorstan- ders van het stelsel van marktwerking in de zorg. Het partijprogramma is er dan ook op gericht om marktwerking in de zorg op de huidige manier voort te zetten en waar mogelijk zelfs uit te breiden. Zo wil de VVD dat het mogelijk wordt om winst uit te keren aan aandeelhouders van zorginstellingen, ook waar dat nu nog niet is toegestaan. Ook moeten ver-


D66: zorgmarkt verder ontwikkelen


Net als grote liberale broer VVD is D66 trots op het stelsel van gereguleerde marktwerking. ‘Het Nederlandse zorg- stelsel wordt internationaal geroemd


Tekst: Eelke van Ark 000


PVV: weinig duidelijkheid over de zorg


Wat de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders precies wil met de gezondheids- zorg valt nauwelijks uit het verkiezings- programma op te maken. Maar woord- voerder Reinette Klever licht desgevraagd toe dat de PVV marktwerking in de zorg wil inperken. De partij steunt het Natio- naal Zorgfonds niet, maar denkt dezelfde doelen te kunnen bereiken binnen de huidige opzet van het stelsel. Zorgver- zekeraars moeten blijven, maar voeren wat de partij betreft niet langer de regie op de zorg. Hun rol moet zich beperken tot de taken die de ziekenfondsen eerder


Zorg in verkiezingstijden


CDA: gematigdee beperking marktwerking


Het CDA slaat met zijn programma een weg in van gematigde beperking van de marktwerking zonder het stelsel compleet te veranderen. Patiënt en verzekerde moeten meer macht krijgen. Voor de positie van verzekeraars ten


opzichte van zorgverleners staan geen veranderingen op de planning. Een verbod op winstuitkering voor zorgver- zekeraars, dat kamerlid Hanke Bruins Slot afgelopen jaar al steunde, springt het meest in het oog. Het CDA wil verzekeraars verplichten minimaal één standaardpolis aan te bieden met gelijke voorwaarden bij alle verzekeraars. Budgetpolissen wil de partij verbie-


den. De zorgkosten beteugelen moet blijven plaatsvinden door middel van


bestuursakkoorden met een macropla- fond, uit te voeren via de verzekeraars. Vervanging van tweedelijnszorg door


de eerste lijn is daarbij een speerpunt. Ook wil het CDA dat de overheid meer invloed gaat uitoefenen op de farmaceu- tische industrie om medicijnkosten te drukken. Het CDA wil het eigen risico fors verlagen. Tot slot wil het moge- lijkheden onderzoeken om patiënten middels WMO- en cliëntenraden meer inspraak te geven.


PvdA: compromis


Nadat de campagne van de PvdA in 2012 geheel in het teken stond van het terug- draaien van marktwerking in de zorg, en de partij de afgelopen vier jaar door compromissen in het regeerakkoord


juist mee moest werken aan het tegen- deel, kiezen de socialisten in 2017 voor een soort middenweg. Het eigen risico moet worden


afgeschaft, de PvdA steunt ook het wetsvoorstel dat winstuitkering door zorgverzekeraars moet verbieden, maar een stelselwijziging wil de partij niet. Marktwerking zoals we die nu kennen, blijft gehandhaafd in de tweede lijn, maar specialistische zorg en eerstelijns- zorg worden als het aan de PvdA ligt uitgezonderd. De partij stelt voor de Mededingings-


wet aan te passen zodat huisartsen en andere eerstelijns zorgverleners mak- kelijker kunnen samenwerken. Ook vindt de PvdA dat de eerste lijn


meer zorg moet overnemen. De verze- keraars mogen tot slot ook niet langer concurreren met verschillende polissen: er moet een basispolis komen.


zekerden duidelijk kunnen zien wat het verschil in kwaliteit is tussen zorgver- leners. De partij pleit daarom voor het transparant maken van die verschillen. Het eigen risico wordt niet aangepast. De zorgkosten wil de VVD net zoals in de afgelopen jaren in de hand houden door macrobudgetten die uitgevoerd worden door slim inkopende zorgverzekeraars. Daarmee blijft een sterke positie van verzekeraars belangrijk voor het VVD- programma. Bureaucratie verminderen wil de VVD door kwaliteitsindicatoren te uniformeren. De ACM moet tot slot strenger gaan op-


treden bij fusies tussen zorginstellingen en verzekeraars, maar de VVD vindt dat daarbij het patiëntbelang voorop moet staan. Dat belang is volgens het verkie- zingsprogramma vooral dat er voldoende keuze tussen zorgverleners moet blijven bestaan.


