034 Dilemma
Een GZ-psycholoog voelt zich onder druk gezet iemand voor behandeling toe te laten, tegen de geldende inclusiecriteria in.
Een gz-psycholoog werkt als behandelaar en teamleider in een instelling voor ambulante behandeling van cliënten met een persoonlijkheidsstoornis. De behandelingen vinden met name in groepsverband plaats. In de instelling geldt het beleid dat in beginsel geen personen met een antisociale persoon- lijkheidsstoornis worden behandeld vanwege de belasting en risico’s voor andere cliënten.
De gz-psycholoog doet de intake van een man met een
borderline persoonlijkheidsstoornis die is doorverwezen door de crisisdienst van de instelling, die in hetzelfde gebouw is gevestigd. De crisisdienst zoekt een behandelplek – want doet alleen aan opvang – en zit met de handen in het haar. De gz-psycholoog wijst met inachtneming van de in de instelling geldende inclusiecriteria het behandelingsverzoek af, omdat de man ook antisociale trekken heeft en gewelddadig kan zijn. Na overleg komt de crisisdienst met het verzoek of de psycholoog de man nog eens wil zien en of ze haar eerdere beslissing wil heroverwegen. De man wil namelijk niet naar een instelling voor cliënten met een antisociale stoornis, omdat hij dan tussen de criminelen zou zitten. Wat moet de gz-psycholoog doen? De cliënt wel toelaten en kijken of het misschien lukt hem binnen de instelling te behandelen? Hiermee zou zij voorkomen dat de cliënt weer bij de crisisdienst aanklopt. Bovendien weet zij uit ervaring dat bij een tweede afwijzing het hogere management zal aandringen de man toch voor behandeling toe te laten. Daar staat tegen- over dat zij door hem aan te nemen, zou handelen in strijd met haar verantwoordelijkheid voor de zorg voor andere cliënten.
Lieke van der Scheer: Er moet een
gezamenlijk standpunt komen
Er ligt hier een duidelijke keuze voor: de man wel of niet opnemen in een behandelgroep voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis. De criteria
Ethicus
Wilt u een dilemma aan dit panel voorleggen? Stuur dan een mail naar
redactie@artsenauto.nl o.v.v. ‘Dilemma’. Wij nemen contact met u op.
Een zorgprofessional heeft ongeacht de werksetting altijd een eigen verantwoor- delijkheid. Dit is het uitgangspunt van de tuchtrechtspraak en de beroepscodes voor gezondheidszorgpsychologen van het NIP. Voorwaarde hiervoor is dat de werkgever de verantwoordelijkheid van de zorgprofessional, ook wel aangeduid als professionele autonomie, respecteert. Voor professionals in de GGZ is dit met zoveel woorden bepaald in de CAO GGZ. Daarnaast is de professionele autono- mie vaak geborgd in het zogenoemde professioneel statuut, dat onderdeel uitmaakt van arbeidscontracten in de zorg. Dit statuut komt er kort gezegd op neer dat de werknemer zich in begin- sel moet houden aan de werkafspraken en richtlijnen van de werkgever, maar hiervan in het belang van de zorg voor de patiënt gemotiveerd mag afwijken. De werknemer is bovendien verplicht instructies van de werkgever te volgen. Deze mag hem alleen niet dwingen van de professionele standaard af te wijken.
Casus
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