om de kwaliteit van zorg’; D66 wil dan ook zeker niet minder marktwerking, eerder meer. Verder uitkristalliseren, noemt de partij dat. De belangrijkste actie die nodig is op dit front, noemt de partij het inzichtelijk maken van kwaliteit van zorg, waar zorgaanbie- ders nu nadrukkelijk hun rol in moeten nemen. Binnen het bestaande stelsel ziet D66 wel verbeterpunten. De partij pleit voor ruimte om te


experimenteren op meerdere fronten: met populatiebekostiging bijvoorbeeld, met preventie op het gebied van gezond leven en met pilots die nieuwe vormen van contracteren mogelijk maken tussen verzekeraar en zorgverlener. De zorgverzekeraars moeten tot slot meer nadruk gaan leggen op kwaliteit en hun verzekerden daar beter over informeren. Winstuitkering door verzekeraars past daar volgens D66 niet bij.


hadden; de rekeningen controleren en het geld overmaken aan zorgverleners. Verzekeraars mogen daarbij geen winst uitkeren en moeten vanuit hun winst en reserves de premies verlagen. Het eigen risico wil de PVV afschaffen. Artsen zul- len tot slot in loondienst moeten als het aan de partij ligt.


SGP: alleen het eigen risico verlagen


De Staatkundig Gereformeerde Partij ziet zorg volgens haar verkiezingspro- gramma als een christelijke opdracht. En aan die opdracht voldoet het zorg- stelsel van gereguleerde marktwerking volgens de SGP min of meer; er wordt aan de opzet van het stelsel niets ver- anderd. Er moet volgens de partij een


Verkiezingen In Arts en Auto 02 werd in een artikel aan- dacht besteed aan de zorgparagraaf in de verkiezingsprogramma’s van een groot deel van de politieke partijen, die meedoen aan de verkiezingen.


Met interesse las ik het artikel ‘Zorg in verkiezingstijden’, waarin u de zorgpa- ragrafen van diverse politieke partijen vergelijkt. Tot mijn grote spijt ontbrak in dit artikel de zorgparagraaf van Forum voor Democratie. Sinds december vorig jaar hebben wij op onze website opgeno- men welke plannen de partij heeft met de zorg. Ik kan geen reden bedenken waarom u ons zou willen passeren. Wij zijn een jonge partij, maar dat geldt ook voor andere, wel genoemde partijen. Onze zorgadviesraad is samengesteld uit meerdere personen die zelf werk- zaam zijn of waren in de zorg; enkele medisch specialisten, enkele onderne- mers in de zorg, iemand die jaren in de raad van bestuur heeft gezeten van een grote zorgverzekeraar en ikzelf. Onze standpunten verdienen dus om meer dan één reden vermelding. Twee van onze zorgadviesraadleden staan boven- dien ook op de kandidatenlijst. Ik acht het uitgesloten dat VvAA onze partij zou willen boycotten zoals de NPO doet bij het verkiezingsdebat van de kleine partijen op 14 maart. Ik houd het dus op een voor ons pijnlijke vergissing en ga ervan uit dat u bij de eerstvolgende gelegenheid onze partij alsnog onder de aandacht brengt.


Gert Reedijk psycholoog/psychotherapeut, kandidaat-lid Tweede Kamer


Ledemaatjes Ledemaatjes (heel vroeger Bermlampjes geheten) is al jarenlang een van de best gelezen rubrieken in Arts en Auto. Tegelij- kertijd ‘leest’ de rubriek als een rommelig prikbord, hetgeen sommige lezers – en ook een aantal redacteuren – stoort.


Met veel plezier lees ik al jaren uw blad. Maar ook vraag ik jaarlijks om de lees- baarheid van de Ledemaatjes te verbe- teren. Er zijn diverse rubrieken, maar met name de onderwerpen ‘Onroerend goed aangeboden’ en ‘Vakantie’ zijn erg onoverzichtelijk. Niet per regio, land of plaats, maar alles door elkaar. Je moet alles doornemen om iets te vinden in een land of plaats waarvoor je belang- stelling hebt. Met een database structuur moet dit toch simpel opgelost kunnen worden. Of vraag bij de plaatsing van de ledemaatjes de plaats of het land afzon- derlijk in te voeren, zodat hierop geselec- teerd kan worden en zo in het tijdschrift opgenomen. Ondanks toezeggingen dat hiernaar gekeken zou worden op termijn, is er nog steeds niets gewijzigd. In dit digitale tijdperk moet Arts en Auto meegaan in de vaart der volken. S.J.M. Wijthoff


Naschrift:


U heeft gelijk, de twee genoemde rubrieken in Ledemaatjes zijn onoverzichtelijk. En het klopt dat een en ander technisch gezien aangepast zou moeten kunnen worden en dat die aanpas- sing nog op onze todo-lijst staat. Voornamelijk omdat die een redelijk complexe wijziging behoeft in de diverse samenwerkende systemen van VvAA en Arts en Auto. Een klusje dat wij – niets menselijks is ons vreemd – al een tijdlang voor ons uitschuiven. Met excuses daarvoor. Ooit komt het goed.


000 Buitenland


Specialiseren over de grens


Voor een aantal populaire specialismen kunnen basisartsen in Nederland


maar moeizaam een opleidingsplek vinden. Een gang naar het buitenland is voor sommigen een goede optie. En vaak zijn de verdiensten als aios er ook nog beter.


N


adat Amanda Trompenaars (29) voor de tweede keer te horen had gekregen dat de opleidingsplek kindergeneeskun- de aan haar neus voorbijging, heeft ze


haar blik naar buiten gericht. “Duitsland en Engeland passeerden de revue, maar het werd België, ook vanwege de taal en de afstand”, zegt Trompenaars die sinds september 2016 arts-specialist in oplei- ding (aso) is in het Universitair Zieken- huis Antwerpen. Over een kleine vier jaar hoopt ze kinderarts te zijn. Trompenaars is niet de enige die de


grens over trekt voor haar opleiding tot medisch specialist. Exacte cijfers ontbreken maar de trend is dat steeds meer basisartsen hun heil in het buiten- land zoeken. Vooral voor specialismen waarvoor zich in Nederland vijf keer zo- veel kandidaten melden dan er plaatsen zijn, zoals kindergeneeskunde, heelkun- de, plastische chirurgie en obstetrie/- gynaecologie, lijken onze buurlanden een aantrekkelijke optie. Gynaecoloog Willem-Jan Cuypers (42)


maakte in 2009 ook de keuze voor een opleidingsplaats in het buitenland. Voor het Städtisches Krankenhaus in Heins- berg om precies te zijn, 20 km van zijn woonplaats Roermond. “Nederland kent golfbewegingen als je kijkt naar het ideale profiel voor een aios. Toen ik in


2001 afstudeerde, moest je vooral veel ervaring hebben opgedaan als anios en toen ik een jaar of vijf later die ervaring had, wilde men liever kandidaten die vers uit de schoolbanken kwamen en aantoonbare wetenschappelijke ervaring hadden.” Cuypers werkte enkele jaren als anios gynaecologie, deed de opleiding tot seksuoloog en soa-zorg en belandde uiteindelijk in de seksuele gezondheids- zorg en psychiatrie. “De rode draad in die jaren bleef gynaecologie, dus daar wilde ik me graag in specialiseren, maar de opleidingsplekken lagen ook toen niet voor het oprapen. Ik woonde en werkte destijds in de grensstreek en had veel- vuldig contact met Duitse gynaecologen. Zij wezen me op de mogelijkheid mijn opleiding daar te doen.”


Ervaring opdoen Sommige artsen kiezen voor een verblijf in het buitenland om ervaring op te doen waarmee ze bij terugkeer de kans op een opleidingsplek in Nederland vergroten. Vincent Meyer (28) uit Groningen is daar een voorbeeld van. Meyer werkte na zijn afstuderen een jaar als anio in UMC Groningen, toen hij overwoog op een opleidingsplek chirurgie te sollicite- ren. “Maar ik vond dat ik nog niet klaar was en wilde eerst nog een tijd in een perifeer ziekenhuis werken, liefst in het buitenland.” Voor Meyer moest het wel een Engelssprekend land worden. “Ik heb een tijd in Nieuw-Zeeland gereisd en wil-


de daar graag werken, maar om er aan de slag te kunnen moet je eerst examens doen en vier jaar ervaring hebben.” Nadat Meyer nog een aantal Angelsak-


sische landen had ‘bestudeerd’, kwam hij uit bij Ierland. “Daar hebben ze een groot tekort aan artsen, dus dat kwam goed uit. Ik heb gewoon het vliegtuig gepakt naar Dublin en heb me gemeld bij de spoed- eisende hulp van het St. Vincent Hospital. Na een kort gesprek kreeg ik te horen dat ik een paar dagen later kon beginnen.” Ook Trompenaars pakte door toen ze


eenmaal had besloten haar geluk in België te beproeven. “Ik heb een open sollicitatie gestuurd. Daarop vroegen ze mij twee weken mee te lopen zodat we van beide kanten konden ervaren of we met elkaar verder wilden. Dat was voor mij ook prettig; behalve dat ik daardoor goed wist waar ik aan toe was, konden we tijdens het sollicitatiegesprek ook meer de diepte in.” Wel was ze verbaasd dat ze tijdens dat gesprek zo’n tien mensen tegenover zich had. “En het ging ook over persoonlijke dingen. Heel anders dan de gesprekken die ik in Nederland had gehad.”


Niet al te direct Dat sollicitatiegesprekken in België anders lopen dan in Nederland, bevestigt Lieselotte Klop van BKV, het werving- en selectiebureau dat regelmatig artsen begeleidt naar een opleidingsplek in het buitenland. “In België wil men graag een goed gevoel hebben, niet alleen


Bureaus


Bureaus die artsen bemiddelen en begeleiden naar een baan in het buitenland, zijn onder meer BKV, Mmedical, TMI en Via Medica. Meestal gaat het om reguliere banen, maar ook basisartsen die hun opleiding tot medisch specialist in het buitenland willen doen, kunnen bij deze bureaus terecht. Veelal hebben de bureaus verstand van zaken als het gaat om het laten erkennen van diploma’s en kunnen ze helpen bij de financiële, fiscale en logistieke consequenties van een verblijf in het buitenland.


Tekst: Richard Hassink Beeld: Tamar Smit 000


Mijn huis Bewoners van de huizen die in de rubriek Mijn huis centraal staan, ontvangen vaak veel reacties. Ook uit onverwachte hoek.


De reportage over ons huis ‘De Olden Tempel’ (juni 2016) heeft ons enorm veel leuke reacties opgeleverd. Er kwam zelfs een bericht vanuit Vlaanderen; een Vlaamse dame kon ons meer informatie verschaffen over het schilderij van de ‘Dame in het groen’, dat oorspronkelijk in haar ouderlijk huis hing! André heeft


Mijn huis


Wie André Bremers (49, chirurg-oncoloog Radboudumc Nijmegen), Karina Bremers-Klaver (44, docent Samen Bevallen), Caecilia (20, derde- jaars communicatie- en informatiewetenschappen), Agnes (18, tweedejaars tandheelkunde), Constantijn (10), Sebastiaan (5) en labrador Diba. Niet op de foto: Laurens (15) en cockerspaniël Pepper. Huis vrijstaand (Rijksmonument) in Beuningen (Gelderland). Bouwjaar 1838.Wonen hier sinds eind 2001.


Tekst: Monique Bowman Beeld: Ed van Rijswijk


Duurzaam avant la lettre


In een zeven personen tellend gezin is er altijd wel iemand net jarig geweest of bíjna jarig. En zo komt het dat er in de woonkamer van de familie Bremers nog vlaggetjes hangen. Of alvást vlaggetjes hangen, het is maar hoe je het bekijkt. Karina vertelt dat de kleurige versiering is gemaakt van oude kledingstukken, en dus niet nieuw is gekocht. “Net als veel van onze meubels,” lacht ze, en wijst om zich heen. “Het merendeel is tweedehands aangeschaft, of via familie verkregen. Duur- zaam avant la lettre waren we dus eigenlijk.” Tijdens onze rondleiding door het historische huis, dat is gebouwd


op de fundamenten van een Tempeliers Commanderij, komen we ogen tekort; aan elk stuk en elk vertrek zit wel een verhaal. We horen over het imposante schilderij Dame à la robe verte, waar Karina als een blok voor viel toen ze het zag op een veiling. Over de eeuwenoude broodbakoven in de keuken in het souterrain, waar tijdens een kinderfeestje zeven kleuters, op zoek naar een schatkaart met gemak in bleken te passen. Over het oude kruisbeeld in de bibliotheek, dat ooit in de kapel van het voormalige Rode Kruis Ziekenhuis in Den Haag hing. Over de originele Engelse Esse-cooker en de zelfgebakken tegeltjes in de knusse woon- keuken, waar het hele gezin vaak te vinden is. En niet te vergeten over het bijzondere orgel achter in de woonkamer, een instrument waar alleen de heer des huizes – die twaalf jaar kerkorganist is geweest – een warme band mee blijkt te hebben. Zodra hij een demonstratie wil geven, klinken er luide protesten van de rest van het gezin. André, grijnzend: “Tja, daar krijg ik niet bepaald de handen voor op elkaar.”


Karina viel als een blok voor de dame in de groene jurk


Als we vanaf het statige kleine bordes de flinke lap grond rondom


het huis bewonderen, blijkt dat de omvang van de tuin wel een beetje ‘een dingetje’ is. Zowel André als Karina zijn, zo geven ze ronduit toe, niet bepaald dol op tuinieren. Gelukkig heeft elk nadeel meestal een voordeel. Want, lacht de eerste: “Ik beschouw het maar als een alterna- tief voor de sportschool.”


Wilt u ook meedoen?Mail naar oproep@artsenauto.nl


Benieuwd naar nog meer foto’s van dit huis? artsenauto.nl/wonen


054 juni 2016 ArtsenAuto ArtsenAuto juni 2016 055


NR06-16.indd 54


23-05-16 10:08


NR06-16.indd 55


23-05-16 10:08


De grens over Uit het artikel Specialiseren over de grens in Arts en Auto 02 blijkt dat voor een aantal populaire specialismen een gang naar het buitenland een goede optie kan zijn.


Mochten collega’s vragen hebben over werken in Frankrijk, dan kunnen ze me altijd bellen. Hier in de Dordogne/ Lot zijn érg veel mogelijkheden voor huisartsen, oogartsen, gynaecologen en longartsen, 00 33 5 53 59 66 78. E. Kriek


in de piekdagen na het verschijnen weleens verzucht dat het, zijn weten- schappelijke inspanningen ten spijt, ‘het best gelezen artikel is waar mijn naam bij staat’. In het ziekenhuis, de vrienden- kring en zelfs op de ouderavond op het Stedelijk Gymnasium werden we (nog tot voor kort) over het artikel aangesproken. Ook onze dochters waren beduusd van de lezersdichtheid onder hún vrienden. Ze waren niet zo blij met de door de redactie gekozen foto, maar: “Ach, wat maakt het uit, het komt toch in zo’n blaadje voor dokters, niemand die ons kent”. Haha, hoe anders liep het! Alle ge- neeskunde- en tandheelkundestudenten bleken het blad toch echt in te kijken. Er werden grappen gemaakt dat de hele soos voor een feest wel vol geplakt kon worden met die foto, want íedereen had minstens 1 exemplaar in huis. Als de medestudenten niet zélf in de doelgroep vielen, dan hun ouders wel. Tandheelkundedocenten van Agnes hadden het natuurlijk ook gezien. Tja, wie niet? Arts en Auto wordt kennelijk heel goed gelezen of iedereen heeft een voorkeur voor de huizenrubriek. Jullie werken zeker niet voor de papiermand alleen.


André en Karina Bremers


<


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100